Δεν λένε ότι «αυτό συμβαίνει μια φορά στα 100 χρόνια»; Από δω και στο εξής η φράση πρέπει να συμπληρώνεται «στα 100 χρόνια του ΟΦΗ».
Από τα χέρια του Ηρακλειώτη Παραολυμπινίκη και προέδρου της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής Γιώργου Καπελλάκη έγινε η κλήρωση του Κυπέλλου Ελλάδας, η οποία για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια δίνει την ευκαιρία στον ΟΦΗ να βρεθεί στον τελικό της διοργάνωσης.
Ο Μιχάλης Μπούσης αν έκανε την κλήρωση, ενδεχομένως θα έβγαζε και ένα πιο ισχυρό αντίπαλο, έτσι για να μην λένε κάποιοι ότι την… έστησε για να φτάσει η ομάδα του στον τελικό.
Ο Γιώργος Καπελλάκης, όμως, ως γνήσιος Ηρακλειώτης και Ομιλίτης, έστειλε όλους τους big να… φαγωθούν μεταξύ τους για ένα εισιτήριο και άνοιξε τον δρόμο στον ΟΦΗ για το ΟΑΚΑ για τις 17 Μαΐου 2025, λίγους μήνες πριν τα 100α γενέθλια του συλλόγου. Αλήθεια βρε Γιώργο, πώς τους πετσόκοψες έτσι;…
Τα μπαλάκια δεν ήταν παγωμένα…αυτή τη φορά. Ή ακόμα κι αν ήταν, οι υπόλοιπες ομάδες μέσω του Καπελλάκη πήραν την… εκδίκησή τους για τα πάνδεινα που έχουν υποστεί από τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ίσως και για να γίνει το χατίρι του νέου προέδρου της ΕΠΟ Μάκη Γκαγκάτση που μίλησε για ένα τελικό γιορτή με κόσμο και από τις δυο πλευρές. Ή ακόμα και για να αποκτήσουν αξία τα λόγια του ότι «το Κύπελλο αποτελεί ένα σύμβολο κοινωνικής ισότητας.
Διότι είναι η διοργάνωση που δίνει σε όλους την ευκαιρία να ονειρευτούν, να προσπαθήσουν, να ξεπεράσουν τα όριά τους». Πριν την κλήρωση μόνο ως ανέκδοτο μπορούσαν να είχαν εκληφθεί όλα αυτά.
Η δομή του θεσμού τα τελευταία χρόνια απαγόρευσε σε όλες τις υπόλοιπες ομάδες πλην των μεγάλων να ονειρεύονται συμμετοχή σε τελικό. Φέτος όμως αυτό αλλάζει και πέρα από τον ΟΦΗ και τις άλλες ομάδες αυτού του γκρουπ, τυχερός ήταν και ο πρόεδρος της ΕΠΟ, αλλά και η Ελληνική Αστυνομία που θα έχουν ένα πονοκέφαλο λιγότερο.
Όσοι πιστεύουν στις συμπτώσεις και τις προλήψεις ας ετοιμάζουν βαλίτσες και εισιτήρια γιατί η τελευταία φορά που ο ΟΦΗ αγωνίστηκε σε τελικό ήταν στις 17 Μαΐου 1990 στο ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό.
Τότε είχε χάσει με 4-2 από την παρέα του Ντέταρι αλλά καμιά σημασία δεν έχει: ούτε τώρα τον νοιάζει ποιόν θα έχει αντίπαλο αρκεί να φτάσει μέχρι εκεί. Η κλήρωση από τα χέρια του Γιώργη φέρνει στη μνήμη τις αντίστοιχες που είχε ο ΟΦΗ τις δυο φορές που έφτασε μέχρι τον τελικό.
Την πρώτη, την περίοδο 1986-87 της κατάκτησης του κυπέλλου στο δρόμο του βρέθηκαν Θήβα (2-0), Εδεσσαικός (3-0, 1-2), Απόλλων (4-0, 0-1), Καλλιθέα (2-0, 4-0) ενώ στα ημιτελικά ήταν τόσο τυχερός που απέφυγε Ηρακλή και Παναθηναϊκό και έπεσε στον Διαγόρα (2-0, 3-1), την πιο αδύναμη από τις τέσσερις.
Αντίστοιχα, την περίοδο 1989-90 αφού πέρασε από όμιλο με Κέρκυρα, Οδυσσέα Κορδελιού, Νιγρίτα μέχρι να φτάσει στον τελικό αντιμετώπισε τους Πανσερραϊκό (3-2, 6-1), Άρη (1-1, 1-0), Αθηναϊκό (5-0, 0-3) και στα ημιτελικά τον Απόλλωνα(0-0, 1-0) αποφεύγοντας τότε στους «4» τους αιώνιους Παναθηναϊκό-Ολυμπιακό που κονταροχτυπήθηκαν για να κερδίσει ο Ολυμπιακός, ο οποίος στη συνέχεια κατέκτησε και το κύπελλο.
Οι ομοιότητες που υπάρχουν είναι πολλές, με πιο σημαντική ότι και τις δυο προηγούμενες φορές δεν συνάντησε στην πορεία του κανέναν από τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο δρόμος είναι ανοικτός και τα… σκυλιά δεμένα για τον ΟΦΗ, αρκεί να αποφύγει λάθη του παρελθόντος που του έκοψαν πρόωρα τον δρόμο του στον θεσμό. Ακόμα και πέρυσι που είχε σταθεί τυχερός η κλήρωση του είχε φέρει για τα ημιτελικά ΑΕΚ ή Άρη ενώ τώρα, αν προκριθεί, έχει να επιλέξει μεταξύ Αστέρα Τρίπολης, Πανσερραϊκού.
Ως μέγεθος είναι πολύ μεγαλύτερο από όλες τις υπόλοιπες ομάδες που βρίσκονται στο δικό του μονοπάτι (Πανσερραϊκός, Πανιώνιος, Ζάκυνθος, Καβάλα, Αστέρας Τρ, Βόλος, Κηφισιά και Παναχαϊκή) αλλά από την άλλη έχουν κι αυτές το δικαίωμα, όπως και ο ίδιος, στην ελπίδα και στο όνειρο για την συμμετοχή στον τελικό.
Κάποιες από αυτές μάλιστα, όπως ο Βόλος, πολύ πρόσφατα τον πέταξαν εκτός κυπέλλου ενώ είναι πολλά τα παραδείγματα του παρελθόντος που βγήκε εκτός από υποδεέστερες ομάδες ακόμα κι από αντιπάλους κατώτερων κατηγοριών (κακή… ώρα όπως η Κηφισιά).
Ο Αστέρας Τρίπολης δε, ήταν η τελευταία από τις ομάδες εκτός τετράδας που βρέθηκε στον τελικό την περίοδο 2014-15 κόντρα στον Ολυμπιακό, τότε που ο Πανόπουλος στις δηλώσεις του μετά την ήττα είχε πει το περίφημο «Δεν έχω να πω κάτι πρόχειρο αυτή τη στιγμή. Τον έχουμε… πιει. Οι δηλώσεις είναι για τους άλλους που κέρδισαν. Εμείς θα πάμε και πάλι στη γωνιά μας».
Η κλήρωση αυτή ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να ρίξει τον σπόρο της συσπείρωσης και της ενότητας στις τάξεις του ΟΦΗ, σε μια εποχή που με την παραμικρή αφορμή ελλοχεύει η γκρίνια και η εσωστρέφεια. Να βάλει στο σεντούκι τα όποια πάθη και λάθη και να αναδείξει το μεγαλείο και την φλόγα της ομάδας και του κόσμου της.
Προσφέρει μια ωραία προσμονή και δίνει ένα ξεχωριστό νόημα στην φετινή σεζόν, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει στο πρωτάθλημα. Είναι ένας παράλληλος στόχος, ίσως πιο εφικτός από το 5ο ευρωπαϊκό εισιτήριο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να απεμπολήσει τα δικαιώματά του και να αφήσει πίσω τις υποχρεώσεις του στην Σούπερ Λιγκ.
Αντίθετα, ο ένας στόχος πρέπει να τροφοδοτεί τον άλλο, γεμίζοντας τις μπαταρίες της ομάδας με αισιοδοξία και ελπίδα μέχρι το τελευταίο λεπτό κάθε αγώνα, κάθε διοργάνωσης.
Πάμε, ΟΦΗ. Πάμε, για τον τελικό της 17ης Μαΐου. Βήμα-βήμα, με στοχοπροσήλωση, προσοχή και σοβαρότητα, χωρίς αλαζονεία και διάθεση υποτίμησης κανενός αντιπάλου και στο ΟΑΚΑ μετά από 35 χρόνια θα ακουστεί ξανά η φωνή της Κρήτης για το καμάρι της…