Κάποιοι, προφανώς εθισμένοι… σηκώνουν τ’ όπλο και βαρούν στον γάμο του Καραγκιόζη
Ο γάμος σχόλασε στις 6:20 το πρωί. Όχι επειδή η νύφη έκανε… αυτό που εύγλωττα λέει η λαϊκή ρήση, αλλά γιατί 20 λεπτά αργότερα θα χτυπούσε η καμπάνα της κυριακάτικης λειτουργίας. Και η αυλή του σχολείου που έλαβε χώρα το γαμήλιο γλέντι είναι μια ευθεία με τη μεγάλη εκκλησία του χωριού.
Ένα χωριό, που τουλάχιστον το μισό θα ξαγρύπνησε και ας μην ήταν καλεσμένο στο γάμο. Το σχολείο είναι σχεδόν στη μέση του οικισμού και τα όσα υπερβολικά συνέβησαν στον κατά τα άλλα παραδοσιακό γάμο(!), μπήκαν σε πολλά σπίτια. Ξενύχτησαν το κόσμο, τον φόβισαν πολλές φορές και έκαναν τα σκυλιά να λυσσομανούν θέλοντας ν’ αποδράσουν από τις συνθήκες κροτοφοβίας.
Κάποιοι δεν βάζουν μυαλό και συνεχίζουν να πυροβολούν στους γάμους, θέτοντας σε κίνδυνο… άμαχο πληθυσμό, που δεν φταίει σε τίποτα. Διότι η ιστορία μας είχε και πυροβολισμούς. Όχι μόνο τη στιγμή που η νύφη έφευγε από το σπίτι. Μα και στη διάρκεια του γλεντιού ακούστηκαν πολλές φορές. Κάποιοι, προφανώς εθισμένοι… σηκώνουν τ’ όπλο και βαρούν στον γάμο του Καραγκιόζη.
Ο θόρυβος για τη χαρά του γάμου γινόταν ακόμα εντονότερος και πιο φοβιστικός με την άλλη σαχλαμάρα της εποχής μας, τα πυροτεχνήματα. Στον γάμο της ιστορίας μας τα τελευταία πυρομαχικά έπεσαν στις 4:10 το ξημέρωμα, κλέβοντας την παράσταση από τα ουρλιαχτά των τραγουδιστάδων.
Ένα χωριό σε απόγνωση, άυπνο και θυμωμένο. «Θεέ μου τι αμαρτίες πληρώνουμε» αναρωτηθήκαν πολλοί, που έπρεπε καλοκαιριάτικα να κλείσουν ερμητικά τα παράθυρα των σπιτιών, να γίνουν μούσκεμα στον ιδρώτα και εντούτοις είδαν
τον Μορφέα να τους εγκαταλείπει… Προφανώς και οι άνθρωποι πρέπει να παντρεύονται, προφανώς και χρειάζονται τα γλέντια. Όχι όμως υπαίθρια, μέχρι πρωίας, με μπαλωθιές και βεγγαλικά. Δεν μπορεί ο δικός σου γάμος να γίνεται μαρτύριο για τον άλλο. Και τέλος πάντων, ποιος είναι αυτός που βάζει τους κανόνες, πότε και πού παρεμβαίνει η Αστυνομία; Και κάτι ακόμα… Αστυνομία για τις μαντινάδες θα υπάρξει κάποτε σε αυτό το νησί; Διότι κάποιοι πρέπει να πληρώσουν επιτέλους. Δεν γίνεται 6:10 το πρωί σε γαμήλιο γλέντι, με όλα όσα προηγήθηκαν, οι καλλιτέχνες με όλη της δύναμη της φωνής τους να τραγουδούν:
«Ο Χάρος είναι μπάρμπας μου και η Χάραινα είναι θεια μου και τα μικρά Χαρόπουλα είναι δικολογιά μου»!
Υ/Γ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα είναι τυχαία και συμπωματική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.