Σε λίγο θα μας πει ότι ο δήμαρχος δέχεται και μπούλινγκ
Και ύστερα ήρθαν οι κάμπιες… Το γκαζόν στην Ομόνοια κιτρίνισε, οι βαφές στο οδόστρωμα ξεθώριασαν και ο δήμαρχος της Αθήνας ομολόγησε ότι πέταξε στα σκουπίδια δύο εκατομμύρια ευρώ, του φορολογούμενου πολίτη…
Ο “Μεγάλος Περίπατος” αποτελεί πλέον μια ακόμα ψηφίδα στη μακρά ιστορία της αυτοδιοίκησης, που έρχεται να μας υπενθυμίσει την ευκολία κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, από τους ορκισμένους μαχητές του δημοσίου, που χρόνια τώρα θρέφονται από αυτό, με τη δική μας εκλογική νομιμοποίηση.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να προσπεράσει κανείς εύκολα, τον απερίγραπτο κυνισμό του δημάρχου, ότι όλο αυτό είναι ένα πείραμα, το οποίο «βγήκε και δε βγήκε» διατυπώνοντας με αφοπλιστική αυτοαθωωτική ευκολία ότι για το σκοπό αυτό, δαπανήθηκαν δύο εκατομμύρια ευρώ.
Ο άνθρωπος με λουδοβίκεια άνεση, και ανενδοίαστη εκφραστική απλότητα, παραδέχτηκε ότι τα δύο εκατομμύρια, είναι οι γραμμούλες μιας ζωγραφιάς ενός πειράματος, μιας «προσομοίωσης» όπως είπε, που κατέληξε του… κιτς η μάνα, σκορπώντας απλόχερα άφθονο γέλιο.
Ο κ. Μπακογιάννης μετά την παταγώδη αποτυχία του πανάκριβου εγχειρήματός του, εκ των υστέρων μας εξήγησε, ότι ο “Μεγάλος Περίπατος” δεν ήταν τίποτα άλλο από ένας «πρόχειρος τρόπος και κυρίως προσωρινός για να τραβήξουμε τις γραμμές του έργου, να ζωγραφίζεις δηλαδή πριν αρχίζεις να σκάβεις».
Το ερώτημα βέβαια είναι, γιατί δεν πάει να σκάψει και να ζωγραφίσει στον κήπο του σπιτιού του, αλλά επιλέγει να δαπανήσει δύο εκατομμύρια ευρώ που βγαίνουν από το υστέρημα της ελληνικής κοινωνίας, που έχει αποκάμει από τα αλλεπάλληλα σοκ των μνημονίων της αβάσταχτης φορολόγησης και της εφιαλτικής οικονομικής πραγματικότητας που έχει δημιουργήσει το σκηνικό της πανδημίας.
Η απάντηση είναι απλή: Γιατί μπορεί. Και μπορεί, διότι δεν συναντά εμπόδια στο δρόμο του, καθώς υλοποιεί ένα σχεδιασμό (που έχει ενδιαφέρον να απαντηθεί εάν έχει ολοκληρωμένη μελέτη) που νομιμοποιήθηκε με ΚΥΑ στο πλαίσιο της « επιβολής προσωρινών κυκλοφοριακών μέτρων και ρυθμίσεων στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας προς αντιμετώπιση του κινδύνου διασποράς του κοροναϊού COVID-19».
Και βέβαια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι αφού σκόρπισε τα δύο εκατομμύρια πρέπει να τον λυπηθούμε κιόλας, διότι όπως εντέχνως φρόντισε να σχολιάσει έχει «φάει πολύ ξύλο»…
Σε λίγο θα μας πει ότι δέχεται και μπούλινγκ, επειδή βρέθηκε αντιμέτωπος με την πολιτική κριτική των αποτυχημένων πανάκριβων πειραματισμών του, τα οποία έπρεπε και να τα πληρώνουμε από την τσέπη μας και να του λέμε και ευχαριστώ…
Στο χωριό μου πάντως σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις λένε «ήφαε πολύ ξύλο… Μα δεν τον ήφταξε»…