Η πολύκροτη υπόθεση των κλήσεων σε αυτή την πόλη (που ο ιστορικός ιστός της τη μετέτρεψε σε γοητευτικό λαβύρινθο), είναι αναπόσπαστο κομμάτι της νεότερης ιστορίας της.
Ο σταδιακός πολλαπλασιασμός των αυτοκινήτων, τα έργα ανάπλασης που μείωσαν μαζικά τις θέσεις στάθμευσης, η δύσκολη εξίσωση των ιδιαιτεροτήτων των μέσων μαζικής μεταφοράς, δημιούργησαν μια εκρηκτική σύνθεση, με αποτέλεσμα η χρέωση των κλήσεων να αποδειχτεί στην πράξη ότι είναι διαχρονικά η ταχύτερη αντανακλαστικά αντίδραση της Λότζια, στο κυκλοφοριακό κομφούζιο που χρόνια τώρα εξακολουθεί να βασανίζει τον αστικό ιστό.
Διαχρονικά «η χρέωση κλήσεων» είναι η απάντηση, όποια και αν είναι η ερώτηση, για την κυκλοφοριακή δυσλειτουργία της πόλης, που συνεχώς επιδεινώνεται με τα ημίμετρα που επιλέγονται στη διαχείριση των κρίσιμων προβλημάτων που ταλαιπωρούν το Ηράκλειο, αντί ενός συνολικού στρατηγικού σχεδιασμού που όλοι αναρωτούνται ποια θα είναι η στιγμή που θα έρθει.
Και βέβαια ο Δήμος είχε λόγους να μην αντισταθεί στην αβάσταχτη γοητεία της χρέωσης των κλήσεων, αφού παραδοσιακά αποδείχτηκε χρυσοφόρα δραστηριότητα για το δημοτικό ταμείο, εύκολο κέρδος και βολική απάντηση στα κυκλοφοριακά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η πόλη.
Κυρίως όμως αποδείχτηκαν και ισχυρός μηχανισμός πελατειακών σχέσεων που θεμελιώθηκε χρόνια τώρα στη συνείδηση της κοινωνίας αφού ο καθένας είχε τον «άνθρωπο του» για να «κάνει τη δουλειά του» και να του σβήσει την κλήση.
Όμως το παραμύθι έχει και δράκο, μόνο που κάποιοι το ανακάλυψαν όταν βρέθηκαν πια μέσα στην κοιλιά του, με τις κατασχέσεις και τις δεσμεύσεις των ΑΦΜ στις οποίες προχωρά μαζικά ο Δήμος αφού οι «άνθρωποι εμπιστοσύνης» για το σβήσιμο των κλήσεων, αποδείχτηκε ότι δούλευαν «ψιλό γαζί» κόσμο και λαό και έστησαν ολόκληρο εργόχειρο πάνω από την πόλη.
Όλη η ευτέλεια της πολιτικής του επικού βουλευτή Καλοχαιρέτα που έθρεψε ψηφοθηρικά γενιές και γενιές σε αυτή την πόλη, έχει αναδυθεί σε όλο της το μεγαλείο, καθώς στρατιές συνδημοτών μας τρέχουν απελπισμένα Πρωτοχρονιάτικα και δε φτάνουν να ξεκαθαρίσουν τα αξεκαθάριστα στο δημοτικό ταμείο για να αποδεσμεύσουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους και να απελευθερώσουν το ΑΦΜ τους.
Και βέβαια εδώ ο Δήμος σηκώνει τα χέρια ψηλά με το πανίσχυρο επιχείρημα, «ό,τι πει ο νόμος» δείχνοντας με το δάχτυλο τους δημοτικούς υπαλλήλους που απειλούνται με προσωπικούς καταλογισμούς και δεσμεύσεις εάν δεν φροντίσουν να γίνουν οι εισπράξεις των οφειλών που βρίσκονται στην κόψη της παραγραφής.
Βέβαια για την ιστορία ο νόμος λέει και άλλα…
Λέει για παράδειγμα ότι ούτε η μη απόδοση των παρακρατηθέντων πόρων της αυτοδιοίκησης είναι νόμιμη, αλλά εδώ δεν βλέπω καμία πολιτική κινητικότητα της Λότζια απέναντι στην ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών που θέλει να βάλει ταφόπλακα στην απόδοση τους.
Μιλάμε για πακτωλό χρημάτων που το κράτος οφείλει στους Δήμους ανάμεσα τους και στο Δήμο Ηρακλείου στον οποίο χρωστά δεκάδες εκατομμύρια.
Το ερώτημα είναι λοιπόν η πολιτική ηγεσία της Λότζια και συνολικότερα της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων θα ασχοληθεί επιλεκτικά με το νόμο, εκτελώντας ψυχρά την ανελέητη αφαίμαξη εκατοντάδων δημοτών που στραγγίζουν τις τσέπες τους στο δημοτικό ταμείο, και θα βάλει στον «πάγο» τα οικονομικά κεκτημένα της αυτοδιοίκησης ή θα υψώσει ανάστημα για να περισώσει το κύρος του θεσμού που με τόσο θράσος τσαλαπατάται διασύρεται και αποδομείται τόσο προσβλητικά χρόνια τώρα.