Το σενάριο του Κέιπ Τάουν μπορεί να φαίνεται μακρινό, είναι ωστόσο αντίστοιχο με το σενάριο της Κρήτης.
Μιλώντας για τον πόλεμο ο Αϊνστάιν, είχε προβλέψει ότι ο μεθεπόμενος παγκόσμιος, θα πραγματοποιηθεί με ξύλα και πέτρες. Κι ενώ με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στα Ίμια, την παρατεταμένη κρίση αλλά και τις γενικότερες προκλητικότητες σκληροπυρηνικών πολιτικών – πολλοί ανησυχούν για την πιθανότητα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου – μία νέα απειλή έρχεται για τον κόσμο, χωρίς καν να έχει γίνει τελείως αντιληπτή, στο πλαίσιο της οποίας, ο πόλεμος με όπλα και πυρηνικά φαίνεται να ωχριά.
Πρόκειται για μια νέα απειλή, μια νέα μορφή πολέμου, που αν τελικά εξαπλωθεί, αναμένεται να έχει πολύ περισσότερα θύματα. Είναι ο πόλεμος του νερού.
Η «ώρα μηδέν» έχει φθάσει ήδη στο Κέιπ Τάουν της νοτίου Αφρικής, με τις αρμόδιες Αρχές να ανακοινώνουν ότι μέσα στον Απρίλιο η πόλη θα μείνει χωρίς νερό, λόγω της παρατεταμένης περιόδου ανομβρίας. Κι επειδή όπως φαίνεται και στη νότια Αφρική έχουν κάτι από αντίληψη… Ελλάδας, έστω την τελευταία στιγμή, προσπαθούν να σώσουν ό,τι ακόμα μπορεί να σωθεί. Έτσι τα άλουστα μαλλιά θεωρούνται δείγμα κοινωνικής ευθύνης και η ανακύκλωση του νερού πράξη ηρωική.
Το σενάριο του Κέιπ Τάουν μπορεί να φαίνεται μακρινό, είναι ωστόσο αντίστοιχο με το σενάριο της Κρήτης. Οι δήμαρχοι του νησιού αναζητούν ήδη λύσεις για τη λειψυδρία, ενώ η εφαρμογή μέτρων θεωρείται πλέον μονόδρομος. Ειδικά για το φράγμα Αποσελέμη ανακοινώθηκε και επίσημα πως τα αποθέματά του επαρκούν για δύο μόλις μήνες κι από κει κι έπειτα κρίνεται επιβεβλημένο να βρεθούν εναλλακτικές πηγές υδροδότησης.
Όλες αυτές οι εξελίξεις, που δεν αγγίζουν πια σενάρια επιστημονικής φαντασίας, χρήζουν αντιμετώπισης και κινητοποιούν όσους έχουν υποστηρίξει πως ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει για το νερό.
Το ζήτημα βέβαια δεν έχει να κάνει τόσο με το αν οι συγκεκριμένες ακραίες καταστάσεις οδηγήσουν σε πολεμική σύρραξη, αλλά το αν επιτέλους στο σύνολό τους οι κάτοικοι της Γης αναλογιστούν πως είναι φιλοξενούμενοι στον πλανήτη και οφείλουν να του φερθούν με τον σεβασμό που θα επιθυμούσαν οι ίδιοι να συμπεριφερθεί ένας δικός τους φιλοξενούμενος.