Ήταν κάποιες παραμονές Χριστουγέννων που στα αναψοκοκκινισμένα παιδικά αυτιά μας, ηχούσαν τα μουγκρητά από τα γουρούνια που θυσιάζονταν στα λασπωμένα σοκάκια των χωριών, για να γίνουν βορά στα αδηφάγα στόματα των χριστιανών!
Για ‘μας τα πιτσιρίκια πού μυαλό για φαγητό; Η μόνη μας πρεμούρα ήταν να πάρουμε τη φούσκα. Τη «φούσκα του χοίρου», που ήταν το τρόπαιο και το καλύτερο παιχνίδι συνάμα.
Τα έθιμα άλλαξαν, τα οικόσιτα χοιρίδια σχεδόν εξαφανίστηκαν, αυτά που έρχονται μιλούν Ολλανδικά και Γαλλικά. Και η τελευταία φούσκα που έχουμε στο μυαλό μας είναι αυτή του Χρηματιστηρίου!
Μόνο τα μουγκρητά έμειναν! Όχι στα στενοσόκακα των παιδικών μας χρόνων, αλλά στης Βουλής τα έδρανα! Σκούζουν, μουγκρίζουν και βογκούν οι βουλευτές μας και κυλιούνται στη λάσπη, που εκτοξεύουν οι ανεμιστήρες τους!
Παρά τις τόσες εκκρεμότητες, «λευκός καπνός» δεν βγαίνει από πουθενά. Ούτε καν κανονικός καπνός από τις καμινάδες των παραδοσιακών τζακιών. Λουκάνικα δεν καπνίζει σχεδόν κανείς πια, καθώς, όπως και το απάκι, έχουν μπει σε γραμμή μαζικής παραγωγής και βγαίνουν σε διάφορα χρώματα βιομηχανικού καπνίσματος. Και πιστέψτε με, το μπρονζέ τραβιέται πολύ τελευταία! Σαν το σολάριουμ ένα πράγμα…
Οι καμινάδες είναι περίπου σε δαιμονοποίηση λόγω της τοξικότητας που εκλύεται από την ατελή καύση και τη δηλητηριώδη πολλές φορές καύσιμη ύλη, που αποτρέπει ακόμα και τους Αϊ-Βασίληδες, ο μύθος των οποίων φθίνει.
Παλιά ξέραμε ότι ήταν ένας, τώρα έγιναν πολλοί και τους υποδύονται περισσότεροι. Μεταξύ αυτών και ο Κυριάκος Μητσοτάκης (άρτι αφιχθείς από την Φινλανδία, όπου και το χωριό του Αϊ-Βασίλη!) που γυρίζει μ’ ένα τσουβάλι: επιδόματα, υποσχέσεις, επενδύσεις, αυξήσεις μισθών, υποδομές παραδείσους και θαύματα, μέχρι να βαρεθεί και αυτός και να παραδώσει στολή και τσουβάλι στον επόμενο.
Τα Χριστούγεννα μάς καλούν να ξαναγίνουμε παιδιά, όπως τότε που η 12ηνυκτερινή της παραμονής των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς μάς έβρισκε να διασχίζουμε πεζή την Αγίου Τίτου για να εκπληρώσουμε το άτυπο τάμα σε κάποιο ναό της διασκέδασης.
Και συνάμα, να βρούμε στη χρυσόσκονη την αγάπη που χάθηκε στη σκόνη. Προσοχή όμως στην άχνη, των κουραμπιέδων, γιατί δεν είναι καιρός για… μπερδέματα, αλλά ούτε και διλήμματα. Το «κουραμπιές ή μελομακάρονο» είναι ψευτοδίλημμα που κυκλοφορεί για να διχάσει την κοινότητα των λιχούδηδων.
Και αφού το πάμε γαστριμαργικά, εσχάτως, πολύς κόσμος παρουσιάζει δυσανεξία στο χοιρινό αλλά με τα εδέσματα των Χριστουγέννων έχει πολλές εναλλακτικές. Πάπια με πορτοκάλι και γαλοπούλα γεμιστή, για παράδειγμα ή για το γαμώτο.
Στα ρεβεγιόν θα έχουν την τιμητική τους. Και ανάμεσα στα παγωμένα χαμόγελα του botox και τα overdose των κολλαγόνων, θα προσπαθήσουν να κλέψουν την παράσταση ερεθίζοντας επιδέξια τους ουρανίσκους.
Κι εσείς, οι λάτρεις του τζόγου και της πράσινης τσόχας, με εγκράτεια στο κυνήγι της «θεάς τύχης». Και μην παρασύρεστε από τον Αγγελάκα που τραγουδά ότι «ο χαμένος τα παίρνει όλα».
Το πάρτι μόλις ξεκινά, δεν είναι βέβαια σαν αυτά των παχέων αγελάδων, αλλά έχει το χάζι του και λίγο από την αίγλη του παρελθόντος. Και τον νου σας στους ζαβολιάρηδες. Και κυρίως μη θαρρεύεστε σε δαύτους…
Με την αγιαστούρα του παππά ανήμερα των Φώτων, οι μόνοι που ξεκουμπίζονται είναι οι καλικάντζαροι. Οι… άλλοι μένουν για τη διαιώνιση των σκανδάλων και των ρύπων τους.
Αλλά φτάνει πια, ας μην μεμψιμοιρούμε άλλο.
Δικαίωμα στα Καλά Χριστούγεννα έχουν όλοι! Χρόνια Πολλά και μην αγνοείτε τους καλαντιστάδες. Κάποτε τα λέγατε κι εσείς…
Υ/Γ: Και προς Θεού: αν κάποιος σας χτυπήσει την πόρτα και σας ρωτήσει «να τα πούμε;» επουδενί μην απαντήσετε «μας τα ‘πανε κι άλλοι, μας τα ‘πανε κι άλλοι και πάθανε πλάκα μεγάλη!» που υποδηλώνει ότι έφυγαν χωρίς λάδι, κέρασμα ή οβολό…