Αυτό που ανακοινώθηκε είναι ακριβώς το αντίθετο
Το όλο θέμα προβάλλεται ως μια ιστορική συμφωνία διαχωρισμού του κράτους και της Εκκλησίας, όμως τελικά αυτό που ανακοινώθηκε είναι ακριβώς το αντίθετο. Σύμφωνοι, οι ιερείς δεν θα θεωρούνται πλέον υπάλληλοι του Δημοσίου, ωστόσο έμμεσα θα μισθοδοτούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Δεν θα πληρώνονται απευθείας από το κράτος, αλλά με επιδότηση ακριβώς του ίδιου ύψους από το Δημόσιο στην Εκκλησία, που στη συνέχεια θα καταβάλλει τους μισθούς των κληρικών. Επιπλέον, δημιουργείται Ταμείο Αξιοποίησης της Περιουσίας της Εκκλησίας που θα διοικείται από κοινού και θα περιλαμβάνει, σύμφωνα με τη συμφωνία και τα σχετικά δημοσιεύματα, μόνο τα αμφισβητούμενα ακίνητα.
Η Εκκλησία, εθελοντικά, μόνο εάν το θέλει δηλαδή, θα μπορεί να παραχωρήσει και άλλα. Η αλήθεια είναι ότι το ζήτημα των σχέσεων κράτους – Εκκλησίας σε όλη την Ευρώπη είναι εξαιρετικά σύνθετο και έχει πολλές ταχύτητες.
Σε εκδήλωση με θέμα τον διαχωρισμό κράτους – Εκκλησίας που διοργανώθηκε πέρυσι από το Τμήμα Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, η Πηνελόπη Φουντεδάκη (καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου, πρόεδρος Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας) σημείωσε ότι ενώ το κράτος στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία, από την οποία απορρέει η σχετικότητα της αλήθειας, η Εκκλησία και ευρύτερα οι θρησκείες στηρίζονται στην αλήθεια της θείας αποκάλυψης.
Η κυρία Φουντεδάκη διέκρινε τα κράτη με επίσημη Εκκλησία (Δανία, Μ. Βρετανία, Ελλάδα και μέχρι το 2000 Φινλανδία και Σουηδία), τα κράτη με καθεστώς σχετικού χωρισμού (Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Ισπανία, Λουξεμβούργο, Σουηδία, Φιλανδία, Ιρλανδία και Πολωνία), τα κράτη με σαφή χωρισμό κράτους και Εκκλησίας (Γαλλία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ελβετία) και τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, με ασαφείς συνταγματικές διατάξεις.
Στη δική μας περίπτωση η κεντρική ιδέα της συμφωνίας για τον διαχωρισμό αντικατατοπτρίζεται σ’ αυτή τη φράση χρήστη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης: “Να βρείτε κάποιον να σας χωρίζει, όπως το Κράτος την Εκκλησία”.