…και κυλιούνται στη λάσπη που εκτοξεύουν οι ανεμιστήρες τους
Ήταν κάποιες παραμονές Χριστουγέννων που στα αναψοκοκκινισμένα παιδικά αυτιά μας ηχούσαν τα μουγκρητά από τα γουρούνια που θυσιάζονταν στα λασπωμένα σοκάκια των χωριών για να γίνουν βορά στα αδηφάγα στόματα των χριστιανών! Για μας τα πιτσιρίκια πού μυαλό για φαγητό; Η μόνη μας πρεμούρα ήταν να πάρουμε τη φούσκα. Τη φούσκα του χοίρου, που ήταν το τρόπαιο και το καλύτερο παιχνίδι συνάμα.
Τα έθιμα άλλαξαν, τα οικόσιτα χοιρίδια σχεδόν εξαφανίστηκαν και η τελευταία φούσκα που έχουμε στο μυαλό μας είναι αυτή του Χρηματιστηρίου! Μόνο τα μουγκρητά έμειναν! Όχι στα στενοσόκακα των παιδικών μας χρόνων, αλλά στης Βουλής τα έδρανα! Σκούζουν, μουγκρίζουν και βογκούν οι βουλευτές μας και κυλιούνται στη λάσπη που εκτοξεύουν οι ανεμιστήρες τους!
Όμως, παρά τις τόσες εκκρεμότητες, «λευκός καπνός» δεν βγαίνει από πουθενά. Ούτε καν κανονικός καπνός από τις καμινάδες των παραδοσιακών τζακιών. Λουκάνικα δεν καπνίζει κανείς πια, καθώς, όπως και το απάκι, έχουν μπει σε γραμμή μαζικής παραγωγής.
Οι καμινάδες είναι σχεδόν σε αχρηστία καθώς δεν τις προτιμούν πλέον ούτε οι Αϊ Βασίληδες, ο μύθος των οποίων φθίνει. Παλιά ξέραμε ότι ήταν ένας, τώρα έγιναν πολλοί και τους υποδύονται περισσότεροι. Μεταξύ αυτών και ο Αλέξης Τσίπρας που γυρίζει μ’ ένα τσουβάλι: επιδόματα, υποσχέσεις, διορισμούς και εξόδους στις αγορές μέχρι να βαρεθεί και αυτός και να παραδώσει στολή και τσουβάλι στον επόμενο.
Όχι, ο Αλέξης δεν είναι μάγος και ούτε ντύνεται τέτοιος. Μπορεί όμως να παρέμβει και να ξαναγράψει την ιστορία, όπως έκανε τις προάλλες στη Βουλή. Ανάμεσα στον Γκασπάρ και τον Βαλτάσαρ έβαλε σφήνα τον Ριχάρδο, που κουβαλά, λέει, το χρυσό της Ελλάδας και εξοστράκισε τον συμπαθή Μελχιόρ!
Τα Χριστούγεννα του Αλέξη δεν έχουν άστρο λαμπρό για να το ακολουθήσουν οι μάγοι και να φτάσουν στη φάτνη. Έχουν όμως άστρο… απλό που έχει κατσικωθεί πάνω από την ταπεινή κατοικία της Κυψέλης, στον κήπο της οποίας έχουν αφήσει τα κοκαλάκια τους πολλές νυχτερίδες.
Τα Χριστούγεννα μάς καλούν να ξαναγίνουμε παιδιά και να βρούμε στη χρυσόσκονη την αγάπη που χάθηκε στη σκόνη. Προσοχή όμως στην άχνη των κουραμπιέδων, γιατί δεν είναι καιρός για μπερδέματα, αλλά ούτε και διλήμματα. Το «κουραμπιές ή μελομακάρονο» είναι ψευτοδίλημμα που κυκλοφορεί για να διχάσει τους λιχούδηδες.
Εσχάτως βέβαια πολύς κόσμος παρουσιάζει δυσανεξία στο χοιρινό αλλά με τα εδέσματα των Χριστουγέννων έχει πολλές εναλλακτικές. Πάπια με πορτοκάλι και γαλοπούλα γεμιστή, για παράδειγμα.
Στα ρεβεγιόν θα έχουν την τιμητική τους και ανάμεσα στα παγωμένα χαμόγελα του Botox και τις αστοχίες με τα παραπανίσια κολλαγόνα θα προσπαθήσουν να κλέψουν την παράσταση ερεθίζοντας επιδέξια τους ουρανίσκους. Κι εσείς οι λάτρεις του τζόγου και της πράσινης τσόχας, με εγκράτεια στο κυνήγι της «θεάς τύχης». Και μην παρασύρεστε με τον Αγγελάκα που τραγουδά ότι ο χαμένος τα παίρνει όλα.
Το πάρτι μόλις ξεκινά, δεν είναι βέβαια σαν αυτά των παχέων αγελάδων, αλλά έχει το χάζι του. Και τον νου σας στους ζαβολιάρηδες. Και κυρίως μη θαρρεύεστε σε δαύτους… Με την αγιαστούρα του παππά ανήμερα των Φώτων οι μόνοι που ξεκουμπίζονται είναι οι καλικάντζαροι. Οι… άλλοι μένουν για τη διαιώνιση των σκανδάλων και των ρύπων τους. Αλλά φτάνει πια, ας μην μεμψιμοιρούμε άλλο.
Δικαίωμα στα Καλά Χριστούγεννα έχουν όλοι! Χρόνια Πολλά και μην αγνοείτε τους καλαντιστάδες. Κάποτε τα λέγατε κι εσείς…