«Αυτά τα μάρμαρα για τα οποία πολεμήσαμε» τώρα βγαίνουν στο «σφυρί»
Δεν έχω καταλάβει εάν μας έχει συνεπάρει ο κυβερνητικός οίστρος για τη μεταμνημονιακή ανάπτυξη, που ανέξοδα μας πουλούν τοις μετρητοίς, ή αν έχει μουδιάσει το μυαλό μας από τις καταιγιστικές πολιτικές μεταγραφές και τις εξελίξεις, που δρομολογούνται με φόντο την περίφημη Συμφωνία των Πρεσπών.
Με τούτα και με κείνα όμως, πέρασαν τέσσερις μήνες από τότε που η «Π» αποκάλυψε τον πλήρη κατάλογο των ακινήτων και των μνημείων του Ηρακλείου που οδηγούνται στα δόντια του Υπερταμείου, το οποίο προχωρά σε μια πρωτοφανή και ανηλεή επιδρομή. Και η νέα παρέμβαση του Παραρτήματος Κρήτης του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων έρχεται να μας πει ότι τα πράγματα δεν είναι απλώς κακά…
Είναι ακόμα χειρότερα. Θυμάστε τα κυβερνητικά στελέχη του Υπουργείου Πολιτισμού που μας έλεγαν ότι υπάρχει νομικό πλαίσιο το οποίο προστατεύει νομικά τη μεταβίβαση μνημείων; Και ότι δεν υπάρχει λόγος πρόσθετης ρύθμισης, που να εξαιρεί τον μνημειακό πλούτο της χώρας από την παραχώρηση που έχει γίνει στο Υπερταμείο, διότι είναι νομικά κατοχυρωμένος και δεν μπορεί να εκποιηθεί;
Οι μόνοι που δεν πείστηκαν από αυτές τις διαβεβαιώσεις είναι ο Σύλλογος Αρχαιολόγων και οι Δήμοι Πατρέων και Σπάρτης, που κατέθεσαν προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, για να βάλουν φρένο στη διαδικασία της εκποίησης. Έρχεται λοιπόν τώρα η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ (ΕΕΣΥΠ-Υπερταμείο), η οποία προχωρά σε παρέμβαση στο ΣτΕ κατά του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και των δημάρχων Πατρέων και Σπάρτης, για να υπερασπιστεί την υπουργική απόφαση του Ε. Τσακαλώτου, που αφορά στη μεταβίβαση μνημείων από το ελληνικό Δημόσιο στο Υπερταμείο!
Η αποκάλυψη αυτή που έρχεται με τον πιο επίσημο τρόπο από τον Σύλλογο Αρχαιολόγων, μάς φέρνει μπροστά στην ωμή και απροκάλυπτη λεηλασία του εθνικού μας πλούτου, καθώς «αυτά τα μάρμαρα για τα οποία πολεμήσαμε», όπως έλεγε και ο στρατηγός Μακρυγιάννης, τώρα βγαίνουν στο «σφυρί».
Πραγματικά δεν ξέρω τι μας κρατά και δεν αντιδρούμε, με πρώτο και καλύτερο την αυτοδιοίκηση, που έχει αφεθεί στη δύνη της συγκρότησης ψηφοδελτίων και των πολιτικών ζυμώσεων για τη διαμόρφωση συνδυασμών, και δείχνει να εθελοτυφλεί για τα όσα δρομολογούνται με το ξεπούλημα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Ολόκληρη η χώρα και ο καθένας από μας ξεχωριστά είμαστε αντιμέτωποι με την ιστορική ευθύνη να σταματήσουμε εδώ και τώρα αυτό το άνευ προηγουμένου πλιάτσικο στη δημόσια γη και το μνημειακό πλούτο της χώρας, που μετατρέπεται σε ενέχυρο στα χέρια των δανειστών. Θα είναι ολέθριο να καταλήξουμε «δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένοντας ίσως σε κάποιο θαύμα…».