Το πάθος να σώσεις τον κόσμο και η καρέκλα
Πώς γίνεται να είσαι βουλευτής, δήμαρχος, αιρετός, με μια θέση εξουσίας τέλος πάντων και να είσαι μόνιμα στη γκρίνια; Κι όμως γίνεται!
Κάνεις, λέει, τη δυσκολότερη και χειρότερη δουλειά του κόσμου. Ενίοτε και την πιο βρώμικη.
«Άι σιχτίρ, δεν αντέχω άλλο!» Πόσες φορές σε ακούσαμε να το λες; Πόσες ακόμη φορές δεν έχεις…ορκιστεί πως θα τα παρατήσεις, γιατί δεν (μας)… αντέχεις άλλο;
Εσύ να προσφέρεις τον εαυτό σου, το είναι σου, τον οβολό σου για το κοινό καλό και ο αχάριστος λαός να μην σ’ το αναγνωρίζει! Να σε κατατρέχουν στο τέλος εχθροί και φίλοι!
«Αυτό ήταν! Μέχρι εδώ!» έλεγες μέχρι τούδε.
Και ξαφνικά αλλάζουν όλα. Λίγο πριν σκάσουν οι νέοι ανθυποψήφιοι, ενώ πλησιάζει η ώρα να ολοκληρώσεις τη θητεία σου, σκέφτεσαι ότι…δεν πρόλαβες να ολοκληρώσεις το έργο σου. Έχεις ακόμη πράγματα να δώσεις. «Αφήστε μου μια θητεία ακόμη και μετά… Να! Ορκίζομαι στη ζωή… σας ότι θα φύγω»!
Θέλεις να αναλάβεις την ευθύνη απέναντι στον …κυρίαρχο λαό, επιθυμείς διακαώς να μας υπηρετήσεις, να δώσεις στην κοινωνία εκείνα που μπορείς, από το δικό σου υστέρημα. «Αγαπώ τόσο τον λαό που δεν θα γίνω αρχηγός, αλλά υπηρέτης του» είναι και το δικό σου μότο.
Αλλά κάποιοι στέκονται εμπόδιο. Ήρθαν οι νέοι, οι επιπόλαιοι και αμετροεπείς μωροφιλόδοξοι, που θέλουν να σου αρπάξουν την καρέκλα! Τίνος; Εσένα! Του υπηρέτη του λαού, είπαμε.
Και κάνεις τα πάντα να επανεκλεγείς. Στραγγαλίζεις κάθε άλλη φιλοδοξία, συκοφαντείς όποιον στέκεται απέναντι, συμμαχείς και με τον διάβολο τον ίδιο. Αρκεί να κρατήσεις ή να ξαναπάρεις την εξουσία.
Γιατί συμβαίνει αυτό όμως; «Το πάθος να σώσεις τον κόσμο είναι σχεδόν πάντα το προσωπείο του πάθους να τον εξουσιάσεις» είχε πει με μια δόση υπερβολής ένας σύγχρονος στοχαστής.
Αλλά ούτε αυτό δεν απαντά στο ερώτημα. Εάν είναι τα υλικά οφέλη που έχεις αποκομίσει στη διάρκεια της θητείας σου, δεν σε δικαιολογώ, αλλά μπορώ να το εξηγήσω. Και ο πλουτισμός είναι μια…άποψη , αλλά δεν είναι για όλους. Τα λεφτά είναι πολλά, αλλά δεν φτάνουν για τη… σωτηρία της ψυχής σου.
Αν είναι ο άρρωστος ψυχισμός σου, δεν μπορώ παρά να σε δικαιολογήσω χωρίς να σε καταλαβαίνω. Είναι έτσι κι αλλιώς άλλου ειδικότητα αυτή η παράμετρος.
Αν πάλι το κάνεις για τα… παιδιά σου, που και σε αυτά θέλεις να κληροδοτήσεις την «χειρότερη δουλειά του κόσμου», είναι κάτι κι αυτό. Μια κάποια…λύσις στο αίνιγμα της αμετροέπειας που σε διακατέχει.
Παραδέξου το πια, που λέει και ο Μαρλώ: Δεν πρέπει να φλερτάρεις απλώς με την εξουσία. Πρέπει να την παντρευτείς.