Δημοσιότητα σημαίνει έρευνα, προσπάθεια για την επίτευξη ενός θετικού αποτελέσματος
Έπρεπε να πεθάνει ένας άνθρωπος για να ταρακουνηθούν οι επικεφαλής της Αστυνομίας και να ζητήσουν το αυτονόητο…
Ένα αυτονόητο που έχει χάσει την αξία του τα τελευταία χρόνια, που η Αστυνομία αρέσκεται να στρογγυλεύει και να ωραιοποιεί καταστάσεις, ασχέτως εάν υπάρχει ο κίνδυνος να πέσει και η ίδια μέσα στις «παγίδες» που κατά καιρούς στήνει.
Και δυστυχώς για τους αστυνομικούς που «ασχολήθηκαν» με τη ληστεία στη Ζήρο, είτε σε επίπεδο έρευνας είτε σε επίπεδο ενημέρωσης-ανακοινώσεων, η “μπουγαδιά” που υπήρξε δεν ήταν καλά σχεδιασμένη.
Τους τη χάλασε τόσο η άτυχη γιαγιά, που εξιστόρησε την περιπέτειά της στους δικούς της ανθρώπους, όσο και οι συγγενείς της που τόλμησαν να μιλήσουν σε δημοσιογράφους για τις βασανιστικές ώρες του συγγενικού τους προσώπου.
Και λέω ότι τόλμησαν να μιλήσουν στα Μέσα, εν προκειμένω στην εφημερίδα «Ανατολή», γιατί είναι πολλά τα θύματα του παρελθόντος που «φοβούνται» να μιλήσουν σε δημοσιογράφους, γιατί -λέει- τους το έχουν απαγορεύσει από την Αστυνομία.
Μα φυσικά και υπάρχει αυτή η απαγόρευση, όχι όμως γιατί θα χαλάσει η «δουλειά», αλλά γιατί δημοσιότητα σημαίνει έρευνα, προσπάθεια για την επίτευξη ενός θετικού αποτελέσματος.
Οι «κεφαλές» της Αστυνομίας της Κρήτης εκτός του ότι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, κι αυτό το λένε οι ίδιοι οι συνάδελφοί τους, φάνηκαν και «πονηρούληδες».
Προφανώς σκέφτηκαν το γεγονός ότι έρχονται κρίσεις στο Σώμα και μια ληστεία καλό θα είναι να μην βγει προς τα έξω.
Έλα όμως που βγήκε και μάλιστα με τρόπο που ούτε οι ίδιοι θα περίμεναν…
Φοβάμαι μόνο μην «πληρώσουν το μάρμαρο» εκείνοι που περιέγραψαν με ακρίβεια τα γεγονότα, αλλά η γνώμη τους δεν μέτρησε, αφού… αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω.