«Αποτυχία» σκέφτηκα μέσα μου.
Και γι’ αυτό επιστράτευσα όλες τις μεθόδους συναισθηματικής νοημοσύνης και διαχείρισης ομάδας
«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα». Με αυτούς τους στίχους στο μυαλό ολοκλήρωσα μια πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη σε επίδοξους δημοσιογράφους της Νέας Υόρκης, που έφθασαν στην Κρήτη για να γνωρίσουν την περιφερειακή δημοσιογραφία και τη λειτουργία των εφημερίδων.
Όταν έφθασα στο ραντεβού, τίποτα δεν προμήνυε τη συνέχεια. Οι σπουδαστές ήταν εξαντλημένοι από ένα βαρύ ημερήσιο πρόγραμμα, κυκλοφορούσαν φρεσκολουσμένοι με παντόφλες στους διαδρόμους του ξενοδοχείου κι εγώ θα έπρεπε να προσαρμόσω ένα μίνι πρόγραμμα διάλεξης, στον ελάχιστο χρόνο που υπήρχε διαθέσιμος, λίγο πριν το δείπνο.
«Αποτυχία» σκέφτηκα μέσα μου. Και γι’ αυτό επιστράτευσα όλες τις μεθόδους συναισθηματικής νοημοσύνης και διαχείρισης ομάδας που είχα εύκαιρες στο κουρασμένο μου μυαλό. «Τα παιδιά είναι κουρασμένα αρκετά, μην περιμένετε πολλά» με προειδοποίησε ο επόπτης καθηγητής, ενισχύοντας την αγωνία μου.
Όταν άρχισα να μιλώ για την ίδρυση της εφημερίδας το 1946, για την ιστορικότητά της, τους αρχισυντάκτες και τον τρόπο στησίματος, ήμουν πλέον βέβαιος πως θα έφευγα από τη συνάντηση φορώντας το καπέλο της πλήρους καταστροφής. Βλέποντας μάλιστα τα γερμένα κεφάλια σε ώμους συμφοιτητών, είχα αρχίσει να καταθέτω τα όπλα. Ώσπου σε μια αποστροφή του λόγου, είπα:
«Παιδιά, θέλω να κλείσω λέγοντάς σας πως αν πρέπει να σας μείνει κάτι από τη σημερινή συζήτηση, αυτό είναι ένα: Να βάζετε στα κείμενα σας ψυχή! Καταλαβαίνω την κόπωση σας, όμως είμαι εδώ για σας. Άφησα την εφημερίδα για λίγο για να μιλήσουμε. Ό,τι θέλετε είμαι εδώ».
Και τότε έγινε το… θαύμα! Σαν να «ξεκλείδωσαν» όλα. Τα παιδιά δεν σταματούσαν τις ερωτήσεις, είχαν απορίες για το μεταναστευτικό, την κρίση, τα fake news και ακόμα μεγαλύτερες απορίες ως προς το γιατί, ενώ οι μισθοί έχουν πέσει κι οι φόροι έχουν ανέβει, δεν έχει βελτιωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα δέκα χρόνια μετά. Εκεί δεν μπόρεσα να τους απαντήσω.
Όμως κατάλαβαν πως κάποια πράγματα είναι… υψηλή πολιτική. Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με ικανοποίηση τόσο των σπουδαστών και των εκπαιδευτικών, όσο όμως και προσωπική, διότι η χαρά τού να προσφέρεις έστω ένα μικρό κομμάτι εμπειρίας και γνώσης δεν συγκρίνεται.