Η ιδέα του αεροδρομίου και πως μεθοδεύτηκε να φύγει από το Ηράκλειο
Στα τέλη του… μακρινού πια, 2003 μια ομάδα υπουργών και παραγόντων του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε ότι το Ηράκλειο δεν χρειάζεται πια να έχει αεροδρόμιο και αυτό πρέπει να μεταφερθεί στο Καστέλλι. Στην πραγματικότητα, από τότε μπήκε στο ράφι ο εκσυγχρονισμός του αεροδρομίου “Καζαντζάκης”.
Παράλληλα έκαναν ένα ρουσφέτι στον τότε δήμαρχο Αλικαρνασού που είχε υποσχεθεί να διώξει την οχλούσα δραστηριότητα και στην ιδέα που είχαν συλλάβει ορισμένοι διαδρομιστές – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Πέραν της επιλογής του Καστελλίου ως νέου διεθνούς αερολιμένα (αυτό είναι η ουσία, αλλά δεν είναι της
παρούσης…) διαδικαστικά υπήρξε μια εξαγγελία που πολλοί θεώρησαν… “φούσκα”. Πως το νέο μεγάλο αεροδρόμιο (που δεν είναι τελικά και τόσο… μεγάλο) θα είναι έτοιμο να δεχτεί τις πρώτες πτήσεις το 2009.
Βρε καλοί μου, βρε χρυσοί μου, στην Ελλάδα δεν γίνονται αυτά, αλλά και πουθενά δεν κάνεις τέτοιο έργο εάν δεν περάσουν 20-30 χρόνια! Δεν είχαν μελέτες, δεν είχαν σχέδιο, δεν είχαν τίποτα.
Και ήρθε ο καιρός, πέρασαν τα χρόνια, φτάσαμε στα 17-18 έτη τώρα, για να πέσει η πρώτη σκαπετιά, στην καλύτερη περίπτωση θα έχει συμπληρωθεί 25ετία όταν θα φτάσουν τα πρώτα αεροπλάνα πάνω από το Ξυδά και τον Γεράκι.
Δικαιώθηκαν όσοι έλεγαν ότι ήταν “φούσκα” αυτή η εξαγγελία, για το πώς στήθηκε, πώς δρομολογήθηκε τότε κι ας άκουσαν τα εξ αμάξης, ότι εξυπηρετούσαν συμφέροντα, ότι ήταν με τους εργολάβους που θα έπαιρναν το λοξό διάδομο και άλλες ηχηρές ανοησίες. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Σε αυτή, λοιπόν, την ιστορία που ετοιμάζεται, και θα γραφτεί έτσι κι αλλιώς και θα βγουν πολλά, υπήρξαν και ορισμένοι πολιτικοί, ως συνήθως κατώτεροι των περιστάσεων. Ήταν αυτοί- με ελάχιστες εξαιρέσεις- που άλλα πίστευαν, άλλα έλεγαν στις ιδιωτικές κουβέντες τους, άλλα δήλωναν δημοσίως, όταν άνοιγαν οι κάμερες.
Ήταν οι μοναδικοί πολιτικοί, ίσως παγκοσμίως, που αντί να διεκδικούν ένα αεροδρόμιο για την πόλη τους, το είχαν και το… έδιωχναν! Τους λόγους δεν τους ξέρουμε, όλοι τους υποπτευόμαστε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Στην πορεία πασοκικές κυβερνήσεις, δεξιές (με νοοτροπία ΠΑΣΟΚ) κυβερνήσεις, αριστερές (σαν… ΠΑΣΟΚ) κυβερνήσεις που συνεργάστηκαν άψογα στο ψέμα και στα «θα», ομονόησαν στο να δρομολογηθεί το έργο, φτάσαμε, μετά από σαράντα κύματα να επιλεγεί ανάδοχος για να προχωρήσει το αεροδρόμιο.
Και στο μεταξύ παρακαλούσαν χρόνια την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να… χρηματοδοτήσει με δάνειο το κομμάτι που αναλογεί στη συμμετοχή του Δημοσίου, που δεν είχε… τα λεφτά (ή δεν ήθελε να τα βάλει).
Κι αφού επείσθη η ΕΤΕπ να το κάνει ανακάλυψαν ότι αυτή η τράπεζα ζητάει υποθήκες και ενέχυρο το υφιστάμενο αεροδρόμιο- πράγμα μάλλον θετικό γιατί δεν θα το φάνε τα κοράκια! Έπεσαν από τα σύννεφα! Πώς και δεν το είχαν σκεφτεί; Ακούς εκεί οι τράπεζες να ζητούν εγγυήσεις για τα λεφτά που δίνουν!
Και τώρα ξεσηκώνονται, δεν τους πήραν την άδεια, ζητούν εξηγήσεις, διαμαρτύρονται, αισθάνονται προδομένοι στο όνομα του λαού. Όπως θα έλεγε και ο Μ. Τουαίν: «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι που δεν έχουν ιδέα και μιλάνε σοβαρά».
Αλλά αυτό -είπαμε- είναι μια άλλη ιστορία.