Η αιφνιδιαστική έφοδος της Αστυνομίας στο κρησφύγετο όπου κρατούνταν όμηρος ο Ηρακλειώτης επιχειρηματίας πέτυχε δράκους και πολλά…τρυγόνια. Με έναν σμπάρο πέτυχαν να απελευθερώσουν σώο και αβλαβή τον άνθρωπο, η επιχείρηση να είναι αναίμακτη για αστυνομικούς και δράστες- έληξε με τον καλύτερο τρόπο μια υπόθεση χωρίς να πληρωθεί ένα ευρώ για λύτρα! Happy end για ταινία. Κι όμως πραγματικότητα.
Επιπλέον, μαζί με το αίσιο τέλος του θρίλερ έκλεισε και το όποιο κεφάλαιο σεναριολογίας- φημολογίας που όλο αυτό το διάστημα αναπτυσσόταν καφενειακά. Είναι η μαφία, είναι οι τάδε ανταγωνιστές, είναι Ρώσοι, είναι Ρουμάνοι, μπορεί και… Αρειανοί. Τελικά η προσγείωση ήταν απογοητευτική: δικοί μας, κατά- δικοί, ντροπή της Κρήτης, που λέγαμε πριν μερικές μέρες.
Και τώρα, με την απελευθέρωση του επιχειρηματία, το νέο αφήγημα, η νέα έγνοια στα καφενεία, στις παρέες, στους διάφορους κύκλους είναι «τι θα τα κάνει η οικογένεια τα λεφτά που δεν έδωσε στους απαγωγείς»! Να τα δώσει εδώ, να τα δώσει εκεί. Να κάνει αγαθοεργίες, να κάνει δώρο στην ΕΛΑΣ περιπολικά, να χαρίσει στους αστυνομικούς το 1/3, έγραψε σε επιστολή του «προς τον κ.Γιάννη» ο… αναστηθείς σκηνοθέτης του «κάντιτ κάμερα»!
Μα, πραγματικά δεν έχουμε άλλη δουλειά; Ξυπνάμε ένα πρωί και γινόμαστε…συνέταιροι στα λεφτά των άλλων; Μας αρέσει να κάνουμε κουμάντο και μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα; Ή πιστεύουμε πως ό,τι κάνει ο καθένας το κάνει για να του το…ξεπληρώσουν;
Και μόνο ότι το συζητάμε ως κοινωνία χάνουμε τον (αυτό)σεβασμό μας. Προσβάλλουμε την οικογένεια, λες και εμείς τα… σκεφτόμαστε όλα τα καλά του κόσμου και τις αγαθοεργίες, προσβάλλουμε και τους αστυνομικούς που με θυσία και αυταπάρνηση όλους αυτούς τους μήνες έτρεξαν και μόχθησαν να φέρουν σε πέρας αυτή τη σοβαρή υπόθεση.
Όλοι αυτοί οι αξιωματικοί, τα παιδιά της ΕΛ.ΑΣ., είχαν στον νου τους…χρήματα και αντίδωρα; Όχι βέβαια!
Δεν θέλω να σκεφτώ ότι ξέμπλεξαν με τους θρασύδειλους δράστες και… έμπλεξαν με τις κοινωνικές υποδείξεις που γίνονται εν μέσω καπουτσίνο φρέντο και λοιπών ροφημάτων. Θεωρώ ότι όλα αυτά λέγονται και συζητούνται με καλές προθέσεις.
Αλλά ας αφήσουμε τους ανθρώπους ήσυχους. Δεν έχω φιλική ή οικογενειακή σχέση μαζί τους, αλλά γνωρίζω ότι όταν χρειάστηκε να κάνουν κάτι, να προσφέρουν, να βοηθήσουν, το έπραξαν με μεγάλη χαρά. Και η προσφορά τους είναι ήδη μεγάλη.
Φτιάχνοντας σπουδαίες δουλειές, δίδοντας αξιοπρεπή εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, κάνοντας επενδύσεις εντός κι εκτός Ελλάδας έχουν υπερπηδήσει τον πήχη της κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως τον τοποθετεί ο μέσος συμπολίτης μας.
Για τα υπόλοιπα δεν χρειάζονται ούτε την…άδειά μας, ούτε τη συμβουλή μας.