ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ : Το μέρισμα, ο τζόγος και τα ληγμένα
Και οι πολίτες πώς να προφυλαχτούν από τα βλήματα που κυκλοφορούν στον αέρα σφυρίζοντας αδιάφορα;
Τι είναι τελικά η Ελλάδα; Μην είναι ένα απέραντο τζογαδορείο, κατά παράφραση της καραμανλικής ρήσης, ή μήπως είναι ένα κοινωνικό κράτος; Προφανώς και δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο και πιο πολύ το δεύτερο. Δεν σημαίνει κάτι ότι η κυβέρνηση δίνει μία φορά το χρόνο κοινωνικό μέρισμα στους εξαθλιωμένους πολίτες της, τους οποίους προηγουμένως έχει ξεζουμίσει με τους άμεσους και τους έμμεσους φόρους. Από τη μια η ληστεία, από την άλλη το βοήθημα. Να σε σφάξω Γιάννη να σ’ αλείψω μέλι.
Και είναι άκρως υποκριτικό από πλευράς κυβέρνησης να προχωρά στη φορολοταρία για να απαλύνει τον πόνο ή για την ακρίβεια να δίνει ελπίδες στους φορολογούμενους ότι θα κερδίσουν ένα χιλιάρικο αν κάνουν τις αγορές τους με πλαστικό χρήμα και είναι τυχεροί στην κλήρωση. Και βλέπουμε το τελευταίο διήμερο τους μισούς Έλληνες να μπαινοβγαίνουν στο Taxisnet για να δουν αν κέρδισαν το χιλιάρικο. Μια χώρα στη λογική «βάλτε τώρα που γυρίζει». Και του «λίγα βάζετε πολλά παίρνετε»! Μια χώρα που παίζει τόμπολα και προσπαθεί να κάνει bingo.
Και οι πολίτες πώς να προφυλαχτούν από τα βλήματα που κυκλοφορούν στον αέρα σφυρίζοντας αδιάφορα; Άλλα προβλήματα δεν έχει η χώρα και επί μια εβδομάδα ασχολούμαστε με τα βλήματα και τα συνοδευτικά τους έγγραφα. Για λόγους μόνο εντυπώσεων και επικοινωνίας. Και όλοι αυτοί που τσακώνονται στη Βουλή με… άσφαιρα κάνουν τους αδιάφορους απέναντι στη αδιαφορία του κόσμου.
Ο κόσμος υποφέρει και δεν νοιάζεται για την επικοινωνία και τις εντυπώσεις τους. Δεν ασχολείται καν με αυτούς που κάνουν πόλεμο με νεροπίστολα, τους αγνοεί και όταν δεν τους αγνοεί τους βρίζει. Ο κόσμος τούς φτύνει και αυτοί νομίζουν ότι βρέχει. Τον κακό τους τον καιρό.
Και για να μην κατηγορηθούμε: η ανάδειξη της απαξίωσης, όταν την έχεις δουλεμένη, δεν είναι λαϊκισμός. Αντίθετα, λαϊκισμός είναι όταν είσαι κυβέρνηση, να προσπαθείς με ψέματα να πείσεις ότι όλα τα έχεις κάνει καλά και όταν είσαι αντιπολίτευση να απαξιώνεις και να παραβλέπεις έστω και το ελάχιστο καλό που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση ακόμα και κατά τύχη.