Οι «φτωχοί συγγενείς» είναι πολύ περισσότεροι από τους πλούσιους και αυτό το χάντικαπ είναι πιθανότερο να αυξηθεί στο μέλλον, παρά να μειωθεί
Ένα πολύ περίεργο καλοκαίρι βιώνουν όσοι παρακολουθούν στενά, ή από κάποια απόσταση έστω, το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στο Ηράκλειο. Βρισκόμαστε στα τέλη Ιουλίου και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά, το πώς θα διεξαχθούν τα πρωταθλήματα της ΕΠΣΗ.
Ένα απίστευτο κομφούζιο έχει δημιουργηθεί, με σωματεία σχεδόν σε καθημερινή βάση να παραιτούνται από το δικαίωμα συμμετοχής τους στην πρώτη τη τάξει τοπική κατηγορία (Α1), την οποία είχαν πανηγυρίσει πριν από λίγους μήνες!
Την ίδια ώρα, ομάδες από τη χαμηλότερη κατηγορία (Α2), αρνούνται πεισματικά να αντικαταστήσουν αυτές που αποσύρονται, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν τη δυνατότητα (κυρίως την οικονομική φυσικά) για να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις.
Υπάρχει φυσικά και η άλλη όψη του νομίσματος. Σωματεία που είχαν την τύχη να «αγκαλιαστούν» από εύπορους παράγοντες, οι οποίοι δεν φείδονται χρημάτων και διάθεσης για να τα ενισχύσουν.
Κατά σύμπτωση φέτος και οι τρεις ομάδες της Α1 που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, έχουν την έδρα τους στον δήμο Μαλεβιζίου.
Ο Αλμυρός Γαζίου, η νεοφώτιστη Δαμάστα και ο ΠΑΟ Κρουσώνα συναγωνίζονται ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις στο μεταγραφικό παζάρι, έχοντας ήδη δημιουργήσει ρόστερ που το «ζηλεύουν» οι σύλλογοι της Γ’ Εθνικής.
Μ’ άλλα λόγια βλέπουμε ξεκάθαρα να δημιουργείται ένα πρωτάθλημα τεράστιων ανισοτήτων, το οποίο δεν είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν. Δυστυχώς οι «φτωχοί συγγενείς» είναι πολύ περισσότεροι από τους πλούσιους και αυτό το χάντικαπ είναι πιθανότερο να αυξηθεί στο μέλλον, παρά να μειωθεί. Και βέβαια δεν είναι φαινόμενο του Ηρακλείου ή της Κρήτης μόνο…
Κάποτε το τοπικό ποδόσφαιρο αφορούσε κυρίως τους «ρομαντικούς» της μπάλας, εκείνους που το έβλεπαν σαν χόμπι και όχι ως επάγγελμα. Οι ρόλοι τώρα έχουν αντιστραφεί και παρότι οι συνθήκες για τους ποδοσφαιριστές έχουν αναβαθμιστεί σε όλα τα επίπεδα, χάνεται σιγά σιγά το παραδοσιακό δέσιμο με τη φανέλα της ομάδας της γειτονιάς ή του χωριού.
Όλα βέβαια έχουν το τίμημά τους. Ας είναι…