Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν απαγορεύει την κράτηση όταν υπάρχουν λογικά δεδομένα
Τρομάζει- εμένα προσωπικά πολύ- η απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία μπορεί να συλληφθεί κάποιος και μόνο με την… ιδέα ότι θα κάνει κάτι. Και η απόφαση που ελήφθη μπορεί να μην αφορά περιστατικό που έγινε στην Ελλάδα, ωστόσο είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα τη συναντήσουμε και στα δικά μας μέρη.
Η απόφαση που σε ελεύθερη μετάφραση θα έλεγε κανείς ότι ποινικοποιεί τη… σκέψη αφορά στη σύλληψη και ολιγόωρη κράτηση «χούλιγκαν» και μόνο μετά από αξιολόγηση πως θα προκληθεί σοβαρό αδίκημα αν αφεθεί ελεύθερος!
Αλήθεια πόσοι από εμάς δεν έχουμε σκεφτεί να πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας, όταν αισθανθούμε είτε αδικημένοι, είτε εκνευρισμένοι; Είναι καιρός να αρχίσουμε να αναθεωρούμε και να φιλτράρουμε ακόμα και τις σκέψεις μας, εάν δε θέλουμε να βρεθούμε στη θέση του Δανού, τον οποίο η εκεί Δικαιοσύνη χαρακτήρισε «χούλιγκαν».
Διαβάστε λοιπόν το περιστατικό αλλά και το σκεπτικό του Δικαστηρίου:
Οι προσφεύγοντες είναι τρεις Δανοί που συνελήφθησαν στις 10 Οκτωβρίου 2009 στην Κοπεγχάγη ενώ θα παρακολουθούσαν ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Δανίας και Σουηδίας. Η αστυνομία της Δανίας γνώριζε ότι ομάδες χούλιγκαν από κάθε χώρα βρίσκονταν στην πόλη και σχεδίαζαν να συμπλακούν στον αγώνα.
Ως εκ τούτου, οι εγχώριες Αρχές έλαβαν μέτρα για την σύλληψη, κράτηση των υποκινητών ώστε να αποφευχθούν οι συγκρούσεις. Οι 3 αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από 8 ώρες και χωρίς να απαγγελθούν κατηγορίες.
Το δικαστήριο αποφάνθηκε πως η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν απαγορεύει την κράτηση όταν υπάρχουν λογικά δεδομένα που καθιστούν αναγκαία την παρεμπόδιση των ατόμων από τη διάπραξη αδικημάτων.
Βεβαίως απαιτούνται εγγυήσεις για την κράτηση αυτή όπως να είναι νόμιμη, το αδίκημα να είναι συγκεκριμένο και οι Αρχές να αποδεικνύουν ότι αυτός που κρατείται προληπτικά θα είχε εμπλακεί σε διάπραξη αδικήματος καθώς και ότι διαθέτει δικαίωμα αποζημίωσης. Η δυνατότητα στέρησης της ελευθερίας για τον λόγο αυτό αποτελεί αυτόνομο λόγο κράτησης έξω από την ποινική διαδικασία.
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι οι προσφεύγοντες αφέθηκαν ελεύθεροι μόλις ο κίνδυνος συγκρούσεων ξεπεράστηκε, η κράτησή τους δε δεν διήρκεσε περισσότερο από όσο ήταν αναγκαίο για να αποφευχθούν περιστατικά υποκίνησης βίας. Η κρίση του δικαστηρίου είναι πως υπήρξε δίκαιη ισορροπία μεταξύ του δικαιώματος των προσφευγόντων στην ελευθερία και της σημασίας της πρόληψης του χουλιγκανισμού.