“Πόσα ακόμα πρέπει να συμβούν σ’ αυτή τη χώρα και να μην ανοίξει ρουθούνι;”
Εκτός από τη “Μαύρη Παρασκευή”, που έχουμε αρχίσει να γιορτάζουμε και στην Ελλάδα «ξεπουλώντας» υποτίθεται τεχνολογικά επιτεύγματα, μάθαμε ότι υπάρχει και η «Μαύρη Τετάρτη» των τραπεζών και του τραπεζικού συστήματος το οποίο πιέζεται ασφυκτικά.
Βλέποντας το… 666 στον δείκτη του χρηματιστηρίου έκανα αυθόρμητα δύο σκέψεις. Η πρώτη: «Πόσο σατανικό;». Και η δεύτερη: «Πού πήγαν οι χρυσές Πασοκικές εποχές με το χρηματιστήριο στις 8.000 μονάδες, και τη γιαγιά μου να αγχώνεται για το πόσο έκλεισε ο Λαναράς;».
Κι όσο μονολογούσα άρχισαν κι άλλες σκέψεις να έρχονται στο μυαλό, όπως για παράδειγμα: «Μα Μαύρη Τετάρτη ενώ φύγαμε από τα μνημόνια και έχουμε βγει υπερήφανα στις αγορές;» ή όπως: «Πόσα ακόμα πρέπει να συμβούν σ’ αυτή τη χώρα και να μην ανοίξει ρουθούνι;».
Κι ύστερα έρχεται στο email μια ανακοίνωση από τη Νέα Δημοκρατία, στην οποία αναφέρεται ότι τα μηνύματα που εκπέμπει η ελληνική οικονομία είναι ανησυχητικά και ότι οι θυσίες των Ελλήνων δεν πρέπει να πάνε χαμένες.
Αναρωτιέμαι: Κοιμόμαστε ομαδικώς; Οι θυσίες των Ελλήνων πηγαίνουν εδώ και χρόνια χαμένες. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπήκε σε Μνημόνιο και δεν κατάφερε να ανακάμψει ακόμα (ελπίζω να με συγχωρήσει γι’ αυτή την προβοκατόρικα εμπρηστική δήλωσή μου η κυβέρνηση, που διαφημίζει εξόδους και ανάκαμψη).
Όσο ζούμε στην Ελλάδα, πάντα θα σκεφτόμαστε μόνο το πώς θα ζήσουμε λίγο καλύτερα εμείς και η ομήγυρή μας, πώς θα επιδειχθούμε, πώς θα καταναλώσουμε πάνω από αυτά που μπορούμε, πώς θα δουλέψουμε ελάχιστα για να αποκτήσουμε τα μέγιστα.
Δεν είναι νέα όλα αυτά. Έχουν ειπωθεί χιλιάδες φορές. Κι αν κάτι μας έχει σώσει ως τώρα είναι ίσως (ένα “ίσως” με πολλές αμφιβολίες) αυτή η κουτοπονηριά, αυτή η ελληνική πατέντα που μόνο εμείς γνωρίζουμε και όλοι οι υπόλοιποι «βάρβαροι» ανά τον κόσμο αγνοούν.
Κι όμως… ενώ έχουν γραφτεί και ειπωθεί όλα αυτά χιλιάδες φορές, εξακολουθώ να απορώ: Πόσα ακόμα πρέπει να πάθουμε για να αφυπνιστούμε; Πόσα;