Το “Hotel Mama” τα έχει όλα και συμφέρει
Το σκηνικό είναι οικείο! Ο κανακάρης κοντεύει τα 30, αλλά συνεχίζει να μένει στο πατρικό και να τα περιμένει όλα από τη μαμά του.
Φρεσκομαγειρεμένο φαγητό, σιδερωμένα πουκάμισα, στρωμένο κρεβάτι.
Το “ΗotelMama” (όπως το περιγράφει η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung) τα έχει όλα και συμφέρει. Υπηρεσίες κατ’οίκον, περιορισμένα έξοδα, οικογενειακό περιβάλλον που προσφέρει ασφάλεια και σε απομακρύνει από τις ευθύνες. Ωστόσο, εμείς εδώ δεν είμαστε οι μόνοι.
Οι άνδρες στην Ελλάδα αποφασίζουν να αφήσουν το πατρικό τους λίγο μετά τα τριάντα, οι γυναίκες περίπου στα 28 χρόνια τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι ευρωπαίοι νέοι εγκαταλείπουν κατά μέσο όρο το πατρικό τους στην ηλικία των 26 ετών, με τα κράτη-μέλη να καταγράφουν σημαντικές διαφοροποιήσεις.
Για παράδειγμα, στη Σουηδία αποχαιρετούν την «οικογενειακή εστία» σε ηλικίας μόλις 18,5 ετών, στο Λουξεμβούργο στα 20 τους, ενώ σε Δανία και Φινλανδία στα 21 και 22 έτη αντίστοιχα.
Παράλληλα, πριν συμπληρώσουν τα 25 τους χρόνια φεύγουν κατά μέσο όρο από το πατρικό τους οι Εσθονοί (22,2 έτη), οι Γερμανοί, Γάλλοι, Ολλανδοί (23,7 έτη και στις τρεις περιπτώσεις) και οι Βρετανοί (24,7 έτη).
Αντίθετα, στην Πορτογαλία η απόφαση για την πρώτη μετακόμιση λαμβάνεται στα 28,9 έτη, στην Ισπανία στα 29,5 έτη, σχεδόν όσο και στη Βουλγαρία (29,6 χρόνια), στην Ιταλία λίγο μετά τα πρώτα –άντα (30,1 έτη), ενώ στη Μάλτα οι νέοι μετακομίζουν στο δικό τους σπίτι κατά μέσο όρο στα 30,7 έτη.
Αναφορικά με τους νέους που βρίσκονται στην ηλικιακή ομάδα των 25 έως 34 ετών, περίπου ένας στους τέσσερις μένει ακόμα με τους γονείς τους. Αναλυτικότερα, στους άνδρες το ποσοστό είναι λίγο περισσότερο από 1/3, ενώ στις γυναίκες κυμαίνεται στο 1/5.
Ωστόσο, και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Την ώρα που στη Δανία το ποσοστό είναι μόλις 3,2%, στη Φινλανδία 4,7% και στη Σουηδία να φτάνει στο 6%, υπάρχουν και τα ποσοστά χωρών όπως η Ελλάδα, η Σλοβακία και η Κροατία. Στις χώρες αυτές το ποσοστό ξεπερνά το 50%, φτάνοντας στην Ελλάδα το 56,3%, στη Σλοβακία το 57% και στην Κροατία το 59,7%.
Οι λόγοι είναι πολλοί: οικονομικές δυσκολίες, ανεργία, χαμηλό εισόδημα αλλά και ανασφάλεια. Το τελευταίο είναι το πιο ανησυχητικό, αναφέρουν οι ειδικοί, τονίζοντας ότι πρόκειται για νέους με ματαιωμένες προσδοκίες και μια αίσθηση γενικής ανασφάλειας στην κοινωνική ζωή, που τους εμποδίζει να αναλάβουν την ευθύνη της δικής τους ζωής.