“Δεν πήγε στο ραντεβού και τη συνέντευξη που την επινόησα επίσης”
Πιστεύω θα χαμογελάσετε κι εσείς διαβάζοντας το παρακάτω απόσπασμα, συγκρίνοντάς το τότε με το σήμερα, που το διαδίκτυο σαρώνει τις ζωές μας. Την εποχή που μπορούσες να γράψεις μια συνέντευξη με τον Μάρλον Μπράντο ή τον Ρούντολφ Νουρέγεφ, την οποία δεν είχες πάρει ποτέ.
Σαν αυτές που έδινε για δημοσίευση ο Καταλανός συγγραφέας Ενρίκε Βίλα - Μάτας, τις πλήρως επινοημένες.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Ανταίου Χρυσοστομίδη “Οι κεραίες της εποχής μου”.
Μου είχαν ζητήσει να μεταφράσω μια συνέντευξη
του Μάρλον Μπράντο που είχαν αγοράσει
από μια Αμερικανίδα δημοσιογράφο.
Ο Μπράντο δεν έδινε πολλές συνεντεύξεις
και το γεγονός αυτό από μόνο του
ήταν εξαιρετικά σημαντικό.
Όμως ήμουν 18 ετών, είχα για πρώτη φορά μια δουλειά, ένα μισθό στη ζωή μου και δεν ήθελα να ομολογήσω στον διευθυντή του περιοδικού ότι δεν ήξερα να μεταφράζω από αγγλικά. Έτσι, επινόησα τη συνέντευξη εξ ολοκλήρου και δεν το είπα σε κανέναν.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε όλη επινοημένη και ένα βράδυ που ήμουν σε μια ντισκοτέκ, άκουσα κάποιους Βαρκελωνέζους συγγραφείς, που δε γνώριζα προσωπικά, να μιλάνε για τη συνέντευξη του Μάρλον Μπράντο και να λένε:
”Μα διάβασες τις ανοησίες που έλεγε ο Μπράντο τις προάλλες στη συνέντευξη;”
Θυμάμαι είχα νιώσει πολύ πληγωμένος που χαρακτήριζαν βλακείες αυτά που είχα γράψει.
Μετά από λίγο καιρό ήρθε στην πόλη ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ κι έπρεπε να του πάρω συνέντευξη, για το περιοδικό, αυτοπροσώπως.
Το προηγούμενο βράδυ όμως, σ’ ένα μπαρ της Βαρκελώνης, μαζί με μερικούς φίλους τσακωθήκαμε με τον Νουρέγιεφ και την παρέα του.
Ήταν ένας βίαιος, λεκτικός καυγάς. Παρότι δεν ήταν τίποτα το σοβαρό, το επόμενο πρωί σκέφτηκα πως αν εμφανιζόμουν μπροστά του, και με ξανάβλεπε, θα με σκότωνε.
Οπότε δεν πήγα στο ραντεβού για τη συνέντευξη και την επινόησα, επίσης, ολόκληρη.
Έβαλα τον Νουρέγιεφ να λέει πράγματα του τύπου:
”Ο χορός μου θυμίζει ταυρομαχίες”, τέτοιου είδους ανοησίες.
Σκέφτηκα ότι, αφού ο Νουρέγιεφ θα έμενε μόνο μια μέρα στη Βαρκελώνη, δε θα το μάθαινε ποτέ.
Η Βαρκελώνη ήταν τότε η επαρχία της επαρχίας και πράγματι νομίζω ότι ο Νουρέγιεφ ποτέ δεν έμαθε γι’ αυτή τη συνέντευξη.
Την πλήρως επινοημένη”.