Όλα αυτά τα χρόνια έμεινε χωρίς παρά το μεϊντάνι
Από την αρχή σχεδόν της κρίσης θυμάμαι ότι είχε κυκλοφορήσει ένα meme που τρόλαρε τις διακοπές μας, αλλά ταυτόχρονα έδειχνε και το μέγεθος της απόγνωσης των συνελλήνων για τα, κάποτε, ιερά μπάνια του λαού, που ξαφνικά χάλασαν.
«Θέλω διακοπές, αλλά από αυτές τις παλιές με τα λεφτά» έλεγε το σημείωμα. Το ενστερνιζόταν ο μέσος Έλληνας που είχε συνηθίσει τις τράπεζες να δίνουν διακοποδάνεια, να χρηματοδοτούν ακόμη και το καρπούζι κάτω από το αλμυρίκι τους μήνες Ιούλιο -Αύγουστο. Οι καλές τράπεζες τότε, οι κακές μετά την κρίση και τα μνημόνια.
Τα 9-10 αυτά χρόνια μεσολάβησαν πολλά. Άλλαξαν συνήθειες, νοοτροπίες, καθώς μετρούσαμε αντίστροφα τις εβδομάδες σε… Eurogroup και όχι για το πότε ξεκινάμε τις διακοπές μας. Ήρθαν και τα capital controls- δεν έφυγαν ακόμη ε;- που έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα μαζί με τον άστατο καιρό του καλοκαιριού του 2015. Τότε… χάθηκαν τα λεφτά που… υπήρχαν κατά τη ρήση γνωστού φερέλπιδος πολιτικού!
Πού πήγαν τόσα λεφτά; Τι τα έκαναν εκείνα τα… ωραία που έδιναν οι τράπεζες για να την αράζουμε στην ξαπλώστρα και να νιώθουμε… Νάμος;
«Σ’ αυτή την εποχή που βρεθήκαμε, να σε χαρώ… Μεγάλο κεσάτι, μεγάλη δυστυχία στον κόσμο!… Ο παράς, δεν ξέρω πού πάει και χώνεται, και δε βγαίνει στο μεϊντάνι…» έγραφε στο «χωρίον» ο Αλ. Παπαδιαμάντης.
Όλα αυτά τα χρόνια έμεινε χωρίς παρά το μεϊντάνι, προσπαθήσαμε όλοι να προσαρμοστούμε στις περιόδους των ισχνών αγελάδων, να δημιουργήσουμε διάφορα τρικ, να βρούμε τρόπους να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινότητα, να απολαύσουμε το καλοκαίρι.
Και οι περισσότεροι, είναι αλήθεια, βρήκαν τον τρόπο. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, μια με το χωριό, μια με τους γνωστούς και φίλους, οι καλές τιμές με τα Airbnb δωμάτια- που κι αυτά τα έχουμε… ξεφτιλίσει πια!- κατάφερε ο μέσος Έλληνας να ξαναβρεί ένα ρυθμό. Είπαμε όχι των παλιών καλών, πασοκικών ημερών, αλλά λίγο… λαχανί, λίγο πιο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ με άχνη από Καμμένο και μικρομέγαλη ζωή.
Φυσικά το ζητούμενο παραμένει: μπορεί το οικονομικό και βιοτικό επίπεδο που φαίνεται ότι παγιώνεται στη χώρα με όλους τους Έλληνες να… πηγαίνουν προς τα κάτω να αντέξει τη χρηματοδότηση διακοπών; Θα βρίσκονται πια χρήματα για τα μπάνια του λαού; Εδώ δεν μπορεί κανείς να προβλέψει με βεβαιότητα, αλλά όσο η χώρα είναι βουτηγμένη στη μιζέρια από τη μια και στην ιδεοληψία από την άλλη τα μπάνια μας μάλλον θα λιγοστεύουν!
Και είναι κακό θα ρωτήσει αμέσως ο εξυπνάκιας φιλελευθερος αφού λεφτά… δεν υπάρχουν τελικά; Ναι, είναι! απαντώ, γιατί η ζωή είναι μικρή, είναι για να τη χαιρόμαστε, γιατί «ζεις μονάχα μια φορά, αλλά αν το κάνεις σωστά, μια φορά είναι αρκετή».
Ή στο απλούστερον όπως λέει κι ένας μποέμ Ηρακλειώτης φίλος μας, «λεφτά έχουμε, αυτά που φάγαμε»!