Οι μπαχαλάκηδες κατάλαβαν ότι στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πια πλάκα
Το εθνικό φρόνημα κράτησε μόλις μια μέρα, άντε δύο. Δεν είναι δα και για χόρταση. Το ίδιο και η ανάρτηση της σημαίας. Την ξαναδιπλώσαμε και τη φυλάξαμε στο πατάρι για την επόμενη παρέλαση. Μέχρι τότε ας επιστρέψουμε στην καθημερινότητα, χωρίς ήρωες και έπη, αφού κάνουμε τον πολιτικό απολογισμό του τελευταίου εορτασμού.
Οι πολιτικοί έβγαλαν τα λογύδρια και επικοινώνησαν τα αγωνιστικά τους μηνύματα που πάντα είναι επίκαιρα και ποτέ δεν λανθάνουν, προκαλώντας εκτός από πλήξη και ανία λόγω των επαναλαμβανομένων κλισέ, θλίψη και θυμηδία.
Όχι επειδή είναι κατώτεροι του λίγου και αμφιλεγόμενου δικτάτορα Μεταξά, αλλά επειδή κυρίως δεν μπορούμε να τους φανταστούμε να υπερασπίζονται με όπλα, παλάσκες και εξαρτήσεις κανένα σύγχρονο «μέτωπο», εφόσον και άμα ανοίξει με πραγματικά πυρά. Και ο Πάνος ο Καμένος να έκανε ακόμα παρέλαση στην πολιτική σκηνή με κράνος, καραβάνα και χλαίνη, πάλι τα ίδια θα έγραφα.
Ναι, πείτε με τώρα και λαϊκιστή και στοχοποιήστε με, μετά το φιρμάνι της Κεραμέως ότι στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο νικήθηκε ο λαϊκισμός! Ώστε λαϊκιστές λοιπόν… Και ο Ντούτσε και ο Αδόλφος και ο Μπενίτο, κατά το Κεραμέως ανάγνωσμα. Αχ Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο! Τι να πουν και οι σύγχρονοι πολιτικοί μας; Λαϊκιστές του κέρατα… το κέρατό μου.
Και αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, που δεν είναι άλλη από τη σωτηρία της Ελλάδας. Και αν κρίνουμε από την επιβράβευση του κόσμου, που προφανώς εμπιστεύεται τους λαϊκιστές, τα καταφέρνουν αφού ψηφίζονται και ξαναψηφίζονται. Τελικά η σωτηρία της Ελλάδας είναι το απλό. Η σωτηρία τη ψυχής, όπως λέει και η Άλκηστις, είναι πολύ μεγάλο πράγμα…
Τι μάθαμε λοιπόν από τις παρελάσεις τω σωτηρίω έτος 2019; Μα την απομπαχαλοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ!
Πουθενά δεν διακόπηκε παρέλαση, σε καμία εξέδρα επισήμων δεν έπεσαν βροχή τα μπουκάλια και σε καμιά πόλη δεν εκδιώχθηκαν οι δωσίλογοι, οι πουλημένοι και ανίκανοι πολιτικοί που οδηγούν τα… βράχια στη χώρα. Φαινόμενα που ήταν στην ημερήσια διαταγή και τον πανηγυρικό της ημέρας σε αλήστου μνήμης εποχές και καθόλου μακρινές.
Και τότε και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση. Μόνο που τώρα, μετά από πέντε χρόνια στην εξουσία, τα πράγματα είναι αλλιώς. Οι μπαχαλάκηδες κατάλαβαν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πια πλάκα, ο Αλέξης έγινε συστημικός σαν τις τράπεζες και βάλθηκε να οδηγήσει το ΣΥΡΙΖΑ σε νέα καλούπια με σύνθετες ονομασίες. Είτε είναι ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία είτε ΣΥΡΙΖΑ – Πράσινη Αριστερά.
Για την ώρα πάντως το πάει νωχελικά το πράγμα. Εκτός Μαξίμου εμφανίζεται πιο αδύναμος και με περισσότερα τρωτά. Και μπορεί να έλεγε προεκλογικά «εγώ από το Μητσοτάκη δεν χάνω», μα τώρα κινδυνεύει να χάσει και τα αυγά και τα καλάθια
. Στόχος του ήταν και είναι η αφαίμαξη του ΠΑΣΟΚ, μόνο που ο Κυριάκος με τη δύναμη που του έδωσε η εξουσία τον προσπέρασε χωρίς να το καταλάβει. Αν όχι σε επίπεδο ψηφοφόρων, σίγουρα σε επίπεδο στελεχών και εντυπώσεων.
Και για να είμαστε ειλικρινείς με ένα εντελώς χειραγωγημένο μιντιακό σύστημα υπέρ του, τη δημιουργία του οποίου ενθάρρυνε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, που «τσίμπησε» με την ανέλπιστη εκλογή της Δούρου και νόμιζε ότι τους είχε και υποχρέωση…
Σε μια χώρα πλέον που βασιλεύει η επικοινωνία και η πολιτική παραμένει ζητούμενο, σε μια χώρα με φασίζουσες συμπεριφορές και νοσταλγούς του ναζισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, με ή χωρίς σύνθετη ονομασία, μόνο καβάλα στο άλογο που δεν είναι.
Προφανώς και δεν είναι καμένα χαρτιά. Προφανέστατα όμως για να πληγεί το τωρινό καθεστώς, εφόσον πρέπει, δεν αρκούν οι λαϊκίστικες κραυγές «αέρα αέρα να φύγει η χολέρα»! Πρέπει και οι εθελοντές να δώσουν το αίμα τους, όπως θα έλεγε και η Δόμνα!