Συμψηφισμούς κάνουν μόνο οι πολιτικοί και οι δικαστές…
Αν έχουν χιούμορ στην Τούμπα και αν ποτέ φτάσουμε στο ματς με τον Ολυμπιακό, θα βάλουν κάποια παιδιά από τη θύρα 4 να «σνιφάρουν» τις γραμμές του γηπέδου και κάποιους άλλους να εξαϋλώνονται από τούτο το μάταιο κόσμο, υποδυόμενοι τους χαμένους μάρτυρες του ναρκοπλοίου Noor 1!
Θα ήταν ένα… πολιτιστικό δρώμενο που θ’ απαντούσε στα ίσα στο θεατρικό που έκαναν οι ολυμπιακοί το Σάββατο με την Ξάνθη, όταν μπούκαρε στο γήπεδο άνδρας με τη μάσκα του Ιβάν και το ψεύτικο όπλο στον… κόκαλο, πετώντας ρούβλια προς τον πάγκο της θρακιώτικης ομάδας!
Απόκριες πλησιάζουν, αν και το Τριώδιο δεν έχει μπει ακόμα, να ευθυμήσουμε λίγο, βρε αδελφέ… Διότι το ποδόσφαιρό (μας) μπορεί να μοιάζει με το μεγάλο μας τσίρκο, αλλά δεν είναι.
Δεν έχει άγρια θηρία, μόνο ιστορίες για αγρίους και για αχρείους. Με ίντριγκες, παρασκήνια, απειλές, εκβιασμούς, στησίματα, σπασίματα, ισχυρούς, αδίστακτους, πρόθυμους, επίορκους και παραγκάρχες.
Όλα αυτά δηλαδή που με δυο λέξεις ονομάζουμε… ευγενή άμιλλα! Μα πάνω απ’ όλα είναι μπίζνες, οικονομικές και πολιτικές. Ας τους πιάσουμε έναν-έναν: Βαρδινογιάννης, Κόκκαλης, Ψωμιάδης, Μελισσανίδης, Μαρινάκης, Σαββίδης, Αλαφούζος.
Δείτε τα έργα και τις ημέρες τους και βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Πόσοι έκαναν δουλειές με το κράτος, πόσοι είχαν ασυλία από το κράτος και ποιοι ήταν οι ευνοημένοι των κυβερνήσεων, οχυρωμένοι πίσω από τους ποδοσφαιρικούς στρατούς τους;
Όχι, δεν τους τσουβαλιάζω όλους και ούτε βάζω τα εγκλήματά τους στην ίδια ζυγαριά. Συμψηφισμούς κάνουν μόνο οι πολιτικοί και οι δικαστές…
Και αφού έχουμε ένα τόσο βρόμικο ποδόσφαιρο, γιατί το συντηρούμε; Στη Χούντα ακόμα κυκλοφορούσε πολύ το σλόγκαν “το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού!” Αλλά άμα είναι έτσι να αθωώσουμε και το “Noor 1”, μπας και φτιάξουμε κεφάλι! Στην ουσία είναι το πιο αποπροσανατολιστικό σπορ.
Μπορεί ο κόσμος να καίγεται και- όσο περνάνε τέρατα από το κοινοβούλιο ή παραδίπλα- εμείς να πλακωνόμαστε για τις… σωβρακοφανέλες, για να συμπτύξω το επικό τραγούδι του Τζιμάκου.
Οι κυβερνητικοί επικαλούνται την κοινωνική συνοχή, αλλά τους βολεύει η κοινωνική αναταραχή ελέω ποδοσφαίρου και οι λόγοι είναι προφανείς.
Οι τελευταίες ιστορίες εξέθεσαν τον Αυγενάκη, που τοποθετήθηκε σ’ έναν χώρο που αφενός δεν κατέχει και αφετέρου φορτώθηκε τις παθογένειες των προκατόχων του και το «εγώ με τον παρά μου…» των μεγαλόσχημων παραγόντων.
Ο Ηρακλειώτης υφυπουργός είναι σίγουρα στους χαμένους, αφού στα επόμενα βήματα για τη σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου (εδώ γελάμε) μπάλα παίζει ένας… Γεραπετρίτης, που τυγχάνει υπουργός επικρατείας.
Αλλά ο Λευτέρης, αν ήθελε να μακροημερεύσει στην (ηλεκτρική) καρέκλα του θα μπορούσε να είχε αξιοποιήσει τον Τζώρτζογλου που και συγγενής του Στράτου (που φόρεσε την κινηματογραφική «φανέλα με το νούμερο 9») είναι και μπαλαδόφατσα έχει.
Μέχρι και ο Μητσοτάκης ενεπλάκη με το βρόμικο σπορ για ν’ ανταλλάξει με τον Τσίπρα βαριές κουβέντες στη βουλή, με τον τελευταίο να περιγράφει την τριανδρία των –άκης (Μητσοτάκης, Αυγενάκης, Μαρινάκης) ως την αιτία του κακού στην παρούσα φάση.
Ο Κυριάκος απείλησε με ποδοσφαιρικό Grexit και διακοπή του πρωταθλήματος στην επόμενη στραβή. Αν ήθελε όμως πραγματικά να προσφέρει θα το διέκοπτε τώρα, οριστικά και με πάταγο. Ας το έκανε σαν τον τεράστιο Γιώργο Αρμένη στη θρυλική ταινία « Όλα είναι δρόμος».
Τότε που ο ηθοποιός σε αλλόφρονα από το πιώμα κατάσταση και χορεύοντας ξημερώματα μπροστά από το σκυλάδικο ονόματι «Βιετνάμ», καλούσε σπαρακτικά τον χειριστή της μπουλντόζας με τη μνημειώδη ατάκα: «Ηλία, ρίχ’ το»!
Να το διέκοπτε, αλλά όχι υπέρ της μιας ή της άλλης ομάδας. Και ας φώναζαν στο λιμάνι όπως τότε που το «Καραϊσκάκης» είχε τσιμέντα: «Πειραιάς, Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ»!