Για πολλούς η καραντίνα έγινε αφόρητη
Ψάχνεις να διαβάσεις μια ευχάριστη είδηση και δεν βρίσκεις. Παρατηρείς φίλους και γνωστούς στον περίγυρό σου και διακρίνεις το άγχος και την κούραση ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους.
Και είμαστε ακόμα στην αρχή ενός δύσκολου χειμώνα. “Οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες”. Πόσες φορές το έχουμε ακούσει, οι πολιτικοί επιστήμονες το επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά και οι μήνες περνούν με νέες απαγορεύσεις.
Για πάρα πολλούς πια η καραντίνα έχει γίνει αφόρητη και το σπίτι τους μοιάζει σαν φυλακή. Νιώθεις την ανάγκη να περπατήσεις στον καθαρό αέρα δίπλα στην θάλασσα και σκέφτεσαι το πρόστιμο.
Εύχεσαι να είχες σκύλο για να πατάς τον κωδικό 6 και ας μην είχες στο παρελθόν ποτέ σκεφτεί να αποκτήσεις κατοικίδιο.
Βλέπεις παρκαρισμένο το αυτοκίνητο και έχεις τάσεις φυγής κι ας άραζες τα Σαββατοκύριακα στον καναπέ γιατί βαριόσουν να πας μέχρι το περίπτερο.
Η έλλειψη της ελευθερίας -κυρίως αυτό- ο φόβος της πανδημίας, οι συνεχείς απαγορεύσεις, το γεγονός ότι δεν μπορείς να οργανώσεις πλέον τη ζωή σου όπως εσύ θέλεις, μεγεθύνουν το πρόβλημα.
Η γκρίνια και η γκαντέμικη διάθεση βοηθάνε σε κάτι;
Μπα, σε τίποτα, κι επειδή μας έχει “πιάσει” σχεδόν όλους στο γραφείο, μόλις ρίξαμε έναν τονωτικό τρικούβερτο καβγά αλά παλαιά (για τα νέα μέτρα, δεν πρωτοτυπήσαμε) πριν επιστρέψουμε μέσα στα νεύρα στην κάψουλα της αυτο-απομόνωσης.