Έχουμε όμως την υγειά μας; Είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπάμε; Είμαστε εντάξει με τη συνείδησή μας;
Μία γνωστή ετοιμάζει βαλίτσες για την εξωτική Βιρμανία. Βαρέθηκε τις ευρωπαϊκές πόλεις Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και είπε να αλλάξει σκηνικό στη χώρα του Βούδα. Κάποιοι φίλοι ετοιμάζονται για το πανόραμα της Ελβετίας. Ζυρίχη, Σαιν Μόριτζ, Βέρνη, Λωζάννη… Άλλοι πάλι δεν αλλάζουν με τίποτα τις παραμυθένιες εικόνες της Βιέννης και του Λονδίνου.
Ωραία θα είναι! Να είναι καλά οι άνθρωποι, όπου και αν έχουν αποφασίσει να πάνε, ανάλογα με την μπόρεσή τους. Λωζάννη ή Κοζάνη, Παρίσι ή Κυπαρίσσι, το παν είναι να έχουμε την υγειά μας, να είμαστε παρέα με αγαπημένα μας πρόσωπα, να σκάσει το χαμόγελο στα χείλη. Σημασία έχει να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας.
Αν για ένα λεπτό σκεφτόμασταν κάθε πρωί που ξυπνούσαμε πόσοι άνθρωποι βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση από εμάς, τότε θα ήμασταν όλοι μέσα στο χαμόγελο και στην ευγνωμοσύνη. Εντάξει, τα άτιμα τα λεφτά δεν περισσεύουν σε κανένα πλέον στις μέρες μας. Τα “μπικικίνια” έχουν σωθεί. Έχουμε όμως την υγειά μας; Είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπάμε; Είμαστε εντάξει με τη συνείδησή μας; Αν αυτά είναι “οκ”, τότε έχουμε περάσει το τεστ.
Έχω περάσει Χριστούγεννα που ούτε καν είχα διάθεση να στολίσω το δένδρο. Σκεφτόμουν νύχτα μέρα το πρόβλημα υγείας πολυαγαπημένου μου προσώπου. Αυτό είχε στοιχειώσει το μυαλό μου… πού όρεξη για γιορτές, ρεβεγιόν και δώρα. Δεν είχα την ψυχική δύναμη ούτε να προσποιηθώ ή να ανταποδώσω τις ευχές εκείνων που δεν ήξεραν. Το πιο πιθανό -και με το δίκιο τους- να με χαρακτήριζαν πίσω από την πλάτη μου ως άξεστη και ξινή.
Είναι τα τρίτα Χριστούγεννα φέτος από εκείνα τα «μαύρα» Χριστούγεννα. Από οικονομικής απόψεως οι τσέπες μου είναι σαφώς πιο «ελαφριές», θα έλεγα αντιστρόφως ανάλογα με τις ρυτίδες που με έχει φιλοδωρήσει ο χρόνος, όμως νιώθω καλά. Πρώτα ο Θεός, στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι θα βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί. Και στο κεφάλι του τραπεζιού το πολυαγαπημένο μου πρόσωπο.