Να αποδείξει δηλαδή ότι δεν είναι απλή διοίκηση, αλλά ότι έχει πράγματι αυτοδιοικητικό χαρακτήρα
Μπορεί η προεκλογική περίοδος να μην έχει αρχίσει επίσημα, αλλά καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία δηλώνονται ήδη τα πρώτα πολιτικά «παρών» και μένει να δούμε τις επόμενες κινήσεις τους στη δημοτική σκακιέρα.
Πέρα όμως από τα πρόσωπα, τα σχήματα και τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν, αυτό που έχει τελικά σημασία είναι τι έχουν να μας προτείνουν, τι καινούριο έχουν να φέρουν σε αυτήν την πόλη και πώς μπορούν να βελτιώσουν την πραγματικότητά μας και σε ποια κατεύθυνση.
Η εμπειρία έχει δείξει ότι ένα σύνηθες προεκλογικό πρόγραμμα είναι δομημένο στη λογική του κυβόλιθου, δηλαδή των έργων (που συνήθως βαπτίζονται «ανάπλαση»), υπόσχεται αποτελεσματική διαχείριση της καθημερινότητας, περιέχει ολίγον από κοινωνική πολιτική για «ξεκάρφωμα» και μια πιο εντυπωσιακή ατάκα που να ενέχει και την υποψία οράματος ότι «το Ηράκλειο πρέπει να αναδειχτεί σε πύλη της Μεσογείου» και άλλα τέτοια, στα οποία δύσκολα συγκρατείς το περιπαιχτικό μειδίαμα.
Με μικρές ή μεγαλύτερες παρεκκλίσεις και με λίγες εξαιρέσεις, αυτό είναι το γενικό πλαίσιο το οποίο έχει κυριαρχήσει στο πεδίο της αυτοδιοίκησης, που εδώ και χρόνια αποφεύγει να δει στα μάτια τον πραγματικό της ρόλο.
Να αποδείξει δηλαδή ότι δεν είναι απλή διοίκηση, αλλά ότι έχει πράγματι αυτοδιοικητικό χαρακτήρα στη λειτουργία της, σε κάθε επίπεδο δράσης της, σε σχέση με το πώς αφουγκράζεται, καταγράφει και διαχειρίζεται τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.
Να σταθεί στο πλευρό των ανθρώπινων αναγκών και όχι να αυτοπεριοριστεί στη φθίνουσα γραφειοκρατική λειτουργία της. Να λειτουργήσει όχι με τον επιδερμικό και τόσο διεκπεραιωτικό ρόλο τον οποίο έχει επιλέξει χρόνια τώρα, αποφεύγοντας να κάνει ακόμα και μια στοιχειώδη χαρτογράφηση των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας.
Σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ η αυτοδιοίκηση, που δεν αντέδρασε όταν ακρωτηριάστηκε οικονομικά στη μέγγενη των μνημονίων ούτε όταν μπήκε στο λαιμό της η θηλιά του παρατηρητηρίου της Τρόικας, να κάνει την υπέρβαση μαζί με την κοινωνία ανοίγοντας ένα νέο παράθυρο στο μέλλον, καθώς, όπως τόσο εύγλωττα εξήγησε ο Μιγκέλ Θερβάντες, «να αλλάξεις τον κόσμο δεν είναι τρέλα… ούτε ουτοπία… Είναι δικαιοσύνη…».