Δηλαδή από τις 24 Ιουλίου η Αγιά Σοφιά θα στρωθεί με χαλιά και στο προαύλιό της θα διατίθενται πλαστικές σακούλες για τους ξυπόλυτους επισκέπτες του ξανά ισλαμικού τεμένους, που θα αναδύει μια όχι και τόσο ευώδη εσάνς; Και επειδή ο νεοσουλτάνος το είπε και το έκανε, εμείς πρέπει να φοβόμαστε τώρα την ισλαμοποίηση του Πέτρου Γαϊτάνου των βυζαντινών και ορθόδοξων μελωδιών;
Τι σχέση με την Πόλη έχει-θα μου πείτε- ο τραγουδιστής του Πάσχα; Όση και η Άντζελα Δημητρίου, που για σχεδόν δύο δεκαετίες «μαδούσε μαργαρίτες» και έβαζε «φωτιά στα Σαββατόβραδα» στα δισκοπωλεία, στα κέντα διασκέδασης και στους μεγάλους πεζόδρομους της Βασιλεύουσας!
Προφανώς και δεν είναι για γέλια η απρέπεια Ερντογάν να κάνει τζαμί την Αγιά Σοφιά, λες και ήθελε να “τη σπάσει” στον Κεμάλ, που το 1934 είχε ακολουθήσει την αντίθετη διαδρομή, μετατρέποντάς την σε μουσείο από ισλαμικό τέμενος, στο πλαίσιο των προσπαθειών του για την εγκαθίδρυση του κοσμικού κράτους στην Τουρκία. Ετούτος όμως είναι της θεοκρατίας και νοσταλγός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από κει αντλεί την εκλογική του πελατεία και τα συμπλέγματα του τον οδήγησαν να ξηλώσει μέχρι και τις αφίσες του Κεμάλ από τα δημόσια κτήρια της γείτονος. «Καληνύχτα Κεμάλ» σαν να του λέει τώρα περιπαιχτικά. Όμως το ζήτημα της Αγιάς Σοφιάς είναι πολύ μεγαλύτερο από τα εσωτερικά της Τουρκίας και τις απέλπιδες προσπάθειες του Ερντογάν να κρατηθεί στην εξουσία.
Ανεξάρτητα με το τί θεό πιστεύει ο καθένας-με ή χωρίς Μαρμαρωμένο Βασιλιά και ατζέντ πιλάφι στον παράδεισο- η παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά έχει μια οικουμενικότητα που υπερβαίνει δόγματα, θρησκείες, έθνη και κράτη. Δεν χρειάζεται να επανέλθουμε για την ελληνικότητα ή μη του μεγαλύτερου βυζαντινού αρχιτεκτονικού κοσμήματος της Κωνσταντινούπολης, που έχει περάσει από σαράντα κύματα στα περίπου 1.500 χρόνια που στέκεται όρθιο απέναντι από το πολύ μεταγενέστερο Μπλε Τζαμί.
Η UNESCO σαφώς και έχει τον πρώτο λόγο για το ατόπημα Ερντογάν. Στους δικούς της καταλόγους με τα προστατευόμενα μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, φιλοξενείται η Αγιά Σοφιά- το Μέγα Μοναστήρι, όπως μας μάθαιναν στα δημώδη άσματα, των σχολικών μας χρόνων, που δεν είναι ανάγκη να επανέλθουμε για να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας… Ο Ερντογάν βρίσκει και τα κάνει.
Και τώρα ποιος θα του τραβήξει τα αυτιά μαζί με τα χαλινάρια για την προσβολή στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά; Ποιος θα βάλει στη θέση του το… κακομαθημένο παιδί, που όλο θέλει, διεκδικεί, γκρινιάζει, προκαλεί και εργαλειοποιεί- όπως και στην περίπτωση της Αγιάς Σοφιάς; Παρά ταύτα, ΗΠΑ, Γερμανία και Ρωσία, όταν δεν του κάνουν τα χατίρια, παραβλέπουν τις ακρότητές του, ελέω συμφερόντων. Όμως, νισάφι πια!
Ετούτη τη φορά η παγκόσμια κοινότητα δεν πρέπει να υποχωρήσει. Όχι μόνο για την Αγιά Σοφιά αυτή καθαυτήν αλλά για την τακτική του “σουλτάνου”. Αν τώρα του περάσει, θα του περάσει και στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Ποιος έχει αντίρρηση; Πρέπει να πάρει ένα μάθημα. Όχι τόσο για τον ίδιο αλλά για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου.
Διεθνείς οργανισμοί, Ενώσεις και ηγέτες ας αναλάβουν δράση. Όχι δεν εννοώ νέες εκστρατείες. Πολιτική απομόνωση και στιγματισμό θέλει και αποφασιστικές ενέργειες, όταν ο Ερντογάν απειλεί κυριαρχικά δικαιώματα άλλων χωρών. Αλλά το αντέχουν τα συμφέροντά τους; Πολύ αμφιβάλλω!
Όσο για μας του Έλληνες και τους «Ελληνάρες», ώριμη σκέψη, εγρήγορση και αυτοσυγκράτηση χρειάζεται και όχι αντίποινα όπως εισηγούνται κάποιοι με τη μετατροπή του μουσείου Κεμάλ σε μουσείο Γενοκτονιών που έχει προκαλέσει η Τουρκία. Ούτε αναθέματα ούτε κατάρες και αναπαραγωγή δήθεν προφητειών.
Και προφανώς τα δάκρυα της κυρά Δέσποινας δεν μπορεί να κυλήσουν από τα δικά μας μάτια-τα κοντόφθαλμα όπως θα πουν κάποιοι- ούτε και χρειάζεται οι Τουρκοφάγοι να οργανώνονται για να πάνε να πετάξουν τους Τούρκους στην Κόκκινη Μηλιά, τώρα που δεν είναι και ο Καμμένος στα πράγματα…
Την οικουμενική ευθύνη να καταδείξουμε και τον σεβασμό στο μοναδικό μνημείο. Ε, και σαν χριστιανοί ορθόδοξοι- όσοι είναι- μπορούν να πουν και μια κουβέντα παραπάνω, μια και ο μνημειακός ναός λειτουργούσε ως ορθόδοξος χριστιανικός μέχρι που η Πόλις εάλω, με εξαίρεση την περίοδο 1204-1261, που ήταν ρωμαιοκαθολικός ναός.