Μόνο που εκθέτεις τη χώρα σου περιφέροντας και διαλαλώντας τη λιγουριά σου
Ομόθρησκοι λοιπόν… Ε και;
Είναι ικανή συνθήκη ώστε να γεμίσουν τα μαγαζιά της Κρήτης με ταμπέλες στη ρωσική;
Πρέπει ντε και καλά όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος στις τουριστικές περιοχές του νησιού να προσλάβουν Ρώσους υπηκόους ώστε οι ομοεθνείς τους να αισθάνονται πιο οικεία και άρα να ξοδεύουν περισσότερα;
Φαντάζεστε τον ξεμπετωμένο Κρητικό με το αγιοκωνσταντινάτο μπερδεμένο στο δασωμένο στέρνο του να παραγγέλνει αντικριστό ή οφτό στον ξανθομπούμπουρα ή τη δίμετρη με τα αθλητικά και το κολάν που του απευθύνονται σε σπαστά κρητικά με ρωσική προφορά;
Και μη μου πείτε ότι το αντιπροσωπευτικό δείγμα της κρητικής λεβεντιάς που περιγράφουμε δεν έχει πρόβλημα συνεννόησης, ανθρωπιστικό ή οτιδήποτε άλλο με τη Ρωσίδα του κακόφημου μπαρ που αντί αθλητικών φορά μαύρα δωδεκάποντα και αντί κολάν το απόλυτο τίποτα, γιατί θα διαφωνήσω, καθώς μιλάμε για άλλο πράγμα.
Το εν λόγω μπαρ και το προϊόν του δεν μπορεί να έχει σχέση με την εξοχική ταβέρνα της Αργυρούπολης, της λίμνης του Κουρνά και της Ελούντας, που θα πάει και ο τουρίστας (όχι μόνο ο Ρώσος) και ο Έλληνας με τα παιδιά του.
Προφανώς και το θέμα μας δεν είναι οι Ρώσοι και οι Ρωσίδες που θέλουν να βγάλουν ένα μεροκάματο. Ούτε και οι επισκέπτες. Αυτό που ενοχλεί είναι η νοοτροπία κάποιων επιχειρηματιών που για να βγάλουν ένα… χοντροκάματο κάνουν επικύψεις, κυβιστήσεις και δίνουν την εντύπωση δουλοπρεπών και υποτελών.
Και γιατί να μην έχουν τα ταβερνεία μας γκαρσόνια από τη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία ή τη Δανία για παράδειγμα; Οι τουρίστες από τις παραπάνω χώρες δεν έχουν ψυχή;
Ή μήπως επειδή δεν καταναλίσκουν τα χρήματα που καταναλώνουν οι Ρώσοι της μετά την περεστρόικα εποχής δεν δικαιούνται να εξυπηρετούνται από ομοεθνή γκαρσόνια;
Συνεπώς, για τα λεφτά τα κάνεις όλα, που λέει και το τραγούδι. Μόνο που εκθέτεις τη χώρα και τους κατοίκους της περιφέροντας και διαλαλώντας τη λιγουριά σου παράλληλα με την υποβαθμισμένη προβατίνα που έχεις ρίξει στη σκάρα μαζί με τα κατεψυγμένα ψάρια, αφού προηγουμένως έριξες την ποιότητα του μαγαζιού σου.
Και αν κάποτε γελάγαμε με τους Τούρκους που μας φώναζαν στα παζάρια της Κωνσταντινούπολης από μακριά “Γιώργο” και “Μαρία”, για να πάρουν στο όνομα της οικειότητας και της καλής γειτονίας τον οβολό μας, έτσι θα γελούν και οι Ρώσοι όταν στις παρυφές της κάθε χασαποταβέρνας μας ή της αγοράς των ευτελών σουβενίρ θα τους φωνάζουμε “Ιγκόρ” και “Ράισα” και θα τους δελεάζουμε με ταμπέλες γραμμένες στη γλώσσα τους!