Όμως δεν ξέρω γιατί αυτά που προτείνει η κυβέρνηση πρέπει να τα κάνω, όταν η ίδια υποστηρίζει πως πρέπει να χτίσουμε «ανοσία κοινωνική»
Τώρα που φθάσαμε ένα βήμα πριν τη σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα, νομίζω πως στεναχωριέμαι. Δεν ξέρω πως θα είναι η Δευτέρα, αλλά αυτό το μυστηριακό δέσιμο με το 13033 κι αυτή η «αίσθηση παρανομίας» κάθε που πήγαινα στου Κοκκίνη για γλυκό, μου άρεσαν πολύ. Όπως και πολλά ακόμα μέσα στην πανδημία.
Θέλω όμως να πάρω τα πράγματα από την αρχή και να πω αλήθειες που ίσως είναι δύσκολο να ειπωθούν. Το εξομολογούμαι: Ήμουν από εκείνους που στήριζαν σε παγκόσμιο επίπεδο την «ανοσία της αγέλης». Πίστευα πως η οικονομία είναι ισχυρότερη από την κοινωνία και πως το να χαθούν μερικές εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές είναι παράπλευρη απώλεια. Τόσο στυγνά.
Παρ’ όλα αυτά, χάρηκα τον Μητσοτάκη (κυρίως τους συμβούλους του Μητσοτάκη γιατί όλοι ξέρουν πως πίσω από τους πολιτικούς υπάρχουν άνθρωποι που εισηγούνται σοβαρές αποφάσεις) για τον τρόπο που χειρίστηκε την πανδημία.
Δεν χάρηκα που έγινε υφυπουργός ο Χαρδαλιάς (κρεμάστε με στα μανταλάκια κυρίες μου που τον λατρεύετε), όπως δεν χάρηκα που χάσαμε ένα Πάσχα, αλλά κερδίσαμε μια Πρωτοψάλτη. Δεν χάρηκα επίσης που αναγκάστηκα να ρίξω στον πνευματικό μου Καιάδα τον Κραουνάκη, διότι κάποια από τα τραγούδια του με άγγιζαν.
Όμως κι αυτές παράπλευρες απώλειες είναι.
Τώρα από Δευτέρα, δεν θα πρέπει να ξαναστείλω 13033 πουθενά, θα πρέπει όμως να φοράω μάσκα. Θα μπορώ να δω μέχρι δύο φίλους μαζί με τη γυναίκα μου, αλλά θα απαγορεύεται να δω τους γονείς με τα ανίψια μου μαζί, για να μην υπερβούμε κάποιους «μαγικούς» αριθμούς, πάνω από τους οποίος ο ιός «κολλάει» πιο εύκολα.
Από Δευτέρα επίσης θα μπορώ να πηγαίνω στο χωριό, αλλά δεν θα μπορέσω να πάω σε κανέναν γάμο και καμία γιορτή. Δεν ξέρω καν από Δευτέρα αν θα μπορέσω να πάω ξανά κινηματογράφο, ούτε κι αν πρέπει να μετράω στις διαδρομές μου το υπό διαμόρφωση πάρκο Ερυθραίας, τους ανθρώπους με βάση το σώμα που κουβαλούν και όχι με βάση την ψυχή.
Όλα αυτά με δυσκολεύουν. Και με δυσκολεύουν περισσότερο από τα μηνύματα στο 13033 ή την απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9.00. Γιατί πριν ήξερα καλά πως πρέπει να κάνω (ή πιο σωστά να μην κάνω) δέκα πράγματα για να προστατεύσω τη δημόσια υγεία και τους ανθρώπους που αγαπώ.
Τώρα όμως δεν ξέρω γιατί αυτά που προτείνει η κυβέρνηση πρέπει να τα κάνω, όταν η ίδια υποστηρίζει πως πρέπει να χτίσουμε «ανοσία κοινωνική». Στο δικό μου μυαλό η κοινωνική ανοσία δεν χτίζεται με «προστασία» που στην αρχή της πανδημίας χαρακτηρίζονταν ανούσια και τώρα ουσιώδης.
Γι’ αυτό και πάλι ακραία θα τοποθετηθώ! Καλύτερα με 13033.