Δήμος Ηρακλείου – Κοπές δέντρων σημειώστε 1, παρά τις διαμαρτυρίες, τις μηνύσεις, τα ασφαλιστικά μέτρα κ.λπ. Η ιστορία αυτή, που διχάζει όλους μας, επαναλαμβάνεται όχι ως φάρσα αλλά ως πραγματικότητα.
Αν τα περισσότερα δέντρα (δεν μιλάμε για τα επικίνδυνα) είχαν φωνή θα κατέφευγαν στα… δικαστήρια, για να υπερασπιστούν το μέλλον τους, αν κρίνουμε από τις φωτο των κουτσουριών που είδαμε.
Αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος αν δικαιωθούν, διότι όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι…Ακόμα και στην Αμερική δικαστήριο απέρριψε «αγωγή για τα δικαιώματα της φύσης», από την ίδια τη… φύση.
Τι, δεν το γνωρίζετε; Πριν κάμποσο καιρό η λίμνη Μέρι Τζέιν κατέθεσε αγωγή κατά της πολιτείας της Φλόριντα κι ενός κονσόρτσιουμ αγροκαλλιεργητικών εταιρειών που επιχειρούσαν μια σημαντική ανάπλαση στην περιοχή των υδροβιότοπων της Όραντζ Κάουντι.
Στο πλευρό της λίμνης Μέρι Τζέιν στάθηκαν η λίμνη Χαρτ, ο βάλτος Κρόσμπι Άιλαντ και δύο αποξηραμένα ρέματα.
Θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας ταινίας των αδερφών Κοέν ή ενός new age παραμυθιού με οικολογικό επιμύθιο, αλλά είναι μια απολύτως αληθινή δικαστική υπόθεση. Για την ακρίβεια, είναι η παρθενική τέτοια υπόθεση στη νομική ιστορία των ΗΠΑ.
Η λίμνη Μέρι Τζέιν έγινε η πρώτη οντότητα του φυσικού περιβάλλοντος που εμφανίστηκε ως ενάγουσα σε κάποιο αμερικανικό δικαστήριο.
Η υπόθεσή της πήρε μεγάλη δημοσιότητα και ανακίνησε τη δημόσια συζήτηση για το αν τα δέντρα, τα βουνά, τα ποτάμια, οι θάλασσες και οποιοδήποτε κομμάτι της φύσης θα πρέπει να αναγνωριστούν από τα κράτη στα οποία υπάγονται ως νομικά πρόσωπα, προκειμένου να έχουν συνταγματικά δικαιώματα και να μπορούν να διεκδικούν και να προστατεύουν δικαστικά την ύπαρξη και την ευημερία τους.
Όπως είπαμε, η δίκη χάθηκε. Κάτι αντίστοιχο μπορούσε να είχε συμβεί και στην Ελλάδα, αλλά εδώ συλλαμβάνεται αντιδήμαρχος γιατί κόβονται δέντρα! Καλώς ή κακώς κόβονται δέντρα στην πόλη, διότι αυτή είναι η πιο εύκολη λύση και το πράσινο μειώνεται.
Τα δέντρα μειώνονται αν δει κανείς πόσες κοπές έχουν γίνει μέχρι σήμερα. 200 τον τελευταίο χρόνο!
Τα δέντρα δεν είναι μόνο για διακόσμηση, παίζουν σημαντικό ρόλο στο μικροκλίμα μιας πόλης, στη μείωση της ηχορρύπανσης και στο να εμποδίζουν τη διάχυση της σκόνης. Τι μπορεί να γίνει ή τι έπρεπε να είχε συμβεί;
«Στην πόλη το ριζικό σύστημα των δέντρων κακοποιείται ακούσια ή εκούσια. Τα δέντρα συχνά δεν αναπνέουν εξαιτίας των τσιμεντοστρώσεων, των δρόμων και των πεζοδρομίων.
Ακόμη και τα είδη που έχουν βαθύ ριζικό σύστημα αναπτύσσουν πιο επιφανειακές ρίζες, προκειμένου να βρουν οξυγόνο» λέει ο δασολόγος δρ Πέτρος Κακούρος, ενώ εσχάτως η δρ δασολόγος – αρχιτέκτων τοπίου Μαρία Κοζυράκη, η οποία ήταν και στη διεπιστημονική επιτροπή του Δήμου για τα αστικά δέντρα, λέει την όλη αλήθεια σε πρόσφατο άρθρο της:
«… Και τέλος, για την ιστορία, οφείλω στον εαυτό μου να παραδεχτώ, μετά εορτής, ότι η περιβόητη Διεπιστημονική Επιτροπή για τα επικίνδυνα αστικά δέντρα, στην οποία προήδρευσα (…), ήταν ένα άλλοθι για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις από τραγικά γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος.
Γιατί, το επιστημονικό πόρισμα αυτής της επιτροπής (στην οποία φορείς, ακαδημαϊκά ιδρύματα, επιμελητήρια και συλλογικότητες πρόσφεραν αρκετή εθελοντική δουλειά, με τα μέσα και το χρόνο που διέθεταν), δεν αξιολογήθηκε αλλά χρησιμοποιήθηκε κατά το δοκούν και τα συμπεράσματα ισοπεδώθηκαν στο βωμό του φόβου και της πίεσης.
Τα μισά από τα ελεγχόμενα δέντρα που η Επιτροπή μελέτησε και τεκμηρίωσε ότι άμεσα έπρεπε να αντιστηριχθούν/κλαδευτούν/υποβοηθηθούν και να παρακολουθούνται ώστε να διαπιστωθεί η κατάστασή τους,προτάθηκαν στο ίδιο δημοτικό συμβούλιο να κοπούν με εισηγήσεις που περιέγραφαν με τα μελανότερα χρώματα την επικινδυνότητά τους. Έκτοτε έχουν παρέλθει δύο χρόνια (…)».
Υ.Γ.: Τα δέντρα θέλουν φροντίδα για να μην γίνονται «κατάρα» και να αρχίσουμε το «εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο», που λέει ο Χρήστος Λεοντής για τα 60 χρόνια μαζί.