Καλό μήνα και καλό χειμώνα.

Ο Νοέμβριος μπαίνει δυναμικά με εκλογικές αναμετρήσεις που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις, τόσο στον παγκόσμιο χάρτη όσο και στην χώρα μας.

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον φυσικά, είναι στραμμένο στις ΗΠΑ όπου σε λίγες ώρες οι Αμερικανοί θα κληθούν να ψηφίσουν Ντόναλντ Ταμπ ή Κάμαλα Χάρις για την προεδρεία, την διεκδίκηση της οποίας αναγκάστηκε για λόγους υγείας να εγκαταλείψει στα μισά του δρόμου ο Τζο Μπάιντεν.

Εδώ στην ψωροκώσταινα οι προβολείς στρέφονται στον ΣΥΡΙΖΑ για τον διάδοχο του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος μπορεί και να είναι ο ίδιος ο Κασσελάκης, τον οποίο οι αντίπαλοί του σε ανύποπτο χρόνο είχαν κατηγορήσει ότι… τραμπίζει.

Τι, νομίζετε, δηλαδή, ότι μόνο στο ΠΑΣΟΚ κάνουν εκλογές αμφισβητώντας τον αρχηγό τους και τελικά τον ξαναβγάζουν στην προεδρεία;

Και γιατί να τα καταφέρει ο Ανδρουλάκης και να μην μπορεί και ο Στέφανοςπου είναι και ωραίο παιδί και κάνει γκελ στον κόσμο; Μόνο που οι Πασόκοι αποδείχθηκαν πιο έξυπνοι: χρόνια στο κουρμπέτι, γνωρίζουν καλά από εκλογικές διαδικασίες και τις διεξήγαγαν σε ένα πολιτισμένο κλίμα.

Τους καρπούς αυτής της πολιτικής δρέπουν τώρα, δημοσκοπικά, με το ΠΑΣΟΚ να φτάνει σε ένα ποσοστό κοντά στο 18% και να κοιτάζει πιο ψηλά.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη πηγαίνουν προς τις εκλογές με κράνη, όπλα και μπαλάσκες. Πριν την τελική μάχη θα τα πουν στο συνέδριο, το οποίο θα αποφασίσει αν ο Κασσελάκης θα είναι ή όχι υποψήφιος.

Αν είναι, τότε πιθανότατα θα επανεκλεγεί αφού τα γκάλοπ τον δείχνουν πρώτο και με διαφορά από τον Φάμελλο που ακολουθεί στην 2η θέση. Θα τα πουν, λοιπόν, οι Συριζαίοι και θα πουν… και ένα τραγούδι. Στα μπουζούκια θα γίνει το Συνέδριο, εκεί που τραγουδούσε ο Νότης Σφακιανάκης μέχρι που κάποια στιγμή εξαφανίστηκε από τις πίστες.

Να είναι άραγε σημειολογικό και να εξαφανιστεί μετά από αυτό ο Κασσελάκης; Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν το συζητάμε καν, έχει ήδη πάρει την άγουσα προς την 3η-4η θέση και σιγά-σιγά αλλά σταθερά οδεύει προς το αρχικό του ποσοστό του 3%. Από ‘κει, δηλαδή, που τον πήρε ο Τσίπρας και τον έκανε κόμμα εξουσίας.

Κατά τα άλλα ο Νοέμβρης μπαίνει με… ΜΑΤ και ξύλο στους εποχικούς πυροσβέστες. Έτσι γίνονται αυτά. Το καλοκαίρι είναι ΗΡΩΕΣ που δίνουν και την ζωή τους για να σώσουν άλλες ζωές και περιουσίες και τον χειμώνα είναι κακά παιδιά γιατί θέλουν μονιμοποίηση και τους σπάμε στο ξύλο. Τσίπα ποιος έχασε, όμως, για να την βρουν οι κυβερνώντες μας.

Εκτός από τσίπα τους λείπει και η δύναμη και το θάρρος και η τόλμη που χρειάζεται για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα από τους Γερμανούς που ξαναήρθαν στην Κρήτη για να ζητήσουν συγγνώμη για τις θηριωδίες τους στον πόλεμο.

Μα, από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο – μαζί και η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά. Παντελώς ανήμποροι, μικροί στο ανάστημα, ο πρωθυπουργός μας και η πρόεδρος της Δημοκρατίας στάθηκαν μπροστά στον Γερμανό Πρόεδρο, πήγαν να ψελλίσουν κάτι για τις αποζημιώσεις αλλά ο Σταϊνμάγερ τους το ξέκοψε: «το θέμα θεωρείται λήξαν» ανέφερε και πίστεψε πως ξεμπέρδεψε.

Αμ, δε. Αντί του Μητσοτάκη και της Σακελλαροπούλου που κατάπιαν την γλώσσα τους, η πληρωμένη απάντηση ήρθε καταρχήν από μια 97χρονη, κάτοικο της μαρτυρικής Καντάνου, την οποία οι Γερμανοί είχαν στόχο να σβήσουν από τον χάρτη.

Η γιαγιά στάθηκε απέναντι του αγέρωχη, όπως έκαναν και οι συγγενείς της που χάθηκαν από τους Ναζί το 1943, και είπε: «Το χέρι που μου δίνει είναι το χέρι του σφαγέα».

Το δεύτερο χτύπημα στον Σταϊνμάγερ έδωσε ο Μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος: «Η χώρα σας όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκε στη χώρα μας τα χρόνια των μνημονίων, αλλά την έσπρωξε στο ΔΝΤ.

Και επειδή στην πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας είπατε ότι είστε δεσμευμένοι στην ιστορική σας ευθύνη, οι γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο είναι μια δέσμευση ιστορικής ευθύνης της χώρας σας» είπε στον Γερμανό πρόεδρο που κοιτούσε αμήχανα χωρίς να μπορεί να απαντήσει.

Να αγιάσει το στόμα του σεβασμιότατου.
Έτσι είναι κ. Σταϊνμάιγερ, που νομίζατε ότι ήρθατε στην Κρήτη και με μια συγγνώμη καθαρίσατε.

Υπάρχουν ξέρετε και άνθρωποι οι οποίοι δεν πρόκειται να σκύψουν την μέση τους ποτέ, ούτε θα πετάξουν στης λήθης το πηγάδι τις σφαγές των Ναζί, όπως πρόθυμοι είναι, όπως δείχνουν εδώ και χρόνια, να κάνουν κάποιοι άλλοι…