“Η υποκριτική περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα δεξιοτήτων αλλά δεν είναι όλοι καλοί στον ρόλο τους”
Η υποκριτική είναι η τέχνη του ηθοποιού, αλλά και του πολιτικού.
Η υποκριτική περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα δεξιοτήτων, συμπεριλαμβανομένων της αρκετά ανεπτυγμένης φαντασίας, της συναισθηματικής ευχέρειας, της έκφρασης του σώματος, της καθαρότητας του λόγου και της δυνατότητας ερμηνείας του δράματος.
Υπάρχουν καλοί, μέτριοι και κακοί ηθοποιοί, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τους πολιτικούς.
Κάποιοι σε πείθουν παίζοντας το ρόλο τους, άλλοι όχι.
Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και βλέπουμε ότι υπάρχει συνωστισμός στα γραφεία των Αρχιεπισκόπων.
Πολλοί υποψήφιοι που βασίζονται στο τρίπτυχο “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”, σκύβουν ευλαβικά το κεφάλι και ζητούν την ευλογία τους για να αρχίσουν ..τον αγώνα.
Είναι τόσο ευσεβείς και πιστοί και στην προσωπική τους ζωή;
Δεν είναι καθόλου σίγουρο.
Δεν μπορώ να ξεχάσω τη γνωστότατη πολιτικό και νυν ευρωβουλευτή που δήλωνε ότι έκανε τάμα στην Παναγία για να βρει τον έρωτα της ζωής της -τον βρήκε, είπε, τελικά!- και στην συνέχεια έβγαινε σε τηλεοπτικές εκπομπές και απειλούσε συνάδελφο της απο αντίπαλο κόμμα ότι θα τον πάει μέχρι αίμα”…
Κάποιοι ποντάρουν (προσδοκώντας ψήφους ασφαλώς) στην οικογένεια και βγάζουν λόγους για τον ιερό αυτό θεσμό, άλλοι στηρίζονται στους γκέι και σπεύδουν να κάνουν εμφανίσεις στις εκδηλώσεις τους, άσχετα αν… ξέχασαν να ψηφίσουν στη Βουλή το σύμφωνο συμβίωσης. Κάπου διάβασα ότι ο υποκριτής είναι το είδος του πολιτικού που θα κόψει ένα δέντρο και θα ανέβει πάνω στο κούτσουρο, για να κάνει ομιλία για την προστασία του περιβάλλοντος.
Νομίζουν ότι ο κόσμος δεν βλέπει ότι με πύρινους μονόλογους και λεονταρισμούς πολλοί απο αυτούς είναι ικανότατοι να λένε ψέματα και να ραδιουργούν ανερυθρίαστα ,
ανάμεσα σε γονυκλισίες και σταυροκοπήματα στην Παναγία;
Πιστεύουν, άραγε, ότι οι πολίτες δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της υποκρισίας και της ασυνέπειάς τους;