Γιατί όσο κι αν θυμίζουν σαπουνόπερα τα γεγονότα της χώρας, άλλο τόσο είναι αληθινά.
Όπως όλα δείχνουν, βγαίνουμε από τα μνημόνια τον Αύγουστο. Κι όπως όλα δεν δείχνουν, αμέσως μετά ο Αλέξης Τσίπρας πίσω από το άκαυτο τζάκι του Μεγάρου Μαξίμου θα αναφωνήσει: «Αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά, τώρα που σας έβγαλα από τα βάσανα στα οποία σας έφερε ο Γιωργάκης, συνέχισε ο Αντωνάκης και παρέλαβα εγώ, μπορείτε να με ξαναψηφίσετε γιατί σας φέρνω μαζί με τις εκλογές και μια νέα, υπέροχη, φθινοπωρινή ανάπτυξη».
Κι ο λαός τι θα κάνει; Πιθανότατα θα στρέψει την πλάτη σε όλους, δίνοντας ένα εκλογικό αποτέλεσμα που για μία ακόμα φορά δεν θα μπορέσει να προβλέψει κανένας δημοσκόπος και θα ενισχύσει τις ακροδεξιές τάσεις με το πρόσχημα «ας μπει κανείς να τους δείρει επιτέλους όλους, γιατί εγώ δεν μπορώ».
Το έχουμε αναφέρει πάρα πολλές φορές. Η Ελλάδα θα μπορούσε να γράφει καθημερινή πολιτική σαπουνόπερα, την οποία ως άλλη Τουρκία να πουλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν το κάνει όμως. Γιατί όσο κι αν θυμίζουν σαπουνόπερα τα γεγονότα της χώρας, άλλο τόσο είναι αληθινά. Και το κωμικό αντιπαλεύει με το τραγικό.
Όμως οι πολίτες, όσο κι αν θέλουν να γελάσουν δεν μπορούν. Δεν τους αφήνουν τα δύο ευρώ ανά λίτρο της βενζίνης, δεν τους αφήνουν οι φόροι, δεν τους αφήνει η καθημερινότητα που τους «γονατίζει».
Κι όσο κι αν ο Αλέξης, ο κάθε Αλέξης, κι ο κάθε Κυριάκος κάνουν πολιτική των αριθμών ή της επικοινωνίας, άλλο τόσο ο λαός θα γυρίζει την πλάτη. Όσο συνεχίζει η πολιτική εξαπάτηση συνολικά, τόσο οι πολίτες θα εξαντλούνται. Μέχρι τη στιγμή που θα κάνουν τη δική τους επανάσταση! Η οποία όμως δεν θα είναι «αριστερή».
Δεν θα είναι στις πλατείες. Θα είναι πολιτική. Και τότε δεν θα ξέρει κανένας πολιτικός πώς να ξεφύγει ή τι να διαχειριστεί. Γιατί η υπομονή του λαού δεν είναι παιχνίδι. Και δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει πού σταματά και πώς θα εκδηλωθεί, μετά το τέλος των «αριστερών επαναστάσεων» που ολοκληρώθηκαν μόλις η Αριστερά πήρε το τρόπαιο της εξουσίας.
Ίδωμεν. Κι… ελπίζουμε όσα δούμε να μην είναι εντελώς καταστροφικά.