Ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου αναγνώρισε πως «η παραπαιδεία έχει οδηγήσει στην ακύρωση των εκπαιδευτικών θεσμών»
Την προηγούμενη βδομάδα παρουσιάστηκε η έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης για την παιδεία. Είχε και τον όμορφο τίτλο «Εκπαίδευση για ένα Λαμπρό Μέλλον στην Ελλάδα». Η απορία μου είναι η εξής: γιατί αποτελεί είδηση το «εύρημα», όπως βαφτίστηκε, ότι 99 στους 100 μαθητές της Γ’ Λυκείου στην Ελλάδα παρακολουθούν φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα. Περιμέναμε τον ΟΟΣΑ για να μας πει αυτό που βλέπουμε γύρω μας;
Σύμφωνα με την έκθεση, οι επόμενες δύο χώρες στη λίστα είναι η Κορέα, με το 90% των μαθητών να καταφεύγουν στα φροντιστήρια, και η Κίνα με 85%. Στην Ελλάδα, ακόμα και τα χρόνια της κρίσης, οι γονείς δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να προετοιμάσουν τα παιδιά τους για τις πανελλήνιες. Ακόμα και άνεργοι προτιμούν να στερηθούν είδη πρώτης ανάγκης για να προσφέρουν στο παιδί τους αυτό που πιστεύουν ότι είναι το καλύτερο, τα εφόδια δηλαδή, για να διεκδικήσουν με αξιώσεις μία θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Στη γενιά μου, με τον περίφημο νόμο Αρσένη, μαθητές που ήθελαν να περάσουν στη Νομική έκαναν φροντιστήριο ακόμα και σε μαθήματα όπως είναι η φυσική και η χημεία, καθώς έδιναν στις πανελλαδικές περισσότερα από δέκα μαθήματα! Και να φανταστεί κανείς ότι η κατάργηση των δεσμών είχε ως στόχο την πάταξη της παραπαιδείας, εκτός των άλλων.
Κατά την παρουσίαση της έκθεσης του ΟΟΣΑ, η πρόεδρος προσωπικού του Οργανισμού, Γκαμπριέλα Ράμος, επεσήμανε ότι «η παραπαιδεία στην Ελλάδα λειτουργεί περισσότερο ως ένα παράλληλο εκπαιδευτικό σύστημα» και εκτίμησε ότι «θα πρέπει να αυξηθεί η ποιότητα προσφοράς των σχολικών μαθημάτων στο σχολείο για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, όπως επίσης να υπάρχει υποστήριξη στους μαθητές που δεν έχουν τόσο υψηλές επιδόσεις με μαθήματα μετά το τέλος του σχολικού ωραρίου».
Ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου αναγνώρισε πως «η παραπαιδεία έχει οδηγήσει στην ακύρωση των εκπαιδευτικών θεσμών».
Οι διαπιστώσεις είναι πάντα ωραίες, όμως το ερώτημα είναι: τι γίνεται στην πράξη; Μέχρι πότε θα πρέπει ένα παιδί να γεμίζει τα απογεύματά του, και όχι μόνο, με ιδιαίτερα για να προετοιμάζεται καλύτερα για τις πανελλήνιες;