“Ολέθρια η γλυκερή ψευδοστοργή των σημερινών γονιών”
Τώρα που άνοιξαν τα σχολεία θυμήθηκα τον χαμό που δημιούργησε πριν δύο χρόνια μια φράση του τότε υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη:
«Το παιδί του καθενός είναι μοναδικό και ξεχωριστό για τον ίδιο. Ωστόσο, είναι ένα παιδί ανθρώπων, όπως κάθε παιδί ανθρώπων: Διαφορετικό αλλά ίσο με τα άλλα, και όχι πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο».
Μια φράση που “κακοποιήθηκε”, παρερμηνεύθηκε και προκάλεσε θύελλα. “Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να θεωρούμε τα παιδιά μας πρίγκιπες ή πριγκίπισσες”, φώναζαν οι γονείς.
Σωστά, οι γονείς έχουν την ευθύνη των παιδιών τους αυτοί τα μεγαλώνουν, εκείνοι είναι οι πρώτοι που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά τους με βάση την δική τους συμπεριφορά. Έχετε συζητήσει με εκπαιδευτικούς για το πως φέρονται πολλά παιδιά μέσα στην τάξη;
Αν όχι, κάντε το και μάλλον θα εκπλαγείτε δυσάρεστα από τις απαντήσεις. Ο Αλντό Ναουρί είναι ένας από τους πιο γνωστούς παιδιάτρους της Γαλλίας και διαβάζουν τα βιβλία του άνθρωποι από όλο τον κόσμο.
Ο γιατρός στηλιτεύει τη “γλυκερή ψευδοστοργή” των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον- όπως γράφει και το οπισθόφυλλο του βιβλίου του “Εκπαιδεύοντας τα παιδιά”.
Όπως αναφέρει, τα παιδιά εχουν αναπτύξει την λανθασμένη εντύπωση πως μπορούν να τα έχουν όλα.
Και όχι μόνο ότι μπορούν, αλλά και ότι δικαιούνται να τα έχουν όλα. Δεν υπάρχει αίσθηση ματαίωσης, η οποία είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξή τους, γι’ αυτό και στις μέρες μας “κακομαθημένα” δεν είναι μόνο τα παιδιά των πλουσίων, αλλά και της μεσαίας τάξης.
Το μεγαλύτερο κακό που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί, λέει ο Ναουρί, είναι να φοβάσαι μην το “τραυματίσεις”. Και δεν εννοεί με ξύλο και τιμωρίες αλλά με το να του βάζεις όρια, να λες “όχι” και να τραβάς “κόκκινες” γραμμές.
Δεν είναι τυχαίο που συχνά συναντάμε παιδιά που ωρύονται όταν δεν γίνεται το δικό τους. “Σέβομαι την προσωπικότητα του παιδιού μου δεν σημαίνει ότι το αφήνω να κάνει ό,τι θέλει”, λέει ο γνωστός παιδίατρος και τονίζει ότι η δουλειά των γονιών είναι να διαπαιδαγωγούν και να τους “χτίζουν” χαρακτήρες κι όχι να μεγαλώνουν παιδιά που διατηρούν μια ψευδαίσθηση παντοδυναμίας.
Το μήνυμα που πρέπει να περάσουν στα παιδιά τους, λέει, είναι:
“Ούτε μπορείς, ούτε δικαιούσαι να τα έχεις όλα αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα”.
Βλέπετε να υπάρχει κάποιο λάθος;