Γιατί πρέπει να περιμένω να εγκριθούν 20 ή 30 ή 15 ή 5 εκατομμύρια ευρώ για να νιώσω λίγο πιο ασφαλής;
«Ωχ… επιτέλους φως!» αναφώνησα επιστρέφοντας προχθές από το χωριό και δυστυχώς δεν ήταν το φως στην άρκη του τούνελ που περιμένουμε με αγωνία να δούμε πάνω από μία δεκαετία.
Ήταν το λιγοστό φως που υπάρχει για μερικά μέτρα στον κόμβο των Πεζών (που ο Θεός να τον κάνει κόμβο βέβαια και ο Θεός να το κάνει φως) και προηγείται μιας τεράστιας «λακκούβας – τάφου» που λέει κι ο φίλος μου ο Κώστας, γιατί μέσα σε αυτή χωρούν ο μακαρίτης, ο παπάς, οι τεθλιμμένοι και ίσως και η εκκλησία αν δεν έχει διαστάσεις μητροπολιτικού ναού.
Αυτή η νυχτερινή μετάβαση προς την ενδοχώρα του νομού Ηρακλείου εν μέσω βροχής, με έκανε να καταλάβω πάρα πολλά. Φερτά υλικά, πέτρες, κατολισθήσεις, ανύπαρκτες διαγραμμίσεις, λακκούβες και ασυνείδητοι κατά κανόνα οδηγοί, συνέθεταν ένα σκηνικό, απ’ όσο κατάλαβα, καθημερινότητας.
Στα αυτιά μου ηχούσαν οι προειδοποιήσεις που και ο ίδιος γράφω και ανακοινώνω καθημερινά: «Οι οδηγοί πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και ν’ αποφεύγουν τις άσκοπες μετακινήσεις». Πόση αλήθεια κρύβεται σ’ αυτή τη φράση; Πόση αλήθεια πραγματικά;
Μετά από αυτές τις σκέψεις κι αφού κινδύνευσα δυο – τρεις φορές να πάω αδιάβαστος στον άλλο κόσμο, είτε από τις λίμνες του οδικού δικτύου, είτε από τις «μεγάλες σκάλες» των τρομερά «υπεύθυνων» Ελλήνων οδηγών, στο μυαλό ήρθαν οι εξαγγελίες για τα 30 εκατομμύρια και τα άλλα 15 και τα υπόλοιπα 20 και τα … κι εγώ δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια για τη βελτίωση του οδικού δικτύου της Κρήτης. Ποια βελτίωση;
Αν είχα τρακτέρ, θα το λυπόμουν να το ρίξω σε τέτοιους δρόμους. Αλλά και το αυτοκίνητο που έχω -το δεκαετίας και… βάλε πλέον-μετά από το ταξίδι, το περιεργαζόμουν σαν επίμονος εμπειρογνώμονας, σε μια προσπάθεια να διαπιστώσω ότι έχει καταφέρει να επιζήσει από αυτή την τρέλα του επαρχιακού οδικού δικτύου. Λίγο οι υαλοκαθαριστήρες δεν άντεξαν όσο θα έπρεπε, αλλά κατά τα λοιπά, σχετικά καλά.
Κι αναρωτιέμαι: Για ποιο λόγο μια ευρωπαϊκή περιφέρεια (έστω και νησιωτική) το 2020 πλέον (το άριστο 20) πρέπει να διαπραγματεύεται σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιους όρους την ασφάλεια του οδικό της δικτύου; Γιατί πρέπει να περιμένω να εγκριθούν 20 ή 30 ή 15 ή 5 εκατομμύρια ευρώ για να νιώσω λίγο πιο ασφαλής;
Και γιατί πρέπει να περιμένω τον οποιονδήποτε Υπουργό να μου πει ότι βρήκε μια λύση μετά από τα δεκάδες θύματα της ασφάλτου, για να δώσει κάποια επιπλέον χρήματα σε κάποιους μεγαλοεργολάβους, αφού πλέον έφθασε και η σειρά της Κρήτης για να αποκτήσει δρόμο στοιχειωδώς;
Αυτά τα πράγματα δεν θα έπρεπε να τα διεκδικούμε. Αλλά αλίμονο στις χώρες που μένουν μικρές.