Η πρόσφατη εκλογή του Έλον Μάσκ… συγγνώμη του Ντόναλντ Τράμπ ήθελα να πω, στην προεδρεία των ΗΠΑ και μάλιστα με ένα συντριπτικό ποσοστό σε σχέση με τα όσα προέβλεπαν οι αναλυτές και δημοσκόποι, έχει δημιουργήσει ένα νέο σκηνικό στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα.

Ο νέος πλανητάρχης αν και ακόμα δεν ανέλαβε τα ηνία, έχει αναγκάσει πολλούς από τους Ευρωπαίους ηγέτες να χορεύουν στους δικούς του ρυθμούς – καλά, και η Λατινοπούλου χορεύει το YMCA αλλά ας μην το κάνουμε θέμα…

Πριν ακόμα αλέκτωρ φωνήσαι από την Ουάσινγκτον, διακρίνουμε και εδώ στην Ελλάδα μια διαφορετική ρητορική γύρω από το θέμα τα πολιτικής ορθότητας με την κυβέρνηση να αναγκάζεται σε μια στροφή 360 μοιρών καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπουργοί του αποκηρύσσουν… μετά βδελυγμίας την Woke ατζέντα την οποία μέχρι πρότινος υπηρέτησαν πιστά και με πάθος.

Ακόμα και ο Ολυμπιονίκης Ιωάννης Μελισσανίδης θα ζήλευε τις γυμναστικές ικανότητες του Έλληνα πρωθυπουργού και των συνεργατών του που από ‘κει που έλεγαν πριν από λίγους μήνες ότι «ο κίνδυνος είναι η τυραννία της πλειοψηφίας» κάνοντας μια καταπληκτική κυβίστηση μιλούν πλέον για τη woke «τυραννία της μειοψηφίας».

Ο πανικός που έχει προκαλέσει όμως η εκλογή Τραμπ είναι το λιγότερο μπροστά σε αυτά που περνάει τις τελευταίες μέρες ο Κυριάκος με τον παλιόφιλο του Σαμαρά. Ναι, κάποτε υπήρξαν και φίλοι αλλά, «φίλοι φίλοι …καριοφίλι» που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας.

Και ο Αντώνης που το έχει στο αίμα του να προκαλεί ανατροπές από… παλαιόθεν έριξε την τουφεκιά με την συνέντευξη του στο «Βήμα» και τα σκάγια του πήραν πολλούς. Τον Γεραπετρίτη ήθελε να «φάει» αλλά για την ώρα ο μόνος που «φαγώθηκε» είναι ο ίδιος με την διαγραφή του από το κόμμα στο οποίο υπήρξε και πρόεδρος ενώ έγινε και πρωθυπουργός.

Ο άλλος πρώην, ο Κωστάκης ακόμα δεν έχει μιλήσει. Κιχ, δεν έχει βγάλει. Αν και το τελευταίο διάστημα κινούνταν σε παράλληλους δρόμους με τον Μεσσήνιο πολιτικό αλλά κάπως πιο διακριτικά.

Μίλησε εκ μέρους του ο Σαμαράς, προτείνοντας τον για Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά ούτε αυτό μάλλον άρεσε στον Κυριάκο, ο οποίος φέρεται να επιθυμεί την παραμονή στο προεδρικό Μέγαρο της επίσης άφωνης Σακελλαροπούλου – το να μη μιλάς σήμερα έχει εξελιχθεί σε ένα τεράστιο προσόν, ειδικά όταν κάποια πράγματα κάνουν «τζιζ» και η πρόεδρος μέχρι τώρα ή δεν έχει μιλήσει καν για πολύ σοβαρά θέματα ή έχει εναρμονιστεί πλήρως με τις κυβερνητικές θέσεις, αποτελώντας ουσιαστικά την ουρά της.

Η κωλοτούμπα τείνει να εξελιχθεί σε εθνικό σπορ και πάντως δεν είναι προνόμιο μόνο των κυβερνώντων. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρω αν προετοιμάζονται για εκλογές ή για την επόμενη Ολυμπιάδα. Ο Πολάκης ο οποίος ήταν εκείνος ο οποίος υιοθέτησε τον Κασσελάκη άμα τη εμφανίσει του στο πολιτικό σκηνικό είναι τώρα αυτός που όχι μόνο τον αποκηρύσσει αλλά τον πετάει στο πυρ το εξώτερον.

Θέλει να γίνει… Πολάκης στην θέση του Κασσελάκη εκτός κι αν οι Συριζαίοι που έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν χιούμορ, κάνουν καμιά πλάκα και βγάλουν για πρόεδρο τον Γκλέτσο. Τι παραπάνω είχε δηλαδή ο Στέφανος από τον Απόστολο κι έγινε πρόεδρος; Ίσα-ίσα που διαθέτει και την εμπειρία έχοντας κάνει το… αγροτικό του, που λέει ο λόγος, στον Δήμο της Στυλίδας.

Ο Κασσελάκης από την άλλη ετοιμάζεται για το δικό του κίνημα. Το παιδί γλυκάθηκε από τα φώτα της πολιτικής και είπε να μείνει μόνιμα. Αφού πρώτα ο ίδιος και οι σύντροφοι του έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στο σημείο μηδέν. Μια επιθεώρηση του Σεφερλή ωχριά μπροστά σε όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που γίνονται τους τελευταίους μήνες στο κόμμα της Κουμουνδούρου.

Το οποίο έχει έρθει σε… ισοπαλία (31 όλα…) με το ΠΑΣΟΚ σε αριθμό βουλευτών κι να χάσει έναν ακόμα καίγεται… Κανείς όμως τουλάχιστον για την ώρα δεν θέλει να πάρει στα χέρια του τον «μουτζούρη» και να δώσει, φεύγοντας, την σκυτάλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον Ανδρουλάκη.

Ο οποίος έχει το προνόμιο να μην κάνει απολύτως τίποτα αλλά βλέπει τα ποσοστά του κόμματος του να ανεβαίνουν διαρκώς και να έχουν φτάσει την διαφορά από την ΝΔ σε μονοψήφια νούμερα.

Ένα πρωί, θα ξυπνήσει ο Νικόλας και θα έχει γίνει πρωθυπουργός χωρίς να το καταλάβει.
Το θέμα είναι μην τυχόν ξυπνήσουμε εμείς κάποια μέρα και η χώρα μας να μην βρίσκεται πια εδώ…