Κάθε φορά που είναι η σειρά μου να γράψω τις δικές μου σκέψεις σε ένα ΣΤΙΓΜΑ, έχω τον ίδιο προβληματισμό. Όχι στο τι να γράψω, τι να σχολιάσω. Αλλά στο τι… να αφήσω απ’ έξω!
Είναι τόσα πολλά που τρέχουν καθημερινά, που στην εβδομάδα πάνω πολλαπλασιάζονται σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας! Τι να αφήσεις ασχολίαστο;
Από την άλλη μπορείς να σχολιάζεις τα πάντα, όπως εσχάτως το κάνει ο πρωθυπουργός μας, κάθε Κυριακή στο φατσοβιβλίο;
Ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, έχει εξελιχθεί στον… καλύτερο σχολιαστή των γεγονότων- μας κλέβει τη δουλειά, αλλά τι να κάνουμε; Καλό βέβαια, θα μου πείτε, θα ήταν να μην παριστάνουν στην κυβέρνηση τον… Βαγγέλη Φουντουκίδη και απλώς να περιγράφουν τις φάσεις, αλλά να μπουν να παίξουν και λίγη μπάλα μήπως και βάλουν κανένα γκολάκι γιατί δεν μας βλέπω και πολύ καλά… έρχονται δύσκολες μέρες μετά από ένα καυτό Καλοκαίρι.
Αλλά ας αφήσουμε τους κυβερνητικούς σχολιαστές. Τα θέματα είναι πολλά. Τι να πιάσεις και τι να αφήσεις; Τα οικονομικά, την ακρίβεια, τις εξελίξεις στα κόμματα; Το ΠΑΣΟΚ που γεννάει περισσότερους αρχηγούς από όσους μπορεί να καταναλώσει, όπως λέγαμε πρόσφατα; Και… γεννάει, όχι ψέματα. Σαν την κουνέλα τους κάνει.
Εκτός από τους συνήθεις ύποπτους προέκυψε και Δούκας και πρίγκιπας Γερουλάνος. Και τώρα Μιλένα-Κατρίνης. Και αύριο ποιος ξέρει ποιος. Κρίμα που έφυγε ο Λοβέρδος, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί και η Άννα Διαμαντοπούλου.
«Πήρα κόμμα, δεν θα παραδώσω συνιστώσα», είπε ως άλλος Παπαδόπουλος ο Ανδρουλάκης, αλλά έτσι όπως πάει δεν θα είναι κόμμα, αλλά η οικουμενική σύνοδος των απανταχού σοσιαλιστών! Τώρα σε ταξί θα γίνει, σε λεωφορείο θα γίνει, θα δείξει!
Στον δε ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο. Όπως εύστοχα ειπώθηκε, είναι ένα βήμα πριν ηχήσει το 112 και γίνει εκκένωση του κόμματος. Διάλυση κανονική έχουν βαρέσει. Αλλά είναι… ρεταλοπηγή δεν βλέπω κανένα να ψωνίζει από εκεί στο τέλος.
Ο Τσίπρας πληρώνει τώρα τις επιλογές του. Πάντα τις πληρώνει. Με μια καθυστέρηση βέβαια, αλλά του έρχεται ο λογαριασμός. Όπως του ήρθε καθυστερημένα ο λογαριασμός των οφειλών του 2015-2019, έτσι και τώρα η προσπάθεια ελέγχου του κόμματος και του χώρου με τον αναλώσιμο- έτσι νόμιζε- Κασσελάκη που του έχει αλλάξει τα φώτα. Και αν συνεχίσει έτσι και ο Αλέξης θα γίνει γραφικός στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Είπα… Κεντροαριστερά και γέλασα. Είναι ωραίο ανέκδοτο. Όχι ως ιδεολογικός χώρος, αλλά έτσι όπως πάνε κάποιοι να τον… τακτοποιήσουν. Με συμφωνίες κυρίων και συμφερόντων. Της πλάκας σχέδια. Γελάει και ο ημίθεος Ραγκούσης.
Αλλά η χώρα έχει σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθεί πέραν της ακρίβειας, της ασφυκτικής οικονομικής κατάστασης, του κόσμου που έχει τρελαθεί μόνο να πληρώνει και του…Τραμπ που επανέρχεται γιατί ο Μπάιντεν έχει δουλειές στου …Κωνιού- εκεί τον βλέπω σύντομα.
Και της Λεπέν που βλέπει την ευκαιρία να κυβερνήσει επιτέλους τη Γαλλία και τον κόσμο- σας θυμίζει κάτι αυτό;
Μην κολλάμε όμως εκεί. Είπαμε έχουμε άλλα προβλήματα να λύσουμε, μην ασχολούμαστε με των άλλων.
Ένα τέτοιο μείζον ζήτημα ενέσκηψε το προηγούμενο διάστημα, που είναι το σοβαρότερο πρόβλημα όλων: Τι θα γίνει με τον Καραγάτση και τα σεξιστικά του κείμενα; Αργήσαμε αλλά τον… καταλάβαμε τον τύπο.
Πώς και δεν κάψαμε ακόμη τη Χίμαιρα κι άλλα βιβλία που έγραψε τη δεκαετία του 1930 και του 1950; Εάν δεν το μάθατε, κατά τους νέο…ορθολογιστές το βιβλίο «είναι μια σεξιστική παραφωνία, κατασκευασμένη από τσιτάτα μίσους και χριστιανική τιμωρία, δοσμένα στον υπερθετικό βαθμό»!
Έτσι είναι, τι να λέμε τώρα; Να τον κάψουμε τώρα που είναι νωρίς! Ανησυχώ όμως. Γιατί μόνο τον Καραγάτση; Γιατί όμως όχι και τον Εμπειρίκο που έγραφε για κάτι.. παντέρμες, τον Ροϊδη που έκανε της… Πάπισσας το εργαλείο… περδικολαστιχο; Και γιατί να μην πάμε και πιο πίσω; Σε κάτι αρχαίους τύπους σαν τον Αριστοφάνη που έπαιζαν με τον πόνο των ανθρώπων κάνοντας δήθεν χιούμορ.
Με τι μούτρα έγραφε αυτός «αφεκτέα τοίνυν εστίν ημίν του πέους»; Και βεβαίως ήταν μισογύνης λέγοντας «η διαχείριση είναι κάτι πολύ εύκολο για τις γυναίκες, επειδή δεν μπορούν να εξαπατηθούν ποτέ. Επειδή αυτές είναι συνηθισμένες να εξαπατούν»; Στην πυρά κι αυτός!
Είπα… πυρά και σκέφτηκα τις πυρκαγιές. Αλλά εμείς δεν μασάμε. Το έδειξαν και οι φίλοι μας στη Ζάκυνθο. Γλεντούσαν μέχρι τελικής πτώσεως. Από πάνω οι φλόγες κι αυτοί ‘πίνανε κούπες. Αθρώποι… όχι ψόματα!
Πέρασε η ώρα και δεν είπα τίποτα.
Τελικά κατέληξα… Μητσοτάκης.
Να τα σχολιάζω όλα.
Δεν πειράζει πάντα μου άρεσε ο Βαγγ. Φουντουκίδης!
Καλό μήνα να έχουμε!