Ο καθένας ξέρει έναν «τοπάρχη» που του έχει εγγυηθεί γη και ύδωρ, αλλά τελικά του δίνει οίνο με χολή
Θυμάστε εκείνη τη διαφήμιση ελληνικής μπίρας που όλοι ξέρουν κάποιον από μέσα και μπορούν να «λύσουν και να δέσουν» σε όλα; Εγώ τη θυμήθηκα με φόντο την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων για τις εθνικές εκλογές. Διαπιστώνοντας παράλληλα πως αυτή η «απλοϊκή» διαφήμιση μιας τίμιας ελληνικής μπίρας, δεν είναι απλώς μια παλιά διαφήμιση, αλλά αποτύπωση μιας ελληνικής πραγματικότητας.
Επίσης έχετε δει άντρες να κλαίνε; Ασφαλώς κι έχετε δει. Έχετε δει όμως άντρες να κλαίνε σαν μωρά παιδιά επειδή δεν κατάφεραν να μπουν σε ψηφοδέλτιο ισχυρού θεωρητικά κόμματος; Αν δεν έχετε δει πάντως, σας ενημερώνω πως η σημερινή πολιτική πραγματικότητα περιλαμβάνει τέτοιες στιγμές λύπης, θλίψης και… οδυρμών.
Αυτά τα φαινόμενα είναι πλέον τυπικά. Όπως είναι τυπικό, τα μικρά κόμματα να μην βρίσκουν ποιους θα βάλουν στις λίστες και τα μεγάλα να μην βρίσκουν ποιους θα βγάλουν. Ο καθένας στα κόμματα που οι υποψήφιοι συνωστίζονται, ξέρει για τον εαυτό του πως είναι υποψήφιος και ξέρει κι έναν «τοπάρχη» που του έχει εγγυηθεί γη και ύδωρ, αλλά τελικά του δίνει οίνο με χολή.
Όπως επίσης και ο καθένας στα κόμματα που υποψήφιοι δεν υπάρχουν, μιλά για «αδιάβλητες διαδικασίες επιλογής κι ένα πολύπλοκο σύστημα που χειρίζεται μόνο ο πρόεδρος», το οποίο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι «δεν έχουμε άνθρωπο και ψάχνουμε να κλείσουμε όπως, όπως».
Σε κάθε περίπτωση πάντως, όσοι μπουν στον πειρασμό να δουν τις εκλογές περισσότερο ενδοσκοπικά από την αρχή έως το τέλος τους, εκτός από τα χιουμοριστικά στοιχεία, βλέπουν και το χειρότερο πρόσωπο τους. Διαπιστώνοντας ότι στην Ελλάδα, εκτός από το «τέρας της γραφειοκρατίας», υπάρχει κι ένα ακόμα τέρας: Το τέρας του κομματισμού. Το οποίο είναι πολύ περισσότερο σαρκοβόρο, πολύ περισσότερο αιμοδιψές και που όταν ξυπνήσει, δείχνει τα δόντια και τα νύχια του με έναν τρόπο τόσο απειλητικό, που ακόμα κι εκείνοι που το υπηρετούν τρομάζουν.
Αυτές τις ημέρες, το τέρας του κομματισμού χορταίνει από το αίμα και τις σάρκες των υποψήφιων – υποψήφιων που χάθηκαν μέσα στα παιχνίδια εξουσίας. Υποψήφιους – υποψήφιους, που έφεραν μες στη φωλιά του τέρατος, οι ταπεινοί υπηρέτες του, οι οποίοι αύριο θα είναι βουλευτές και υπουργοί.
Βγαίνοντας από τη φωλιά, θα ακούσουν τους βρυχηθμούς ικανοποίησης του τέρατος, θα ξεπλύνουν τα χέρια τους σε μια «κάλπη-κη» κολυμπήθρα του Σιλωάμ και θα φορέσουν τα νέα τους κοστούμια παριστάνοντας τους καλούς χριστιανούς και σωτήρες. Ώσπου να ξυπνήσει το τέρας ξανά.