Ένα παιδί έχει ανάγκη να γνωρίζει ότι θα το αγαπάνε, ακόμα και αν κάνει λάθη
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα ένα άρθρο για την αυτοεκτίμηση των παιδιών, στο οποίο αναφέρεται ότι η αυτοεκτίμηση των παιδιών προσδιορίζει την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους και συνδέεται με μια σειρά από συμπεριφορές τόσο στην παιδική όσο και στην ενήλικη ζωή τους.
Για παράδειγμα, όπως αναφέρει η ψυχολόγος Ιωάννα Κούρια, ένα παιδί που θεωρεί ότι θα αποτύχει σε κάποια εξέταση, το πιο πιθανό είναι να μην προσπαθήσει καν.
Αντίστοιχα ένα παιδί που θεωρεί τον εαυτό του καλό φίλο, θα αναπτύξει περισσότερες κοινωνικές δεξιότητες και θα νιώθει πιο άνετα στις κοινωνικές συναλλαγές. Άρα η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά τη ζωή που θα ζήσουμε.
Η αυτοεκτίμηση, σύμφωνα με την έγκριτη επιστήμονα, θεωρείται ως έναν βαθμό έμφυτη. Υπάρχουν δηλαδή κάποια εγγενή χαρακτηριστικά τα οποία είναι παρόντα κατά τη γέννηση και αναπτύσσονται ανάλογα με τις συνθήκες ανατροφής του παιδιού.
Στο μεγαλύτερο όμως βαθμό της η αυτοεκτίμηση επηρεάζεται και διαμορφώνεται από την αλληλεπίδραση του παιδιού με τους σημαντικούς άλλους, από τις αποτυχίες σε διάφορους τομείς της ζωής του, από τα ταλέντα, τις ικανότητες αλλά και τη γενικότερη προσωπικότητά του.
Πώς όμως βοηθάμε τα παιδιά να χτίσουν την αυτοεκτίμησή τους;
Οι γονείς, λέει η ίδια, αποτελούν τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή ενός παιδιού. Είναι λοιπόν ουσιώδους σημασίας να του δείχνουν θετική εκτίμηση και αποδοχή.
Ένα παιδί έχει ανάγκη να γνωρίζει ότι θα το αγαπάνε, ακόμα και αν κάνει λάθη, και ότι η εκτίμηση που λαμβάνει είναι βαθύτερη και δεν εξαρτάται από το αν τα πήγε καλά στα μαθηματικά ή αν είναι πρωταθλητής στο μπάσκετ.
Οι γονείς που περνάνε χρόνο με το παιδί τους σε δραστηριότητες, το κάνουν να νιώθει σημαντικό και με αξία και το βοηθάνε να αναπτύξει ασφαλή αίσθηση εαυτού.
Σχετικό με τα παραπάνω είναι και η ικανότητα των γονιών για ενεργητική ακρόαση.
Οι γονείς οφείλουν να ακούν προσεκτικά τις εμπειρίες, τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες και τη γνώμη του παιδιού χωρίς να διακόπτουν ή να μειώνουν τα συναισθήματά του λέγοντας του πώς να νιώσει. Με αυτό τον τρόπο τού διδάσκουν να εμπιστεύεται και να αποδέχεται τον εαυτό του.