Ο θάνατος 30 επιβατών προήλθε από εύφλεκτα υγρά. Όλα τα στοιχεία αλλοιώθηκαν. Άνθρωποι με γιλέκα να ψάχνουν με φακούς στις γραμμές των τρένων. Τα συμπεράσματα του πορίσματος του τεχνικού συμβούλου, Βασίλη Κοκοτσάκη, του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων Δυστυχήματος Τεμπών, έρχονται να επαληθεύσουν όσα κυκλοφορούσαν ως αίσθηση στην κοινωνία.
Πέρα από αυτά τα πολύ σημαντικά συμπεράσματα, το πιο πρόσφατο ηχητικό ντοκουμέντο που κυκλοφόρησε από εκείνη τη νύχτα, είναι το συγκλονιστικότερο όλων από την άποψη της συναισθηματικής αξίας. «Μάρθη, σε αγαπώ, μ’ ακούς;» είναι τα τελευταία λόγια που ακούγεται να λέει η φίλη της Μάρθης Ψαροπούλου, κόρη της Μαρίας Καρυστιανού.
Ο κ. Κοκοτσάκης σχολιάζοντας αυτά τα λόγια σε συνέντευξή του στο Militaire είπε: «Αυτό είναι εκπληκτικό, είναι ένα δίδαγμα και μια παρακαταθήκη για όλους μας, οι οποίοι ανασηκώνουμε τους ώμους μας από τον καναπέ μας. Και θα πρέπει να συντονιστούμε πολύ περισσότεροι γιατί αυτή η αλήθεια πρέπει να βγει και αυτή η υπόθεση πρέπει να διαλευκανθεί. Γιατί αξίζει σε αυτά τα παιδιά που ακούμε στο ηχητικό».
Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη. Αυτή είναι που κινεί τους ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους και τους δικούς τους ανθρώπους στα Τέμπη, να θέλουν να φτάσουν μέχρι τέλους αυτή την υπόθεση.
Πλάι στην αγάπη αυτών των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους, έχει συσπειρωθεί κόσμος από την πρώτη στιγμή. Άνθρωποι που κατάλαβαν ότι θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να είναι στη θέση τους. Άνθρωποι που θέλουν να βγει η αλήθεια στο φως.
Μοιάζει οξύμωρο και παράξενο, αλλά φαίνεται ότι λίγο παραπάνω από το ίδιο το γεγονός και το βάρος της συλλογικής θλίψης που κουβαλάει, αυτό που έχει προκαλέσει τα πιο έντονα συναισθήματα και έχει κινητοποιήσει τον κόσμο είναι η απόπειρα της συγκάλυψης της αλήθειας.
Και αυτό σαν συναίσθημα κρύβει μέσα του μια αγάπη για τη ζωή. Γιατί πώς αλλιώς να ονομάσεις την δίψα για δικαιοσύνη;