Παιδιά με όπλα δολοφονούν παιδιά στα σχολεία
Όσο συχνά κι αν το ακούω ποτέ δεν το συνηθίζω, ακόμα κι αν πρόκειται κυρίως για μια… αμερικάνικη επιδημία.Το γεγονός ότι ο τελευταίος δράστης του μακελειού, σε σχολείο των ΗΠΑ, ήταν παιδί ενός Έλληνα ομογενή από την Καρδίτσα ίσως μας έκανε όλους να σταθούμε λίγο περισσότερο στα φονικά με θύτες μαθητές και θύματα συμμαθητές και εκπαιδευτικό προσωπικό. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι και στην Ελλάδα υπήρχαν δύο περιστατικά χωρίς ευτυχώς να βρουν μιμητές ή συνέχεια.
Το 2015 μια 22χρονη μαχαίρωσε τρεις συμμαθήτριές της σε σχολή του ΟΑΕΔ στο Ρέντη, ενώ τον Απρίλιο του 2009 είχε συμβεί στην ίδια σχολή αιματηρό περιστατικό με πυροβολισμούς και νεκρό τον δράστη.
Στο ερώτημα γιατί συμβαίνει κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με άλλες περιοχές του κόσμου, ο αρθρογράφος του CNN Φρανκ Όκμπεργκ σημειώνει:
«Έχουμε ένα αποτελεσματικό δίκτυο προγραμμάτων που αντιμάχονται τον σχολικό εκφοβισμό. Παρά τις φήμες περί του αντιθέτου, οι φονιάδες του Κόλουμπαϊν δεν ήταν θύματα εκφοβισμού. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η Αμερική σε σύγκριση με άλλες χώρες διαθέτει περισσότερους τραμπούκους, περισσότερο εκφοβισμό, περισσότερη θυματοποίηση και περισσότερα θύματα, τα οποία αποτελούν “ορολογιακές βόμβες” με το να τρέφουν φαντασιώσεις θανάσιμης βίας.
Παρ’ όλα αυτά, είμαστε σε θέση να υιοθετήσουμε -και θα έπρεπε να υιοθετήσουμε- περισσότερα σχολικά προγράμματα που θα προστατεύουν τα παιδιά μας από τον εκφοβισμό, την καταδίωξη και τη νέα, εξελισσόμενη μορφή κακοποίησης: τον εξοστρακισμό και την ταπείνωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
«Yπάρχουν όμως πάντοτε ενδείξεις για το αν μια αναπτυσσόμενη φαντασίωση μαζικής δολοφονίας αποτελεί προϊόν πνευματικής ασθένειας ή μπορεί να οφείλεται σε άλλους παράγοντες. Δεν έχουμε περισσότερους ψυχικά ασθενείς από ό,τι σε άλλες χώρες. Ίσως όμως να νοιαζόμαστε λιγότερο για αυτούς».
Οι ειδικοί αναφέρουν ακόμα ως αιτια τα βίαια πρότυπα στον δρόμο, τον κινηματογράφο, τις ειδήσεις που δεν περιορίζονται μόνο στην Αμερική, αλλά και την κουλτούρα των ναρκωτικών.
Το κυριότερο όλων όμως είναι η πρόσβαση στα όπλα. «Αν τα παιδιά δεν μπορούσαν και δεν έφερναν όπλα στα σχολεία, δεν θα είχαμε το Κόλουμπαϊν, το Βιρτζίνια Τεκ και το Οχάιο. Υπήρξαν εγκλήματα με μαχαίρια και ρόπαλα. Όμως οι επιθέσεις στα σχολεία είναι εγκλήματα που σχετίζονται με την κατοχή όπλων. Παιδιά με όπλα δολοφονούν παιδιά στα σχολεία» καταλήγει ο Όκμπεργκ.
Όμως εμείς θα κλείσουμε με την εγγονή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ηλικίας μόλις 9 ετών, που απηύθυνε μια συγκινητική έκκληση, εμπνεόμενη από την περίφημη ομιλία του παππού της. Η Γιολάντα Ρενέ Κινγκ είχε πει χαρακτηριστικά: «Έχω ένα όνειρο όπου δεν πάει άλλο. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν όπλα σ’ αυτόν τον κόσμο».