«Μαριώ παιδί μου, θα έχομε δα πολλά προβλήματα με τους βασμούς που θα βάλλει ο τρελοαμερικάνος;» Η ερώτηση της θείας από το χωριό με ξάφνιασε, όχι γιατί η θεία μου δεν κάνει ερωτήσεις, ούτε γιατί δεν παρακολουθεί την επικαιρότητα. Από παιδί είχα συνηθίσει τις αγράμματες γυναίκες του χωριού να παρακολουθούν τα πάντα στην τηλεόραση και ιδιαιτέρως τις ειδήσεις και μετά να βάζουν στην καθημερινότητα τους, όσα άκουγαν.
Μερικές φορές λίγο περίεργα και λίγο άγαρμπα, τόσο σε αντίληψη όσο και στη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν, αφού στον ρέοντα προφορικό λόγο είναι εύκολο να ακούσεις λάθος ένα γράμμα, κυρίως ένα σύμφωνο όπως και στην περίπτωση την τελευταία που η θεία έκανε τους δασμούς του Τραμπ, βασμούς. Νόμιζα πως είχε ακούσει την ιστορία «άκρη, άκρη» και με ρώτησε για να ‘χουμε κάτι να κουβεντιάζουμε.
Όπως διαπίστωσα συνεχίζοντας τη συζήτηση, είχα διαπράξει ολέθριο λάθος. «Θεία δεν τους λένε βασμούς, αλλά δασμούς. Μα εσύ ξέρεις τι είναι αυτοί;» τη ρώτησα. Με κοίταξε περίεργα και μου απάντησε: «Για γροίκα ήντα λέει. Ξέρω βέβαια, είναι κάτι σαν τσι φόρους που ακριβαίνουν τα πράματα όλα», μου απάντησε.
Η συζήτηση συνεχίστηκε και εγώ δεν έμεινα απλώς έκπληκτη για το πόσα πολλά ήξερε η θεία μου για τους δασμούς και για τον Τραμπ. Κι όταν άρχισε να μου απαριθμεί τις επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία αλλά και στις ελληνικές εξαγωγές, άνοιγα το στόμα μου κάθε τόσο.
Αλλά όταν πίστεψα ότι είχε τελειώσει μου είπε η θεία μου: «ο τρελός δεν τα κάνει αυτά γιατί δεν καταλαβαίνει, μελετημένα τα ‘χει όλα, αυτός την χώρα του σκέφτεται και σκέφτεται και τι θα γίνει λίγο μακριά. Αλλά κακό της κεφαλής του που δεν σκέφτεται το πολύ μακριά και τους ανθρώπους, τους Αμερικάνους και σε όλο τον κόσμο».
Η θεία μου τα ήξερε όλα και μου είπε πως αυτοί που πάλι θα την πληρώσουν θα είναι οι φτωχοί σε όλο τον κόσμο, αφού φαίνεται πως ο Τραμπ παίρνει αποφάσεις για τις επιχειρήσεις που δυστυχώς όμως τελικά «όλα τα κατάξυλα στην κεφαλή των ανθρώπων πέφτουν».
Καθόμουν απέναντι της πίνοντας τον ελληνικό καφέ με το καϊμάκι και τρώγοντας το νόστιμο γλυκό το νεραντζάκι και δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω μαζί της. Η θεία μου, η κάθε ενημερωμένη θεία στον πλανήτη, είναι σήμερα έτσι – και μάλλον σωστά είναι- εξαιτίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Ζει δε με την ελπίδα ότι όλα αυτά δεν θα γίνουν, καθώς όπως μου είπε «οι γίγαντες», η Κίνα και η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζουν αντίποινα.
Εγώ πάλι από την άλλη αντιλαμβανόμενη ακριβώς τι μπορεί να συμβεί δεν ξέρω τελικά πόσο χρήσιμο είναι να φορτώνει το μυαλό της η θεία μου με τέτοιες λεπτομέρειες που προς το παρόν είναι υποθέσεις, βάσιμες βέβαια και από ανθρώπους που είναι ειδικοί και ξέρουν καλά, αλλά είναι υποθέσεις. Κι αν η οικονομία είναι ψυχολογία τελικά, μάλλον θα πρέπει να αφήσουμε αυτήν την ιστορία να πάει παρακάτω και να εξελιχθεί.
Προφανώς και είναι μια δυσμενής, δυσμενέστατη εξέλιξη για την παγκόσμια οικονομία αλλά δεν ξέρω αν ποτέ οι επιπτώσεις των κινήσεων αυτών θα φθάσουν ως τη ζωή ανθρώπων όπως τη θεία μου και αν τελικά είναι τόσο μηδαμινές που αξίζει αυτοί οι άνθρωποι να ασχολούνται τόσο πολύ με αυτές.
Αξίζει άραγε η θεία μου, και όλοι οι άνθρωποι του κόσμου, να μαθαίνουν τα πάντα για την «τρέλα» ενός ανθρώπου που «διέγραψε» την ιστορία της πυρηνικής καταστροφής στο Ναγκασάκι και στη Χιροσίμα απλώς και μόνο γιατί το αεροσκάφος ονομαζόταν «Enola Gay»;