“Ξύπνησαν τα ρηχά τα πιάτα και θέλουνε και σούπα” είπε με πολλή οργή, ομολογώ, μία φίλη μου, απόφοιτος Φυσικής, με πτυχίο 9,1, για τους αποφοίτους των κολλεγίων που κάνουν τα χαρτιά τους για να διοριστούν ως εκπαιδευτικοί.
Πρόκειται για τη μάχη των μαχών, συνάδελφοι στα σχολεία κοιτάζουν ο ένας τον άλλο με μισό μάτι.
“Εγώ έχω δουλέψει σε τόσα χωριά. Μία φορά, μέσα στο καταχείμωνο, λίγο έλειψε να αποκλειστώ εκεί στην ερημιά από τα χιόνια”, σκέφτεται η φιλόλογος Ελένη.
“Εγώ είπα τον όρκο στο Τμήμα μου, έφαγα τα μάτια μου στο μεταπτυχιακό, τα σεμινάρια. Παντού άριστα” λέει από μέσα του ο βιολόγος Κώστας.
“Άφησα τα μωρά μου δύο μηνών στην πεθερά μου. Έτρεχα στην περιφέρεια, χωρίστηκα με τον άντρα μου” θυμάται όσα πέρασε η εικαστικός Μαρία.
Χώρια τα σύμφωνα συμβίωσης που πέφτουν “βροχή”. “Παντρεύτηκα!”, αναφώνησε ο Τάκης! “Κόψε την πλάκα, ρε. Πού είναι οι μπομπονιέρες; Ή, μάλλον, πού κρύβεται η νύφη; Το μετάνιωσε κιόλας;” έρχεται η αντίδραση της παρέας.
“Α, εμείς έχουμε ελεύθερη σχέση… Ρε σεις, τι να κάνω; Όλοι οι γνωστοί μου βρήκαν συνένοχο στις τοποθετήσεις και υπογράφουν μεταξύ τους σύμφωνα συμβίωσης. Είπα να μη μείνω μπακούρι, είμαι κι όμορφος…”, ήρθε η εξήγηση της κουλούρας.
Αυτά και άλλα πολλά γίνονται στους κόλπους των εκπαιδευτικών που ονειρεύονται μία μόνιμη θέση στο δημόσιο σχολείο. Άλλοι έλιωσαν μπροστά από ένα βιβλίο, άλλοι άφησαν στην άκρη την προσωπική τους ζωή, άλλοι κάνουν τις λαμογιές τους…
Χώρια τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά που κάποιοι θεωρούν ότι οι πίνακες κλειδώνουν για μικρό χρονικό διάστημα προκειμένου να αρχίσει το χρήμα να ρέει για να αυγατεύουν τα προσόντα.
«Πες μου, πότε θα προλάβω να κάνω ένα μεταπτυχιακό; Το πρωί που πάω στο σχολείο ή το απόγευμα που προσέχω τα παιδιά μου; Πώς κατάντησα έτσι μετά από 15 χρόνια στις τάξεις;”, αναρωτιέται η Ειρήνη, με δύο πτυχία, τρία μωρά αλλά χωρίς μεταπτυχιακό και αισθάνεται σα να περπατά ξυπόλυτη στα αγκάθια.
“Μόρια, πού θα βρω μόρια;”, με ρώτησε προχθές ο Νίκος κι εγώ έσκασα στα γέλια. “Παιδί μου, μη φωνάζεις. Θα παρεξηγηθούμε”, του λέω…
Είναι και αυτές οι δηλώσεις υπουργών που-η αλήθεια είναι- προκαλούν το κοινό αίσθημα. Όχι και να διαφημίζουν τα κολλέγια έτσι απροκάλυπτα. Άραγε, αν το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους, τι φταίει;