Α, ξέρω ακόμα και τα σημεία των καιρών, αλλά και τα σημεία και τέρατα!
Ο Άσωτος υιός μπορεί να έχει επιστρέψει από την Κυριακή, αλλά σωσμό δεν βλέπω να έχουμε. Και την παραβολή θυμηθήκαμε και τον μόσχο τον σιτευτό σφάξαμε και τα ηθικά διδάγματα επικοινωνήσαμε, αλλά εις μάτην. Ο καιρός κάνει τα δικά του, με πρωτοφανή αγριάδα και ακραία καιρικά φαινόμενα που πληγώνουν την Κρήτη και αναγκάζουν υπερήλικες να ορκίζονται ότι πρώτη φορά στα χρονικά τους έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιες βροχοπτώσεις και χαλάζι τόσο, που να καθηλώνει τ’ αυτοκίνητα στην εθνική οδό.
Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται κλιματική αλλαγή ή κλιματική ανωμαλία, μα τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αν ζούσε η γιαγιά μου θα μονολογούσε ότι είναι το σημάδι μας… Και αν ζούσε ο παππούς μου που πάντα ήταν ένα βήμα μπροστά, θα έκανε λόγο για τα ύστερα του κόσμου! Μα μπορεί ο καιρός να φέρει τα ύστερα του κόσμου; Εγώ ξέρω ότι… καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια, όπως επίσης γνωρίζω το «καιρός λαγού, καιρός λαγουδίνας»! Α, ξέρω ακόμα και τα σημεία των καιρών, αλλά και τα σημεία και τέρατα!
Να εντάσσονται άραγε στα σημεία των καιρών οι περισσότεροι της μια ντουζίνας ενδιαφερομένων για τη Λότζια; Μπορείς να το πεις κι έτσι με το άλλοθι που τους δίνει ο «Κλεισθένης Ι» ν’ αναζητήσουν την τύχη και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους; Προφανώς και ο νομοθέτης ήθελε να δώσει βήμα και ρόλο στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν… τσακωμένα με την τοπική αυτοδιοίκηση ή η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν τσακωμένη μαζί τους.
Μόνο που ο νομοθέτης είχε στο μυαλό του τις συνεργασίες για να μπουν στον χορό και οι «άμπαλοι», αλλά στη συνέχεια θα δούμε ότι έφτιαξε μια καρικατούρα, που πριμοδοτεί τη «μπουγάδα» και τη διαπλοκή, προκειμένου να γίνει χωριό! Διότι για να έρθουν οι συνεργασίες, πρέπει να προηγηθεί η κατανομή των ρόλων και των θέσεων, πριν καν ακόμα γίνουν οι εκλογές. Συγνώμη κιόλας, αλλά αυτό δεν είναι συνεργασία και ούτε λόγος για περισσότερη δημοκρατία, είναι εκβιασμός και εξαγορά. Να τα λοιπόν τα σημεία και τα τέρατα!
Τερατώδη και αυτά που γίνονται στο Ηράκλειο για τη διάταξη που θα έχει η μάχη του Δήμου. Να κατέβουν όλοι αυτόνομοι δεν υπάρχει περίπτωση, και έτσι ξεκίνησε ήδη ο διάλογος για συμμαχίες με παζάρια, α και εκβιασμούς του τύπου: «αν δε με στηρίξεις, θα σου βγάλω τα άπλυτα στη φόρα». Και γίνονται συναντήσεις και αναζητούνται συγκλίσεις στη βάση του… μίσους, της εκδίκησης και της τιμωρίας! Και κάποιοι το βαφτίζουν αυτό πολιτικό πολιτισμό! Εγώ απλά το λέω φιλοτομαρισμό ή για να είμαι στο πνεύμα των ημερών… μασκαραλίκια.
Τσικνοπέμπτη μεθαύριο και αν υπήρχε τρόπος να μεταμφιεστούν όλοι αυτοί, τι θα ντύνονταν; Πιερότοι και κολομπίνες; Μπα, δεν το βλέπω, είναι πολύ light για τα κυβικά τους και τα κάκαλά τους (διόρθωση, μη μου το κόψεις, Απόκριες έχουμε, οι άλλοι με τους φαλλούς λένε και κάνουν χειρότερα!) Των περισσοτέρων πάντως οι ανακοινώσεις, οι διακηρύξεις και τα προγράμματα παραπέμπουν σε κομφετί, χαρτοπόλεμο, πώς το λένε; Αλλά ένεκα της ημέρας θα είναι όλοι κεφάτοι, χαρούμενοι και φιλικοί.
Όλο και κάπου θα τους τραβήξει η τσίκνα από τη μύτη, όλο και κάπου θα συγχρωτιστούν, γιατί κατά βάθος είναι παιδιά του λαού και της παρέας. Μαζί μας θα φάνε τον αγλέορα και θα πιούνε τον Βόσπορο, σαν να μην υπάρχει αύριο. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, η επομένη της Τσικνοπέμπτης είναι η Παρασκευή των Ψυχών! Και θα πρέπει ν’ απαντήσουν στο θεμελιώδες: «τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή, (έ);».