Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πλέον νέο πρόεδρο, που δεν είναι τόσο νέος από καμία άποψη. Ενδεχομένως όμως ο Ντόναλντ Τραμπ να αποδειχθεί πολύ διαφορετικός από ό,τι μας έχει δείξει ως τώρα.
Σε κάθε περίπτωση, το πιο ανησυχητικό ενδεχόμενο είναι ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τι πρέπει να περιμένουμε από τη δεύτερη θητεία του. Θα έλεγε κανείς ότι προχωράμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο…Μπορεί εν καιρώ να αποδειχθεί ότι το δωμάτιο δεν έκρυβε τίποτα το επίφοβο. Μπορεί όμως προχωρώντας «ψηλαφητά» να ανακαλύψουμε κάποιο τέρας που ξυπνά, ή και περισσότερα. Αυτό είναι το χειρότερο, ότι δεν ξέρουμε κυριολεκτικά πού βαδίζουμε.
Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να επιδείξει ικανότητες μεσιτείας που θα μας εκπλήξουν και θα τερματίσουν περιφερειακές συγκρούσεις, αλλά μπορεί η πολιτική του να προκαλέσει και νέες.
Μπορεί η σκληρή δασμολογική πολιτική να οδηγήσει σε έναν μεγάλο συμβιβασμό και ξαναμοίρασμα της παγκόσμιας παραγωγικής τράπουλας ή να οδηγήσει σε παγκόσμιο εμπορικό πόλεμο.
Μπορεί η ρητορική για τους μετανάστες να αποδειχθεί ένας μοχλός πίεσης που θα εξορθολογίσει όσα ισχύουν, αλλά μπορεί και να οδηγήσει σε πογκρόμ κατά ανυπεράσπιστων ανθρώπων.
Μπορεί ο φαινομενικός απομονωτισμός του να φέρει την Ευρώπη προ των ευθυνών της και να ισχυροποιήσει συλλογικά τη Δύση, αλλά μπορεί και να την αποσαθρώσει αφήνοντάς τη έκθετη σε κάθε λογής κινδύνους.
Πολλά μπορεί να συμβούν, πολλά μπορεί να πάνε στραβά, ή και όλα. Το θέμα είναι πόσο και μέχρι πού μπορούμε εμείς να είμαστε σε θέση να αντέξουμε τους κλυδωνισμούς. Και όταν λέμε “εμείς”, εννοούμε σαφώς την Ελλάδα, τη χώρα και τον λαό μας.
Δεν χρειάζεται να είμαστε εξ ορισμού απαισιόδοξοι και ανήσυχοι. Είναι όμως ανάγκη να είμαστε σε εγρήγορση. Και κυρίως, να κατανοήσουμε ότι ασχέτως της επιστροφής του Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο, ο κόσμος μας αλλάζει ανεπιστρεπτί.
Και δεν επιτρέπεται -καλώς ή κακώς- να εφησυχάζουμε και να επαναπαυόμαστε, όποιος κι αν βρίσκεται στην ηγεσία των ΗΠΑ ή οποιασδήποτε άλλης χώρας.
Πρέπει να φροντίζουμε να διατηρούμε τη χώρα μας σταθερή, όσο περισσότερο γίνεται μέσα στο διεθνές περιβάλλον και να βασιζόμαστε στις δυνάμεις μας. Να παράγουμε όση περισσότερη οικονομική, πολιτική και αμυντική αυτάρκεια και ανθεκτικότητα είναι δυνατόν. Γιατί μόνο τότε θα είμαστε και ένας επίζηλος εταίρος για κάθε δύναμη. Τότε θα μένουν ψηλά οι “μετοχές” μας.
Δουλειά, σχεδιασμός και εξωστρέφεια. Οι Έλληνες δεν πρέπει να φοβόμαστε τον κόσμο, πρέπει να επιζητούμε δραστήρια μια ανταγωνιστική θέση, την αντέχουμε και την αξίζουμε.
Δεν φοβηθήκαμε ποτέ τους νέους κόσμους, τους αναζητούσαμε πάντα. Ας βρούμε, ως πολυμήχανοι, τρόπο να φωτίσουμε το δωμάτιο…