Όσο πιο γρήγορα σπάσει ο κύκλος της σιωπής, τόσο πιο γρήγορα θα σωθεί ένα παιδί.
Κάνω τριάντα χρόνια αυτή τη δουλειά και προσπαθώ να ανακάλεσω το παρελθόν.Ήταν πάντα έτσι ή τώρα τα κρούσματα είναι περισσότερα;
Υπήρχαν πάντα τόσοι γέροι και υπέργηροι εκεί έξω που με δέλεαρ λίγα ευρώ παρασύρουν αγοράκια και κοριτσάκια; Υπήρχαν πάντα τόσοι γονείς που πίσω από τις κλειστές πορτες μετατρέπονταν σε τέρατα που στερούν από τα παιδιά τους την παιδικότητα, αλλά και τη δυνατότητα να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή;
Ήταν πάντα τόσο αδιάφορος ο κρατικός μηχανισμός και οι αρμόδιες υπηρεσίες, ώστε ακόμα κι όταν σπάει η σιωπή να στέλνονται τα παιδιά πίσω στους βιαστές γονείς τους;
Ίσως μια απάντηση να είναι ότι τώρα περισσότερες περιπτώσεις βλέπεουν το φως, γιατί τα θύματα λόγω και της ενημέρωσης μιλάνε περισσότερο, λίγο περισσότερο…
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το Ηράκλειο, εγκαινιάζοντας το Παιδικό Χωριό SOS, μίλησε για πρωτόγνωρα φαινόμενα και γονείς που φέρονται στα παιδιά τους ως ανθρωπόμορφα κτήνη και υπογράμμισε τις αυξημένες υποχρεώσεις της Πολιτείας ώστε να λάβουν τέλος τέτοιες καταστάσεις.
- Οι ειδικοί από την πλευρά τους επισημαίνουν ότι οι ιστορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αποτελούν μονάχα την κορυφή του παγόβουνου, και βάσει αυτού μπορεί να γίνει κατανοητή η διάσταση του θέματος.
Σύμφωνα με επιδημιολογικά στοιχεία, για τη χώρα μας ένα στα πέντε παιδιά (0-18 ετών) θα βιώσει στη ζωή του τουλάχιστον ένα περιστατικό σεξουαλικής βίας.
Επίσης το 90% των περιπτώσεων έχουν πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από το οικογενειακό περιβάλλον. Μάλιστα είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι οι 9 στις 10 περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης δεν αποκαλύπτονται.
- Τα παιδιά με πιθανή σωματική κακοποίηση είχαν φτάσει κατά μέσο όρο πάνω από 7 ετών, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου τα περισσότερα παιδιά με σωματική κακοποίηση αναγνωρίζονται σε ηλικία μικρότερη των 3 ετών!
- 73% των θυμάτων δεν μιλάει για την εμπειρία τον πρώτο χρόνο
- 45% των θυμάτων δεν μιλά για τουλάχιστον 5 χρόνια, ενώ εκατοντάδες θύματα δεν αποκαλύπτουν ποτέ την εμπειρία τους φοβούμενοι το στιγματισμό και το αίσθημα απώθησης και ντροπής.
Κάποια σημάδια που πρέπει να μας υποψιάσουν είναι τα εξής:
- Απότομες αλλαγές στη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα του παιδιού
- Αλλαγή στην άποψή του για κάποια άτομα
- Αλλαγή στις συνήθειες ύπνου, υγιεινής, διατροφής και ενδυμασίας (είτε υπερβολή είτε έλλειψη)
- Διάθεση απομόνωσης και έκφραση αυτοκαταστροφικών διαθέσεων που μπορεί να φτάσουν μέχρι τις απόπειρες αυτοκτονίας
- Κατάθλιψη, παλινδρομική συμπεριφορά, χρήση ουσιών, παραβατική συμπεριφορά.
- Κακή αντίδραση ακόμα και στο φιλικό άγγιγμα
- Συχνές απουσίες ή αργοπορία στο σχολείο
- Άρνηση επιστροφής στο σπίτι, τάσεις φυγής
- Γνώσεις για το σώμα και τη σεξουαλικότητα που υπερβαίνουν τις γνώσεις ενός παιδιού της ηλικίας του
- Προκλητική συμπεριφορά.
Και μην ξεχνάτε ότι όσο πιο γρήγορα σπάσει ο κύκλος της σιωπής τόσο πιο γρήγορα θα σωθεί ένα παιδί. Η αντίδραση “πού να μπλέκω τώρα;” δεν ευσταθεί, αφού στη γραμμή 1056 μπορείτε να κάνετε τις καταγγελίες σας και ανώνυμα.