«Τέτοιο άγχος δεν το είχα ούτε όταν έδινα εγώ εξετάσεις»
Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Θυμάμαι τις μανάδες στα κάγκελα. Τους πατεράδες να καπνίζουν αρειμανίως έξω από το σχολείο. Νεανίας υποψήφιος στις πανελλαδικές σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί παρά να είναι η τελευταία φορά ή από τις τελευταίες τέλος πάντως που έβλεπα αυτή την εικόνα, το χάλι που γεννούσε το αδηφάγο σύστημα των πανελλαδικών.
Τα χρόνια πέρασαν, οι δεκαετίες παρήλθαν, αλλά το… σύστημα είναι εδώ. Ανθρωποφάγο. Σκύλλα και Χάρυβδη για τους νέους. Θηρίο ανήμερο για τους γονείς που όσο και αν τα πέρασαν οι ίδιοι, όσο και αν ξόρκισαν το κακό κάνουν σήμερα τα ίδια και χειρότερα!
«Δίνουμε αρχαία σήμερα» έλεγε χθες, σε… πρώτο πληθυντικό, μητέρα που έχει… διαβάσει περισσότερο αυτές τις μέρες από τον κανακάρη της, έχει αγχωθεί πιο πολύ από τη θυγατέρα της, κοιμήθηκε λιγότερο από ποτέ και ήπιε περισσότερους χυμούς από όσους έχει πιει την προηγούμενη ζωή της!
«Τέτοιο άγχος δεν το είχα ούτε όταν έδινα εγώ εξετάσεις, το μακρινό 1987» και παραδεχόταν πως… έκανε ενέσεις πίεσης στο παιδί της! Πουθενά, μα πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει αυτή η ψυχοφθόρα διαδικασία που προκαλεί αυτή την ταραγμένη περίοδο στη ζωή των νέων ανθρώπων που μπαίνουν στη μέγγενη των «πανελλαδικών» αφού έχουν εξαντλήσει όλα τα πνευματικά τους καύσιμα στα φροντιστήρια και τα «ιδιαίτερα».
Παγκόσμια πρωτοτυπία όλα αυτά, μοναδική περίπτωση (παρα)μορφωτικής αυτοχειρίας που ξέρουμε ότι δεν οδηγεί πουθενά αλλά συνεχίζουμε-σαν το χορό του Ζαλόγγου- ως κοινωνία… Ταιριάζει εδώ το «δεν υπάρχει σωσμός» που λέει και μια ψυχή; Ναι αλλά και τι να κάνουμε; Να τα παρατήσουμε;
Είναι αλήθεια ότι οι «πανελλαδικές» είναι ο μοναδικός ίσως θεσμός της διοίκησης που κράτησε, έμεινε όρθιος από τη δεκαετία του ΄60 σχεδόν μέχρι σήμερα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως το σκάνδαλο Ράμμου το 1979, κάτι μικρουποψίες διαρροών όπως η προχθεσινή, οι «πανελλαδικές» αποτελούν το σίγουρο καταφύγιο της Πολιτείας ώστε να μην κατηγορηθεί ότι κάνει διακρίσεις, ρουσφετολογεί ακόμη και για την είσοδο των παιδιών στα πανεπιστήμια.
Γι’ αυτό και δεν τολμάει κανένας να το αλλάξει, να αγγίξει την παραοικονομία, να εξορθολογίσει το σύστημα φροντιστήρια-Ιδιαίτερα-ενισχυτική διδασκαλία- άλλη μοναδική ελληνική πατέντα! Δεν απευθύνομαι στους νέους, δεν ευθύνονται για το χάλι μας. Αλλά πρέπει να τα ακούσουν οι υποψήφιοι που σήμερα υποβάλλονται σε αυτή τη βάσανο, για να μην κάνουν τα ίδια στα παιδιά τους. Να δουν… αύριο τα σημερινά λάθη, τα δικά μας.
Να κρίνουν με αυστηρότητα και να μην τα επαναλάβουν. Κατά τα λοιπά αγαπημένα μας παιδιά τίποτα δεν χάνεται αυτές τις λίγες μέρες. Απολαύστε το νιάτο σας. Τώρα. Μην ακούτε τις ανοησίες των μεγάλων. Οι νέοι είναι ωραίοι, είναι καλύτεροι, είναι το λαμπρό μέλλον μας. Γιατί «το μόνο άσχημο με τη σημερινή νεολαία είναι ότι δεν ανήκουμε πλέον σ’ αυτήν» όπως θα έλεγε και ο Νταλί.