Όμως αυτό που δημιουργεί στην κοινωνία είναι η αίσθηση της ατιμωρησίας
Μέσα σε περίπου μια εβδομάδα, το τηλέφωνο στο σπίτι μας χτύπησε δύο φορές για τον ίδιο λόγο: “Μπήκαν στο σπίτι της αδερφής μου -μένει στην Αττική- και όχι μόνο την κατέκλεψαν, αλλά την έκαναν μαύρη στο ξύλο. Είναι στο νοσοκομείο και νοσηλεύεται”, έλεγε το πρώτο.
‘’Το σπιτι είναι ρημαδιό. Αναποδογύρισαν καναπέδες και καρέκλες ψάχνοντας χρυσαφικά και άλλα πολύτιμα.Δεν υπάρχουν ντουλάπια, δεν υπάρχει γερό ποτήρι, δεν υπάρχει τίποτα. Πήραν μέχρι και το αμάξι’’ ελεγε το δεύτερο.
Κι όπου και να το πεις, ο άλλος κάτι έχει να σου αντιγυρίσει. “Τους βρήκε μέσα στο σπίτι”, “Έβαλε συναγερμό και κάμερες γιατί φοβάται πλέον να ζει στο σπίτι του”…
Και παντού υπάρχει ένα αίσθημα οργής και φόβου, ενώ οι παλαιότεροι αναπολούν τότε που τα σπίτια ήταν ανοιχτά από το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν ταμπουρωνόσουν όπως τώρα από νωρίς μέσα, γιατί εκεί έξω κυκλοφορεί πλέον “κάθε καρυδιάς καρύδι” που δεν αρκείται στις κλοπές, τις διαρρήξεις και τις ληστείες, αλλά δεν έχει σε καμιά υπόληψη και αξία την ανθρώπινη ζωή.
Εγχώριοι και ξένοι εγκληματίες δρουν ανεξέλεγκτοι, αποκτούν μορφή εγκληματικής οργανωσης με δομή, αφεντικά και επιχειρησιακούς βραχίονες κ.λπ.
Κι όταν, παρά τα όσα αρνητικά υπάρχουν, η αστυνομία εξαθρώνει σπείρες κακοποιών, σε λίγο καιρό είναι πάλι έξω γιατί ο νόμος θέλει να αποσυμφορήσει τις φυλακές.
Όμως αυτό που δημιουργεί στην κοινωνία είναι η αίσθηση της ατιμωρησίας. “Τι πως τον πιάσανε, σε λίγο θα είναι πάλι έξω και θα κάνει τα ίδια και χειρότερα’’ είναι η μόνιμη επωδός. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο ίδιος ο πρώην υπουργός ο Νίκος Παρασκευόπουλος τόνισε ότι ο νόμος είχε έκτακτο χαρακτήρα. Κάτι πρέπει να γίνει και γρήγορα γιατί η ατιμωρησία θα γεννά όλο και περισσότερη βία και χάος.
Μια απάντηση για το νερό
Ο δρ Ανδρέας Αγγελάκης, μηχανικός υδάτινων πόρων μάς έστειλε ένα σχόλιο για το προηγουμένο θέμα με το οποίο καταπιαστήκαμε για το νερό.
Γράφει μεταξύ άλλων:
Αγαπητή κ. Κουτσάκη,
Πολύ εύστοχο το χθεσινό Στίγμα της Ημέρας “Τι κάνει το Ισραήλ για να έχει νερό”. Συγκριτικά με την Ελλάδα μας: (α) Όπως αναφέρεται, στο Ισραήλ σήμερα επαναχρησιμοποιούν το 85 % των παραγομένων επεξεργασμένων αστικών αποβλήτων και ο στόχος για τα προσεχή έτη είναι να φθάσουν στo 95 %.
Σε μας σήμερα επαναχρησιμοποιείται μόνο το 4 % σε επίπεδο χώρας και τo 8 % περίπου στην Κρήτη. Και στόχος βέβαια δεν υπάρχει. Όλα τυγχάνουν τυχαιοποιημένα, απρογραμμάτιστα και απρόβλεπτα.
Και (β) Επίσης σωστά αναφέρεται ότι το 1/3 περίπου του πόσιμου νερού στο Ισραήλ είναι αφαλατωμένο νερό και η πρόβλεψη είναι να φθάσουν στο 50 % τα προσεχή έτη, και φυσικά πριν φθάσουν σε καταστάσεις παρόμοιες με τις δικές μας. Αντίθετα, στην Ελλάδα το παραγόμενο σήμερα αφαλατωμένο νερό είναι λιγότερο από 2 % του πόσιμου νερού, στην Κρήτη είναι 2,3 % περίπου και το μέλλον αόρατο’’.