«Και εγώ σε ζητώ σαν πρωινό τσιγάρο και σαν καφέ πικρό» έγραψε ο Άλκης Αλκαίος για να γίνει ο ύμνος των θεριακλήδων στις λαϊκές συνοικίες που κάποτε κάπνιζε ένα φουγάρο. Το πρωινό τσιγάρο δεν ήταν ποτέ το φετίχ μου, αν και κανονικός καπνιστής για τρεις δεκαετίες. Και ο καφές μου έγινε πικρός, σκέτος, στην τελευταία διετία, που διέρρηξα τις σχέσεις με τον καπνό, αλλά όχι τα ιμάτιά μου.
Ούτε φανατικός αντικαπνιστής έγινα ούτε γενίτσαρος με τους πρώην συνοδοιπόρους μου στα ταξίδια του καπνού. Και φυσικά καμία υστερία παρά την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους, αφότου ο Μητσοτάκης το πήρε πάνω του. Ούτε κρύο ούτε ζέστη για την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου, παρά μόνο μοναξιά… Ατέλειωτη μοναξιά στην μπάρα! Εγώ, τα μπουκάλια με το αλκοόλ και ανάμεσά μας ο μπάρμαν ο αχρείος. Μα πού πήγαν όλοι και άδειασε αυτή η μπάρα, που δεν την ξαναείδα έτσι βράδυ Παρασκευής;
Έπιασαν τον κήπο του πάρκου σαν τους μάγκες που κάποτε έπιαναν τα γεφύρια και προέτρεπαν τους αστυνομικούς να τους… πιάσουν κάτι άλλο.
´«Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά (μου)» αλλά χωρίς εισπνοές πίσσας και νικοτίνης και ούτε κιτρινισμένα δάκτυλα. Και φυσικά χωρίς πακέτα τσιγάρων με σοκαριστικά εικονίδια, βγαλμένα από τα χειρότερα των πνευμονολογικών κλινικών και των εξαρτημένων ασθενών, που όταν δεν είναι online με το οξυγόνο περιφέρονται με τις μπουκάλες στους διαδρόμους. Σοκαριστικές εικόνες, μαχαιριά στην καρδιά. Και για τους γενναίους μαχαιριά στο… τσιγάρο.
Μα δεν είναι γενναίοι μόνο όσοι το έκοψαν. Ξέρω πολλούς γενναίους που πραγματικά δεν μπορούν να το κόψουν. Δεν είναι όλοι οι καπνιστές ίδιοι, το βεβαιώνουν και οι γιατροί. Ούτε και ο Πολάκης μπορεί να το κόψει, γιατρός πράμα. Ακούει το «βρέχει φωτιά στη στράτα μου», ανάβει ένα και βγαίνει στην πίστα της ´Ανόδου, στο Γάζι, για να ρίξει τις ζεϊμπεκιές του. Και να τα δώσει όλα πάνω στο ´«η ζωή εδώ τελειώνει σβήνει το καντήλι μου».
Ζωή να έχει ο Παυλής, αλλά δεν φταίει το άγχος του χειρουργείου, το οποίο επικαλείται για την αδυναμία του να το κόψει. Οι χειρουργοί διαφωνούν, όχι με την δικαιολογία, αλλά με το ενδεχόμενο ο πρώην υπουργός Υγείας να χειρουργεί! Αλλά δεν είναι και λόγο από την κυβέρνηση να στοχοποιούν τον Πολάκη ως το κακό παράδειγμα του καπνιστή. Ο Πολάκης δεν θα μπει στο… άδειο πακέτο κανενός. Το πολύ πολύ να μπει στα ρουθούνια τους!
Ο Παυλής δεν θα πέσει στην ανάγκη τους να πει «να ’χαμε τώρα δυο τσιγάρα και δύο για μετά». Διότι πολύ απλά, δεν ξεμένει ποτέ. Τους έχει όλους και τα έχει όλα (τα τσιγάρα)! «Τόσο καπνό που πίνει μέσα του άμα τον είχε ταξιδέψει θα είχε γυρίσει όλη τη γη». Μέχρι τη Γη του Πυρός θα είχε πάει και κάποιοι θα νόμιζαν ότι τον ξαπόστειλαν στο… πυρ το εξώτερον. Μα ο Παύλος δεν πεθαίνει ποτέ και οι πολέμιοί του πάντα θα τον βρίσκουν στο δρόμο τους.
Γιατί πολύ απλά όλες οι αποστάσεις για τον Πολάκη είναι… ένα τσιγάρο δρόμος! Μα ο δρόμος χωρίς τσιγάρο θα είναι πάντα πιο άνετος, πιο βατός και πιο μακρύς. Και αν είστε καβαφικοί, θα πρέπει να το κόψετε το ρημάδι για να έχετε τη χαρά της απόλαυσης του ταξιδιού στην Ιθάκη (σας). Διότι μόνο έτσι θα μπορούμε να ευχηθούμε στους ταξιδιώτες της ζωής… να είναι μακρύς ο δρόμος. Ακόμα και αν χρειαστεί πολλές φορές να είναι μοναχικός, σαν την μπάρα της ιστορίας μας, που μόνο φαντασιακή δεν είναι.